Przejdź do zawartości

Garry Ringrose

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Garry Ringrose
Data urodzenia

26 stycznia 1995

Wzrost

191 cm[1]

Masa ciała

94 kg[1]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku

Kariera juniorska
Lata Zespół
–2013 Blackrock College
2013–2016 Leinster
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2013– University College Dublin
2015– Leinster[2] 42 (65)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2013–2014  Irlandia U-19
2014–2015  Irlandia U-20
2016–  Irlandia[3][4] 29 (42)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 4 stycznia 2020 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 1 lutego 2020 r.

Garry Ringrose (irl. ang. wym. [ˈgæ.ɻi ˈɻɪŋ.ɻəʊ̯z], ur. 26 stycznia 1995 w Dublinie[1][3][4]) – irlandzki rugbysta występujący na pozycji środkowego ataku. Reprezentant kraju, uczestnik pucharu świata, zdobywca Wielkiego Szlema w Pucharze Sześciu Narodów, klubowy zwycięzca ligi krajowej oraz mistrz Europy.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze treningi rugby union odbywał w zespołach dziecięcych, w grupach do lat sześciu[5]. Jako nastolatek uczęszczał do dublińskiej szkoły Blackrock College, gdzie kontynuował zajęcia sportowe. Początkowo, w grupach do lat 16 występował na pozycji łącznika młyna, jednak grając na tej pozycji nie potrafił wywalczyć sobie miejsca w składzie szkolnej drużyny[6][7][8]. Na pewnym etapie został nawet oddelegowany do gry w niższej kategorii wiekowej[7]. Następnie przez dwa lata ustawiany był jako obrońca wykonujący także obowiązki kopacza[6]. Dopiero w ostatniej, szóstej klasie, gdy podstawowy zawodnik doznał kontuzji ramienia, Ringrose został przesunięty na pozycję numer 13, tzw. „zewnętrznego” środkowego ataku. Dopiero tam w pełni zaprezentował też swoje umiejętności i nieprzeciętny potencjał[6][7][9]. Pomimo zmiany miejsca na boisku pozostał podstawowym kopaczem drużyny[6][9]. Czas ten zbiegł się z okresem gwałtownego wzrostu tego młodego i niewysokiego dotąd zawodnika[6]. Pewnego rodzaju rozpoznawalność przyniosły Ringrose’owi zawody Leinster Schools Senior Cup[7][9]. W czterech spotkaniach turnieju tylko raz pomylił się podczas kopu na bramkę[10]. W wygranym finale przeciw St. Michael’s College do punktów z celnych kopnięć dołożył także jedno z przyłożeń swojej drużyny, które zdobył po indywidualnej akcji, wyrwawszy uprzednio piłkę z rąk jednego z rywali[6][7][9].

Po ukończeniu szkoły w 2013 roku rozpoczął dalszą naukę w University College Dublin (UCD) i jednocześnie został zawodnikiem tamtejszego klubu występującego w amatorskiej All-Ireland League[11][12]. We wrześniu jako reprezentant Leinsteru 19-latek brał udział w młodzieżowych rozgrywkach międzyprowincjonalnych[7][13]

W tym samym czasie został włączony w struktury Leinster Rugby[7]. Rok później młody środkowy oficjalnie został członkiem akademii regionalnej drużyny[14], w której formalnie kształcił się także w sezonie 2015/2016[15].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Począwszy od jesieni 2014 roku Ringrose rozegrał w barwach UCD szereg spotkań w All-Ireland League[16][17][18][19]. W grudniu tego samego roku zadebiutował także w drugiej drużynie Leinsteru, która rywalizowała w British and Irish Cup z Plymouth Albion[20]. W zespole „Leinster A” występował również w dalszej części sezonu[21][22].

