Heini-Klopfer-Skiflugschanze
| Punkt konstrukcyjny K200 | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
28 lutego 1950 |
| Rozmiar skoczni (HS) |
235 m |
| Igelit |
brak |
| Rekord |
242,5 m |
| (2022-03-20) | |
| Kluby |
SC Oberstdorf |
Położenie na mapie Bawarii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 47,3752°N 10,2692°E/47,375190 10,269240 | |
Heini-Klopfer-Skiflugschanze – mamucia skocznia narciarska o punkcie konstrukcyjnym K200 i rozmiarze HS 235, zlokalizowana w niemieckim Oberstdorfie w dolinie Stillachtal. Pod względem rozmiaru (HS) – ex aequo z Kulm - trzecia na świecie.
Jako pierwszy mamuci obiekt na świecie posiadała sztuczne oświetlenie, a premierowy wieczorny konkurs lotów narciarskich w ramach Pucharu Świata zorganizowano na niej w sezonie 2003/2004[1]. Po przebudowie z 2016 r. punkt konstrukcyjny obiektu wynosi 200 metrów, natomiast od 2018 r. jego rozmiar to 235 metrów[2]. Stało się to wskutek nowych przepisów Międzynarodowej Federacji Narciarskiej[2]. Wcześniej rozmiar skoczni wynosił 225 metrów[3].
Oprócz zawodów Pucharu Świata organizowane są na niej mistrzostwa świata w lotach narciarskich (1973, 1981, 1988, 1998[a], 2008 i 2018).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstała z inicjatywy trójki miejscowych skoczków: Heiniego Klopfera, Josefa Weilera i Toniego Brutschera, którzy marzyli o wybudowaniu w Niemczech obiektu większego od Bloudkovej velikanki w Planicy. Pierwotnie rozważano rozbudowę istniejącej Schattenbergschanze, jednak w 1949 r. podjęto decyzję o stworzeniu od podstaw skoczni w nowej lokalizacji. Budowę drewnianej konstrukcji, opartej na projekcie architekta i skoczka Heiniego Klopfera, ukończono w zaledwie pięć miesięcy − pomiędzy lipcem 1949 r., a 10 grudnia 1949. Pierwsze testowe skoki oddano na niej 2 lutego 1950, a wykonali je trzej pomysłodawcy obiektu (inauguracyjny lot na 90 m odbył Heini Klopfer, zaś najdłuższy − Sepp Weiler na 115 m). Oficjalnie skocznię otwarto tygodniem lotów narciarskich, trwającym od 28 lutego do 5 marca 1950, wzorowanym na zawodach z Planicy, który według różnych źródeł przyciągnął od 60 000 do 170 000 widzów. Początkowo posiadała ona drewniany rozbieg z metalowymi elementami. W 1973 r. wzniesiono - użytkowaną do dziś - betonową wieżę najazdową wysokości 72 metrów. Skocznia przez następne kilkanaście lat była powiększana, głównie przez pogłębianie zeskoku w jego dolnej części. W 1986 r. przebudowano pawilon techniczny. Szereg rozbudów obiekt przeszedł w latach 1997−2000. W 2001 r., gdy niemożliwym stało się podkopanie zeskoku, zdecydowano o podwyższeniu progu. Na potrzeby Mistrzostw Świata 2008 poprawiono infrastrukturę skoczni i wokół niej. W związku z utratą homologacji po zawodach FIS Team Tour 2013 i organizacją Mistrzostw Świata 2018 postanowiono zmodernizować obiekt[4]. Przebudowa rozpoczęła się w kwietniu 2016 r., na podstawie projektu Hansa-Martina Renna[5], a jej koszt wyniósł 11,6 miliona euro. Obejmowała ona m.in. cofnięcie progu o 7 metrów i podwyższenie go o 5 metrów (przy jednoczesnym pozostawieniu wieży najazdowej w aktualnej formie), zmianę profilu zeskoku, budowę nowej wieży sędziowskiej, montaż torów lodowych oraz budowę nowego wyciągu dla skoczków. Modernizacja zakończyła się w styczniu 2017 r., a pierwszy skok po przebudowie oddał Karl Geiger, który skoczył na odległość 184 metrów[3].
Na tej skoczni mistrzami świata w lotach zostawali Hans-Georg Aschenbach (1973), Jari Puikkonen (1981), Ole Gunnar Fidjestøl (1988), Kazuyoshi Funaki (1998)[a], Gregor Schlierenzauer (2008) i Daniel-André Tande (2018).
