Henryk Rozmiarek
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1949 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 marca 2021 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
181 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja |
bramkarz | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |
 sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1949 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 marca 2021 |
Henryk Rozmiarek (ur. 13 stycznia 1949 w Poznaniu, zm. 10 marca 2021 tamże[1]) – polski piłkarz ręczny i trener, bramkarz, wielokrotny reprezentant Polski, olimpijczyk i brązowy medalista olimpijski. Jedyny piłkarz ręczny w historii Polski, który trzykrotnie występował na igrzyskach olimpijskich[2].
Dzieciństwo i edukacja
[edytuj | edytuj kod]W dzieciństwie trenował lekkoatletykę w klubie Energetyk Poznań, szczególnie skok wzwyż, bieg na 80 metrów oraz pchnięcie kulą[3][4]. W wielu piętnastu lat osiągał znaczące wyniki również w biegu na 100 metrów (przebiegając dystans w 11 sekund) oraz skoku w dal (skacząc 6,70 metra)[3].
Ukończył Szkołę Podstawową nr 69 w Poznaniu oraz Technikum Mechaniczne im. Janka Krasickiego w Poznaniu o specjalności budowy maszyn (1968), a także studia magisterskie w zakresie wychowania fizycznego w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku (1979)[4][5].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Od 1962 zaczął uprawiać piłkę ręczną w barwach Grunwaldu Poznań. Jego pierwszą pozycją na boisku był środek rozegrania, stosunkowo szybko rozpoczął jednak grę na bramce[3]. Miał 181 centymetrów wzrostu[3]. W 1965 został z Grunwaldem mistrzem Polski juniorów[3][6], w sezonie 1966/1967 debiutował w I lidze[7], pod koniec lat 60. debiutował także w reprezentacji Polski juniorów[3]. W 1969 został powołany na zgrupowanie reprezentacji Polski seniorów, był tam czwartym bramkarzem[3]. W tej ostatniej drużynie debiutował 4 grudnia 1970 w towarzyskim spotkaniu z ZSRR[8].
W biało-czerwonych barwach wystąpił trzykrotnie na igrzyskach olimpijskich (jako jedyny piłkarz ręczny w historii Polski). W 1972 zajął z drużyną 10. miejsce (był tam trzecim bramkarzem), w 1976 zdobył brązowy medal, w 1980 zajął z zespołem 7. miejsce (na tych zawodach rozegrał swój ostatni mecz reprezentacyjny)[3][9]. Dwukrotnie zagrał na mistrzostwach świata: w 1974 zajął z drużyną 4. miejsce, w 1978 – 6. miejsce[9]. Również dwukrotnie wystąpił na zawodach pucharu świata i obu startach (1974, 1979) zajął z reprezentacją 2. miejsce[3]. Łącznie w I reprezentacji Polski zagrał w latach 1970–1980 w 177 spotkaniach[10], rzucając trzy bramki[11]. Wchodził także w skład utworzonej z zawodników wojskowych klubów sportowych drużyny Wojska Polskiego (posiadał stopień wojskowy sierżanta[4]), z którą w 1972 i 1976 zdobył kolejno złoty oraz brązowy medal na Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych, a w 1973 brązowy medal na Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych[12]. Z reprezentacją Polski w 1975 i 1977 zdobył ponadto brązowe medale akademickich mistrzostw świata[3].
Z Grunwaldem Poznań zdobył w 1970 brązowy medal mistrzostw Polski[13], 1971 mistrzostwo Polski (w sezonie strzelił 29 bramek, chociaż występował jako bramkarz), w 1972 wicemistrzostwo Polski[3], w 1973 brązowy medal mistrzostw Polski[14]. Nie wystąpił natomiast w turnieju finałowym zawodów o Puchar Polski w 1972, gdzie jego drużyna zdobyła to trofeum[14]. Po igrzyskach olimpijskich w 1976 został zawodnikiem Posnanii, grającej w II lidze[3]. W 1976 został również laureatem plebiscytu „Expressu Poznańskiego” na dziesięciu najlepszych sportowców Wielkopolski[4].