Latem 2015 roku młodzian znalazł się w szerokim składzie treningowym przed meczem sparingowym pierwszej drużyny z Ulster Rugby[23]. We wrześniu pełnił rolę rezerwowego w meczu Pro12 z Edinburgh Rugby (nie pojawił się na boisku). Ostatecznie w pierwszej drużynie zadebiutował niewiele później, w ligowym meczu z Cardiff Blues, wychodząc w podstawowym ustawieniu[1][24]. Swoje pierwsze cztery mecze Ringrose rozegrał na nietypowej dla siebie pozycji skrzydłowego[25]. W listopadzie zadebiutował też w meczu European Rugby Champions Cup przeciwko angielskim Wasps[26]. Ekipa Leinsteru swój sezon kończyła finałowym starciem z Connacht Rugby, w którym mimo 80-minutowego występu Ringrose nie zdołał zapewnić swojej drużynie zwycięstwa w Pro12[1][2][27]. Ostatecznie w swoim debiutanckim sezonie absolwent Blackrock College wykorzystując otrzymane okazje (w tym kontuzje rywali do składu)[28] wystąpił w 22 meczach pierwszej drużyny (20 w Pro12[2], dwóch w rozgrywkach europejskich[26]), z czego w aż w 20 pojawiał się w podstawowym składzie[1]. Jak sam przyznawał sezon ten znacząco przerósł jego oczekiwania – przed startem rozgrywek miał nadzieję na rozegranie co najwyżej kilku spotkań pod nieobecność zawodników powołanych do reprezentacji na puchar świata[8].

Po zakończonym sezonie młody zawodnik podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt[29] zastępujący dotychczasową, wartą 4 tys. euro rocznie umowę młodzieżową[30]. Tym samym rok przed planowanym czasem ukończył akademię Leinsteru i stał się pełnoprawnym zawodnikiem pierwszej drużyny[31]. Mniej więcej w tym samym okresie komentatorzy odnotowali wyraźną poprawę warunków fizycznych środkowego – Ringrose dostosowując się do gry wśród seniorów przybrał na wadze i rozwinął muskulaturę, co miało się przełożyć na lepsze występy na boisku[32][33][34]. W sezonie 2016/2017 był już podstawowym graczem swojego zespołu – rozegrał 17 meczów, w których zdobył siedem przyłożeń[1][2][26]. Jedno z nich zdobył w przegranym półfinale Champions Cup z ASM Clermont Auvergne, kiedy w 60-metrowej indywidualnej akcji zwiódł i minął łącznie trzech rywali[35]. Dobre występy na kontynencie zaowocowały nominacją do nagrody European Professional Club Rugby (EPCR) dla najlepszego zawodnika roku[36].

Podczas letniej przerwy w rozgrywkach center dla wyeliminowania nawracającego problemu zdrowotnego poddał się operacji ramienia. W jej wyniku zmuszony był powstrzymać się od treningów przez około pięć miesięcy[37]. W dalszej części sezonu 2017/2018 nękały go także inne urazy, w tym kontuzja stawu skokowego[38], wobec czego w całym roku w barwach Leinsteru rozegrał zaledwie 11 spotkań[1][2][26]. W grudniu 2017 roku zawodnik przedłużył swój kontrakt z irlandzką prowincją do połowy 2020 roku[29][39]. Drużynowo rok 2018 był bardzo udany dla drużyny z Dublina, która zdobyła „podwójną koronę” – triumfem zakończyła zarówno zmagania w Pro14 (wygrana ze Scarlets)[40], jak i w europejskim Pucharze Mistrzów (zwycięstwo z Racing 92[41]. Rok później Ringrose wraz z kolegami bliski był powtórzenia tego osiągnięcia. Choć w finale z Glasgow Warriors Leinsterczykom udało się obronić tytuł w Pro14 (środkowy ataku zdobył jedno z przyłożeń swojej drużyny)[42], to dwa tygodnie wcześniej na St James’ Park w Newcastle ulegli angielskim Saracens w finale European Rugby Champions Cup[43].

