Przejdź do zawartości

Horodniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horodniki
Гароднікі
ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Kolczuny

Populacja (2019)
• liczba ludności


54[1]

Kod pocztowy

231109

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Horodniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Horodniki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Horodniki”
Ziemia54°22′21″N 25°51′52″E/54,372500 25,864444

Horodniki (biał. Гароднікі; ros. Городники) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Kolczuny.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Graużyszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 należała do dóbr Bołtup[2]. W 1905 roku wieś liczyła 162 mieszkańców[3].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Graużyszki.

W 1931 w 38 domach zamieszkiwało 200 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Graużyszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Graużyszkach[5].

Został tu pochowany Jędrzej Śniadecki[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
  2. Horodniki, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 140.
  3. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 228
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 535.
  6. Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1970, t. VI, s. 300–308

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]