Przejdź do zawartości

Gruszczyński (herb baronowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gruszczyński Baron)
Herb Gruszczyński Baron
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Pierwsza wzmianka

1809

Herb Gruszczyńskich-Rosenbergów nad wejściem do Pałacu w Klecewie
Herb Gruszczyńskich-Rosenbergów nad wejściem do Pałacu w Klecewie

Gruszczyński Baron (Gruszczyński von Rosenberg, Gruszczyński-Rosenberg, Poraj odmienny)polski herb baronowski używany przez rodzinę Gruszczyńskich-Rosenbergów.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Znane są przynajmniej dwie wersje tego herbu. Według Juliusza Karola Ostrowskiego jest to zwykły Poraj ubogacony koroną baronowską. Istnieją jednak zabytki z bogatszą wersją tego herbu. Opisy zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Herb według Juliusza Karola Ostrowskiego: W polu czerwonym róża srebrna ze środkiem złotym i listkami zielonymi. Nad tarczą korona baronowska[1].

Herb nad wejściem do pałacu w Klecewie: W polu czerwonym róża srebrna ze środkiem złotym i listkami zielonymi. Nad tarczą korona baronowska, nad którą trzy hełmy, każdy w koronie baronowskiej gdzie: Klejnot I – Róża jak w godle; Klejnot II – Mitra biskupia; Klejnot III – Pół orła. Labry powinny być czerwone, podbite złotem. Trzymacze – rycerze trzymający w zewnętrznych rękach miecze wzniesione, wewnętrzne ręce opierający na tarczy; na hełmach para skrzydeł orlich.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Gruszczyńscy herbu Poraj byli znaną przynajmniej od XV wieku rodziną szlachecką wywodzącą się z Gruszczyc w ziemi sieradzkiej. Z rodziny tej Antoni Gruszczyński, dyrektor Towarzystwa Kredytowego w Prusach Zachodnich otrzymał w 4 września 1809 pruski tytuł baronowski z przydomkiem von Rosenberg, potwierdzony 6 czerwca 1818[2][1].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych:

  • Gruszczyński von Rosenberg (Gruszczyński-Rosenberg).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: Główny Skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 98.
  2. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 15. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1931, s. 25–26.