Sezon 2019/2020 Ringrose raz jeszcze rozpoczął wykazując się wysoką formą – w dwóch spotkaniach Champions Cup – z Benettonem Treviso oraz Northampton Saints – zdobywał po trzy przyłożenia[44][45]. Zaowocowało to kolejną, trzecią już nominacją do miana najlepszego gracza w Europie według EPCR[46]. W kwietniu 2020 roku media donosiły, że zawodnik podpisał nową umowę, na mocy której związał się z Leinster Rugby do połowy 2022 roku[47].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na swoje nieprzekonujące występy w początkowych latach nauki w Blackrock College Ringrose nie był powoływany do juniorskich reprezentacji kraju[8]. Po raz pierwszy do składu drużyny narodowej dostał się w grudniu 2013 roku, kiedy trafił do zespołu do lat 19 przed sparingiem z Australią[12]. Na początku roku 2014 19-latek został włączony do drużyny U-20 przed zbliżającym się młodzieżowym Pucharem Sześciu Narodów. Wziął udział w dwóch pierwszych meczach ze Szkocją i Walią, jednak przed kolejnym spotkaniem został odsunięty od składu[6][8][48]. Sugerowano, że młodzian nie był fizycznie gotowy na rywalizację z 20-latkami, zwłaszcza w trudnych warunkach pogodowych[6][7]. W kwietniu ponownie występował w drużynie o rok niższej kategorii wiekowej, która rywalizowała z rówieśnikami z Francji[49]. Niemniej przed zbliżającymi się mistrzostwami świata U-20 Ringrose raz jeszcze awansował do drużyny do lat 20. Wystąpił w sparingu ze Szkocją[50], a następnie został podstawowym zawodnikiem kadry podczas turnieju w Nowej Zelandii[51]. Na Antypodach Irlandczycy dotarli do półfinału a ostatecznie po porażce z gospodarzami zajęli czwarte miejsce[52]. Powszechnie chwalono bardzo dobre występy Ringrose’a na turniejowych boiskach[6][7][21][53], podczas których zdobył trzy przyłożenia[51][53] i nominację do miana najlepszego gracza U-20 na świecie[6][54].

Jeszcze w listopadzie 2014 roku Ringrose po raz pierwszy został zaproszony przez Joego Schmidta do udziału w treningach pierwszej reprezentacji, jednak nie niosło to ze sobą żadnych dalszych konsekwencji[53][55]. Na początku roku 2015 ponownie wziął udział w Pucharze Sześciu Narodów U-20. Po dwóch obiecujących zwycięstwach nad Włochami[21][56] i Francją[57] Irlandczycy przegrali trzy kolejne spotkania[58][59][60] i zajęli rozczarowujące piąte miejsce[61]. Sam środkowy Leinsteru pozostawał jasnym punktem swojej drużyny, zdobywając miano najlepszego gracza przegranych zawodów z Anglią[58]. W dalszej części roku raz jeszcze uczestniczył w młodzieżowych mistrzostwach świata[62]. Podczas turnieju we Włoszech reprezentanci Irlandii zajęli dopiero siódme miejsce[63][64].

Odkąd Ringrose otrzymał nominację do nagrody dla najlepszego młodego zawodnika na świecie, w Irlandii zaczęto z nim wiązać olbrzymie nadzieje. Media rozpisywały się o jego wielkim potencjale i nietuzinkowych umiejętnościach[65][66][67][68]. Wielokrotnie porównywany był do prawdopodobnie najwybitniejszego irlandzkiego rugbysty w historii Briana O’Driscolla bądź określany mianem „nowego O’Driscolla”. Przyczyniły się do tego zarówno podobny styl gry, jak i zbieżna historia obu zawodników, którzy ukończyli Blackrock College i nim przebili się jako środkowi ataku, próbowali swych sił na innych pozycjach[6][9][10][66][69][67]. Liczni komentatorzy począwszy od Pucharu Sześciu Narodów 2016 sugerowali, że selekcjoner winien powołać Ringrose’a do reprezentacji[8][34][67][69]. Sam Schmidt opowiadał się jednak za powolnym wprowadzaniem środkowego Leinsteru do drużyny narodowej, podkreślając, że ten nie jest jeszcze gotowy na rywalizację z najlepszymi zawodnikami na świecie[70]. Ostatecznie dublińczyk ponownie znalazł się jedynie w obozie reprezentacji jako sparingpartner etatowych kadrowiczów[8][55][70]. Podkreślał przy tym, że skupia się na występach w klubie i mając za sobą kilkanaście meczów wśród seniorów nie myśli jeszcze o meczach dla Irlandii[8][71].