Od 1980 grał klubach niemieckich – PSV Hannover (1980–1982) i SG Weiche-Handewitt (1982–1984)[3]. Jako grający trener pracował w Kanadzie oraz greckim klubie Nea Elvetia (Νέα Ελβετία), z którym w 1989 zdobył wicemistrzostwo Grecji[3]. Pracował też jako trener w Polsce, m.in. prowadził męską drużynę Metalplast Oborniki (w sezonie 1996/1997 w rozgrywkach II ligi)[15], żeńską drużynę Jelfy Jelenia Góra (w jednym spotkaniu w 2000[16]), żeńską drużynę Sokoła Żary (2001–2004)[17], męski zespół ASPR Zawadzkie (runda jesienna sezonu 2005/2006[18]), męską drużynę AZS Stelmet Zielona Góra (2006[19]–2007), żeński zespół Piotrcovii (2007–2008[20][21]), męską drużynę GSPR Gorzów Wielkopolski (2011[22][23]) i ponownie Piotrcovię (lipiec 2013[24]–luty 2014[25]). Współpracował też z Adamem Pecoldem w młodzieżowej reprezentacji Polski (2009)[26] i Krzysztofem Przybylskim w reprezentacji Polski seniorek (2010)[27]. W 2010 był jednym z kandydatów na trenera żeńskiej reprezentacji Polski, jednak nie wszedł do ostatniego etapu konkursu[28]. W 2010 poprowadził żeńską akademicką reprezentację Polski do 5. miejsca w akademickich mistrzostwach świata (razem z Danielem Lewandowskim)[29].
Postanowieniem z dnia 9 lutego 2017 został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu oraz za osiągnięcia w pracy szkoleniowej i trenerskiej[30]. Odznaczenie odebrał 23 stycznia 2020 w Pałacu Prezydenckim w Warszawie z rąk sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dery oraz minister sportu Danuty Dmowskiej-Andrzejuk[31].
W 2018 otrzymał od Rady Miasta Poznania odznaczenie „Zasłużony dla Miasta Poznania” w uznaniu „zasług dla rozwoju sportu, ze szczególnym uwzględnieniem wieloletniej kariery reprezentanta Polski w piłce ręcznej”[32]. W tym samym roku został również laureatem 52. Konkursu Fair Play PKOl w kategorii wyróżnień indywidualnych za „całokształt kariery sportowej i godne życie po jej zakończeniu”[33].
Swoje ostatnie 25 lat życia mieszkał w podpoznańskiej Kobylnicy[4]. Zmarł 10 marca 2021 w Poznaniu, został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Górczyńskim[4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Otrzymał m.in.:
- tytuł Mistrz Sportu (dwukrotnie: 1971 i 1974)[4]
- tytuł Zasłużony Mistrz Sportu (1974)[34]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1976)[10]
- brązowy i srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (kolejno: 1973 i 1976)[4]
- brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1976)[4]
- brązowy Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (dwukrotnie: 1976 i 1980)[4]
- Diamentową Odznakę ZPRP (1993)[35]
- Odznakę honorową „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego” (2009)[4]
- srebrną Odznakę „Za Zasługi dla Sportu” (2009)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2017)[31]
- tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania (2018)[10]
- Diamentową Odznakę ZPRP z Wieńcem (2019)[36]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk Rozmiarek: Nekrologi. nekrologi.net, 2021-03-13. [dostęp 2021-08-06]. (pol.).
- ↑ Henryk Szczepański, prezes ZPRP, nekrolog, w: Głos Wielkopolski 12.3.2021, s. 29.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Władysław Zieleśkiewicz, Henryk Rozmiarek. Trzykrotny olimpijczyk, brązowy medalista z Montrealu, w: Handball Polska, nr 1 (69)/styczeń 2013, s. 45–49.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Olimpijczycy na poznańskich cmentarzach: Rozmiarek Henryk (1949-2021). poznan.pl. [dostęp 2022-02-08]. (pol.).
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz, 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 641.
- ↑ Jacek Pałuba 90 lat wielkopolskiej piłki ręcznej, wyd. Wielkopolski Związek Piłki Ręcznej, Poznań 2018, s. 60.
- ↑ Jacek Pałuba 90 lat wielkopolskiej piłki ręcznej, wyd. Wielkopolski Związek Piłki Ręcznej, Poznań 2018, s. 62.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1068.
