Halina Karpińska-Kintopf
| Imię i nazwisko |
Halina Katarzyna Karpińska-Kintopf |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1902 |
| Data i miejsce śmierci |
13 marca 1969 |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
tkanina artystyczna, malarstwo, ceramika |
Halina Katarzyna Karpińska-Kintopf (ur. 20 sierpnia 1902 w Warszawie, zm. 13 marca 1969 w Poznaniu) – polska artystka plastyk, malarka, projektantka tkanin, pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 20 sierpnia 1902 w Warszawie, w rodzinie Józefa Karpińskiego i Olimpii z Knaapów. Ukończyła Państwowe Kursy Pedagogiczne dla Nauczycieli Rysunku[1]. Od 1923 studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, studiowała architekturę wnętrz u prof. Józefa Czajkowskiego. Była członkiem Bloku Związku Zawodowych Polskich Artystów Plastyków, stowarzyszenia „Służba Obywatelska” i Polskiego Zjednoczenia Kobiet Pracujących Zawodowo. Od 1926 należała do Spółdzielni Artystów Ład, specjalizowała się w tkactwie artystycznym, razem z Heleną Bukowską-Szlekys i Lucjanem Kintopfem zaangażowała się w przywrócenie świetności technice żakardu. Tworzyła gobeliny, kilimy oraz projektowała tkaniny z zastosowaniem koronek, projektowała również meble i wnętrza mieszkalne. Dodatkowym zajęciem Haliny Karpińskiej-Kintopf było malarstwo, tworzyła pejzaże, martwe natury i portrety. 20 grudnia 1934 poślubiła Lucjana Kintopfa, para przeprowadziła się w 1938 do Poznania.
Po wybuchu II wojny światowej powróciła z mężem do Warszawy, po upadku powstania warszawskiego została wraz z urodzonym w 1942 synem Piotrem wysiedlona na Kielecczyznę. Po zakończeniu wojny powróciła do Poznania i zaangażowała się uruchomienie w Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, gdzie wykładała projektowanie wnętrz mieszkalnych i tkactwo artystyczne. Była projektantem ceramiki i zabawek.
Zmarła 13 marca 1969 w Poznaniu, pochowana 17 marca 1969 na Cmentarzu komunalnym Junikowo (pole 4-A-28)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 131. [dostęp 2021-07-29].
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-07-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wielkopolski słownik biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań 1981, s. 332, ISBN 83-01-02722-3.
- Ksawery Piwocki, Historia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1964, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 1965, s. 175.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Agnieszka Dąbrowska, Zakończenie pierwszego etapu konserwacji spuścizny Manufaktury Tkackiej ŁAD, „Świat Nauki”, 10 stycznia 2013.