Pierwsze powołanie do kadry narodowej otrzymał w listopadzie 2016 roku. W czasie historycznego meczu w Chicago (pierwsze zwycięstwo Irlandii nad Nową Zelandią) pozostał niewykorzystanym zmiennikiem[72]. Zadebiutował w czasie tego samego okna reprezentacyjnego w spotkaniu z Kanadą na Aviva Stadium w Dublinie[3][72]. Zdołał wówczas nawet przyłożyć piłkę na polu punktowym rywali, jednak asysta Paddy’ego Jacksona została oceniona jako niedozwolone podanie do przodu, przez co punkty nie zostały zaliczone[64]. Czego nie udało się zrobić przeciw Kanadzie, Ringrose dokonał dwa tygodnie później, w spotkaniu przeciw Australijczykom[72]. Podczas odbywającego się na przełomie lutego i marca Pucharu Sześciu Narodów był podstawowym graczem w czasie wszystkich pięciu rozegranych meczów[73]. Choć jego ówczesne występy nie były równe[28], to jednak wysoka forma w klubie sprawiła, że zaczęto spekulować na temat możliwego udziału Ringrose’a w wyprawie British and Irish Lions do Nowej Zelandii[72]. Ostatecznie młody środkowy nie otrzymał powołania od Warrena Gatlanda, jednak selekcjoner „Lwów” w czasie publicznych wypowiedzi podkreślał, że niewiele zabrakło, by Irlandczyk został członkiem drużyny[11][74].

W połowie 2017 roku, po serii spotkań reprezentacji w Japonii przeszedł operację kontuzjowanego ramienia, wobec czego przegapił jesienną serię meczów międzynarodowych[47][75]. Mimo że z tego samego powodu do końca lutego 2018 roku rozegrał w drużynie Leinster Rugby zaledwie kilka spotkań, w trybie awaryjnym – wobec plagi kontuzji w drużynie – został powołany do reprezentacji na dwa ostatnie mecze Puchar Sześciu Narodów[76]. Wystąpił w pierwszym składzie w wygranych meczach ze Szkocją i Anglią[4][73]. W decydującym o Wielkim Szlemie starciu na Twickenham Stadium Ringrose zdobył przeciw Anglikom jedno z przyłożeń[77].

Ponownie jako zawodnik pierwszego składu środkowy brał udział w kolejnych meczach reprezentacji: podczas czerwcowej serii z Australią, jesiennych meczów testowych, czy Pucharu Sześciu Narodów 2019[4][73]. W nim drobny uraz tylnych mięśni uda w pierwszym meczu z Anglią wykluczył go z kolejnych starć ze Szkocją i Włochami[7][78]. Przed zbliżającym się pucharem świata w Japonii po raz pierwszy od dłuższego czasu pojawiły się wątpliwości co do miejsca Ringrose’a w pierwszym składzie reprezentacji, jako że o dwa miejsca środkowych rywalizował z Bundeem Akim, Robbiem Henshawem i Chrisem Farrellem[79][80][81]. We wrześniu Ringrose otrzymał powołanie na turniej[82], do którego Irlandczycy przystępowali w gronie faworytów, w pewnym momencie nawet jako lider światowego rankingu[83] oraz z nadziejami sięgającymi miejsc medalowych[84]. Ostatecznie już w fazie grupowej doznali porażki z gospodarzami turnieju[85], przez co na etapie ćwierćfinałów trafili na Nowozelandczyków. Ekipa „All Blacks”, rok wcześniej ograna w pojedynku w Dublinie[73], tym razem zdominowała reprezentantów Irlandii, pokonując ich aż 46:14[86]. Pomimo wcześniejszych spekulacji Ringrose wystąpił w pierwszym składzie w czterech z pięciu turniejowych meczów. Zdobył w nich także dwa przyłożenia[4][73]. W meczu z Nową Zelandią w wyniku zderzenia opuścił boisko z 18 szwami założonymi na skórę głowy[87]