- ↑ a b Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 835–837.
- ↑ a b c Zasłużeni dla Miasta Poznania> Henryk Rozmiarek.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1210.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 915–916.
- ↑ Jacek Pałuba 90 lat wielkopolskiej piłki ręcznej, wyd. Wielkopolski Związek Piłki Ręcznej, Poznań 2018, s. 64.
- ↑ a b Jacek Pałuba 90 lat wielkopolskiej piłki ręcznej, wyd. Wielkopolski Związek Piłki Ręcznej, Poznań 2018, s. 68.
- ↑ Zmarł były trener piłkarzy ręcznych Metalplastu Oborniki. oborniki.pl, 2021-03-10. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Piłka ręczna kobiet. Kto poprowadzi Jelfę?. wroclaw.naszemiasto.pl, 2000-11-20. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Nie żyje Henryk Rozmiarek. Trenował pierwszoligowy zespół Sokoła Żary. zary.naszemiasto.pl, 2021-03-10. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Wakacje w ASPR-rze. Strzelec Opolski, nr 31 (321), 2–8 sierpnia 2005, s. 16., 2005-08-08. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Henryk Rozmiarek nowym trenerem Stelmetu. sport.zgora.pl, 2005-12-21. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Piotrcovia: Szymczyk za Rozmiarka. epiotrkow.pl, 2008-05-14. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Nie żyje Henryk Rozmiarek. piotrcovia.pl. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Medalista olimpijski z Montrealu Henryk Rozmiarek podjął się ratowania gorzowian. gazetalubuska.pl, 2011-01-02. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Zmarł Henryk Rozmiarek. 10 lat temu prowadził gorzowskich piłkarzy ręcznych w ekstraklasie. gorzow.wyborcza.pl, 2011-03-10. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Rozmiarek poprowadzi Piotrcovię w przyszłym sezonie. epiotrkow.pl, 2013-07-17. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Rozmiarek żegna się z Piotrcovią. epiotrkow.pl, 2014-02-17. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Kadra narodowa młodzieżowa kobiet. zprp.pl, 2009-09-22. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Kadra narodowa seniorek 15-24.02.2010. zprp.pl, 2010-02-04. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Poznaliśmy trójkę kandydatów. zprp.pl, 2010-05-17. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 902.
- ↑ Postanowienie nr rej. 55/2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, M.P. z 2017 r. poz. 349.
- ↑ a b Uhonorowanie zasłużonych dla rozwoju i upowszechniania sportu. prezydent.pl, 2020-01-23. [dostęp 2021-08-06].
- ↑ Uchwała Nr LXVII/1224/VII/2018 Rady Miasta Poznania z dnia 22-05-2018 w sprawie nadania tytułu "Zasłużony dla Miasta Poznania" Panu Henrykowi Rozmiarkowi. bip.poznan.pl, 2018-05-22. [dostęp 2022-02-08]. (pol.).
- ↑ Henryk Rozmiarek uhonorowany przez PKOl. zprp.pl, 2019-05-23. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 781.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 784.
- ↑ PP: Kielczanie obronili trofeum. Znakomity mecz w Poznaniu!. zprp.pl, 2019-05-12. [dostęp 2022-02-08].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku
- Absolwenci szkół średnich w Poznaniu
- Polscy medaliści olimpijscy
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1976
- Piłkarze ręczni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972
- Piłkarze ręczni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976
- Piłkarze ręczni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980
- Polscy olimpijczycy (Monachium 1972)
- Polscy olimpijczycy (Montreal 1976)
- Polscy olimpijczycy (Moskwa 1980)
- Polscy piłkarze ręczni na igrzyskach olimpijskich
- Sportowcy KS Energetyk Poznań
- Sportowcy Grunwaldu Poznań
- Sportowcy Posnanii
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni odznaką „Mistrz Sportu” (Polska)
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
- Odznaczeni odznaką honorową „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego”
- Odznaczeni Srebrną odznaką „Za Zasługi dla Sportu”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Ludzie sportu związani z Piotrkowem Trybunalskim
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Urodzeni w 1949
- Zmarli w 2021
- Pochowani na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu
- Zasłużeni dla Miasta Poznania