Parametry techniczne
[edytuj | edytuj kod]- Punkt konstrukcyjny: 200 m
- Wielkość skoczni (HS): 235 m
- Długość rozbiegu: 118 m
- Nachylenie rozbiegu: 38,7°
- Wysokość progu: 3,40 m
- Nachylenie progu: 11,2°
- Nachylenie zeskoku: 36.9°/33.9°/31.4°
- Prędkość najazdowa: 105 km/h
- Stopnie startowe: 48, po 50 cm
Lista zwycięzców konkursów PŚ i MŚwLN
[edytuj | edytuj kod]
* MŚwLN – Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich; PŚ – Puchar Świata; D – Konkurs Drużynowy; I – Konkurs Indywidualny
Rekordziści skoczni
[edytuj | edytuj kod]| Data | Zawodnik | Odległość |
|---|---|---|
| 28 lutego 1950 |  Willi Gantschnigg |
124,0 m 
|
| 2 marca 1950 |  Josef Weiler |
127,0 m
|
| 3 marca 1950 |  Dan Netzell |
135,0 m
|
| 2 marca 1951 |  Tauno Luiro |
139,0 m
|
| 24 lutego 1961 |  Jože Šlibar |
141,0 m
|
| 15 lutego 1964 |  Dalibor Motejlek |
142,0 m
|
| 16 lutego 1964 |  Nilo Zandanel |
144,0 m
|
| 10 lutego 1967 |  Lars Grini |
147,0 m
|
| 10 lutego 1967 | Kjell Sjöberg |
148,0 m
|
| 11 lutego 1967 | Lars Grini |
150,0 m
|
| 8 marca 1973 | Walter Schwabl |
151,0 m |
| 8 marca 1973 | Rudolf Wanner |
158,0 m |
| 8 marca 1973 |  Heinz Wosipiwo |
161,0 m |
| 8 marca 1973 | Walter Schwabl |
162,0 m |
| 9 marca 1973 | Heinz Wosipiwo |
169,0 m
|
| 4 marca 1976 | Geir-Ove Berg |
173,0 m
|
| 5 marca 1976 | Toni Innauer |
174,0 m
|
| 5 marca 1976 | Falko Weißpflog |
174,0 m
|
| 7 marca 1976 | Toni Innauer |
176,0 m
|
| 26 lutego 1981 | Armin Kogler |
180,0 m
|
| Data | Zawodnik | Odległość |
|---|---|---|
| 16 marca 1984 | Matti Nykänen |
182,0 m
|
| 17 marca 1984 | Matti Nykänen |
185,0 m
|
| 24 stycznia 1992 | Andreas Felder |
188,0 m |
| 23 lutego 1995 |  Nicolas Jean-Prost |
193,0 m |
| 22 stycznia 1998 | Lasse Ottesen |
193,5 m |
| 22 stycznia 1998 | Henning Stensrud |
194,5 m |
| 22 stycznia 1998 | Dieter Thoma |
197,0 m |
| 23 stycznia 1998 | Lasse Ottesen |
200,0 m |
| 23 stycznia 1998 | Stefan Horngacher |
200,5 m |
| 23 stycznia 1998 | Sven Hannawald |
201,0 m |
| 25 stycznia 1998 | Sven Hannawald |
205,0 m |
| 25 stycznia 1998 | Dieter Thoma |
207,0 m |
| 25 stycznia 1998 | Dieter Thoma |
203,5 m |
| 25 stycznia 1998 | Dieter Thoma |
209,0 m |
| 1 marca 2001 | Andreas Widhölzl |
216,0 m |
| 7 lutego 2004 | Roar Ljøkelsøy |
223,0 m |
| 14 lutego 2009 | Harri Olli |
225,5 m |
| 4 lutego 2017 | Andreas Wellinger |
234,5 m |
| 5 lutego 2017 | Andreas Wellinger |
238,0 m |
| 19 stycznia 2018 | Daniel-André Tande |
238,5 m |
| 20 marca 2022 |  Domen Prevc |
242,5 m |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Mistrzostwa Świata 1998 były jednocześnie zawodami zaliczanymi do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy konkurs wygrał Sven Hannawald, natomiast zwycięzcą drugiego konkursu został Kazuyoshi Funaki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skia&Ewa&Caroli: Już jutro pierwsze treningi w lotach w Oberstdorfie!. skijumping.pl, 2004-02-04. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ a b Adam Bucholz: Planica i Vikersund z HS240. FIS ujednolica przepisy o rozmiarach obiektów. skijumping.pl, 2017-11-16. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ a b Dominik Formela: Karl Geiger otworzył zmodernizowaną skocznię mamucią w Oberstdorfie!. skijumping.pl, 2017-02-02. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ Adam Bucholz: Mamucia skocznia w Oberstdorfie zostanie zmodernizowana. skijumping.pl, 2015-07-17. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ Joanna Sibińska: Mamucia skocznia w Oberstdorfie zostanie zmodernizowana. skijumping.pl, 2016-04-03. [dostęp 2018-02-18].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
- Skocznia na skisprugschanzen.com (de/en)
- Strona internetowa SC Oberstdorf (de/en)
|