W roku 2020 zawodnik podczas meczu Pucharu Sześciu Narodów uszkodził kciuk, przez co zmuszony był pauzować przez kilka tygodni[88].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 1 lutego 2020 r.[73]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Irlandia 2016 3 5
2017 8 17
2018 6 10
2019 11 10
2020 1 0
Suma 29 42
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 26 listopada 2016 Aviva Stadium, Dublin  Australia mecz testowy
2. 11 lutego 2017 Stadio Olimpico, Rzym  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2017
3. 17 czerwca 2017 Stadion Shizuoka, Fukuroi  Japonia mecz testowy
4. 24 czerwca 2017 Tokyo Stadium, Chōfu  Japonia mecz testowy
5. 17 marca 2018 Twickenham Stadium, Londyn  Anglia Puchar Sześciu Narodów 2018
6. 3 listopada 2018 Soldier Field, Chicago  Włochy mecz testowy
7. 17 września 2019 Stadion Shizuoka, Fukuroi  Japonia Puchar Świata w Rugby 2019
8. 3 października 2019 Kobe City Misaki Park Stadium, Kobe  Rosja Puchar Świata w Rugby 2019

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Ringrose jako środkowy ataku w swojej grze z opiera się przede wszystkim na umiejętnościach technicznych, w mniejszym zaś stopniu na sile fizycznej[6][32]. Wpływ na to miał miały warunki fizyczne, jakimi dysponował ucząc się gry jako nastolatek. Jako drobniejszy i lżejszy od rywali swojej gry nie mógł opierać wyłącznie na agresywnych atakach, w których mógłby pełnić rolę „tarana” rozbijającego linie obronne rywali[92]. Przy pomocy sztuczek technicznych, zwodów i nagłego przyspieszenia jest w stanie minąć zawodników, odnajdując luki w obronie drużyny przeciwnej[7][25][47]. Wskazuje się, że w czasie gry w ataku potrafi ustawiać się w taki sposób, że stosunkowo często nie znajduje się pod bezpośrednią presją przeciwnika[25], jak również potrafi dokonywać nieszablonowych wbiegnięć w przecinających szyki obronne rywali[6].

Z uwagi na styl gry polegający na bardziej wyrafinowanej grze technicznej Ringrose porównywany był do Briana O’Driscolla[6][10][66][69], ale także do Nowozelandczyka Conrada Smitha[25], na którym w młodości się wzorował[5]. Wskazywano też, że w przeciwieństwie do wielu młodych zawodników Ringrose po osiągnięciu wieku seniora niemal w ogóle nie popełniał młodzieńczych błędów wynikających z braku doświadczenia[9].

Jednocześnie komentatorzy podkreślają jego dobrą orientację w rozwoju sytuacji na boisku i ustawianie się w obronie[7][34][47][32]. Sam zawodnik w 2019 roku wskazywał, że pojawiające się niekiedy w jego statystykach nieskuteczne szarże wynikają po części z przyjętego sposobu gry w obronie i w niektórych przypadkach mimo takiej kwalifikacji przynoszą korzyść drużynie w postaci spowolnienia akcji rywali czy jej przesunięcia w kierunku linii bocznej[93].

Irlandzkie media podkreślały, że Ringrose jest osobą nad wiek dojrzałą, twardo stąpającą po ziemi i unikającą nadmiernego rozgłosu[7][8][9][65]. Wskazywano przy tym, że te cechy charakteru mają – choć mniejsze niż na początku jego kariery – swoje przełożenie na zachowanie na boisku[7][6][47].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Garry urodził się jako drugie z czworga dzieci Anne i Nialla, ma dwóch braci (starszego i młodszego) oraz młodszą siostrę. Wychowywał się przy Carysford Avenue w Blackrock na przedmieściach Dublina[6][11]. Ojciec reprezentanta Irlandii także uprawiał rugby, grając na pozycji łącznika młyna zarówno w Blackrock College, jak i później na poziomie klubowym, jednak jego karierę sportową zakończyła poważna kontuzja[6][34]. Młodszy brat Garry’ego, Jack również związał się z tą dyscypliną sportu, jako zawodnik University College Dublin R.F.C. występując w All-Ireland League[7].

Po ukończeniu szkoły średniej Ringrose rozpoczął – w trybie ekstraordynaryjnym – studia z zakresu przedsiębiorczości i prawa[34][92].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Garry Ringrose [online], Leinster Rugby [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-05] (ang.).
  2. ↑ a b c d e Garry Ringrose [online], Pro14 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  3. ↑ a b c Garry Ringrose | Ireland [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-05] (ang.).
  4. ↑ a b c d e Garry Ringrose [online], Irish Rugby Football Union [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-19] (ang.).
  5. ↑ a b Take 20: Garry Ringrose, „Irish Independent”, 23 lutego 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-05].
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Gerry Thornley, Garry Ringrose: heir to O’Driscoll’s throne is world class in his own right, „The Irish Times”, 11 maja 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Murray Kinsella, 'He could have another eight years or more at the highest level, which is scary!' [online], the42.ie, TheJournal.ie, 10 marca 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h Brendan Fanning, Garry Ringrose: I don't feel like I'm being minded or held back, „Irish Independent”, 27 marca 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-30] (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g Johnny Farrelly, Six Nations 2017: Is Garry Ringrose Ireland's brightest star? [online], BBC Sport, 1 lutego 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-04] (ang.).
  10. ↑ a b c Cian Tracey, Boys to men, „Irish Independent”, 26 stycznia 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-04] (ang.).
  11. ↑ a b c Patrick McCarry, Garry Ringrose on his picture with two Leinster stars that copped him an awful slagging [online], sportsjoe.ie, 1 listopada 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-06] (ang.).
  12. ↑ a b Ireland Under-19 Team Named For Australia Game [online], Irish Rugby Football Union, 12 grudnia 2013 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  13. ↑ Ulster Under-20s Begin Defence Of Interpro Crown [online], Irish Rugby Football Union, 6 września 2013 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  14. ↑ Seven Ireland U-20 Players Added To Leinster Academy [online], Irish Rugby Football Union, 18 lipca 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  15. ↑ Academy Panel Announced for 2015-16 [online], Leinster Rugby, 13 lipca 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-13] (ang.).
  16. ↑ Ulster Bank League: Division 1A Review [online], Irish Rugby Football Union, 1 listopada 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-07] (ang.).
  17. ↑ Late Drama As UCD And Cork Con Finish Level [online], Irish Rugby Football Union, 24 listopada 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  18. ↑ Ulster Bank League: Division 1A Review [online], Irish Rugby Football Union, 6 grudnia 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  19. ↑ Ulster Bank League: Division 1A Review [online], Irish Rugby Football Union, 20 grudnia 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  20. ↑ Leinster ‘A’ Team Named For Final Pool Game [online], Irish Rugby Football Union, 12 grudnia 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  21. ↑ a b c Ringrose: We’ll Need Our ‘A’ Game To Combat ‘Physical’ French [online], Irish Rugby Football Union, 13 lutego 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  22. ↑ O’Shea To Lead Leinster ‘A’ Out West [online], Irish Rugby Football Union, 13 stycznia 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  23. ↑ Flanker Ryan To Lead Leinster Against Ulster [online], Irish Rugby Football Union, 21 sierpnia 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  24. ↑ GUINNESS PRO12 Preview: Leinster v Cardiff Blues [online], Irish Rugby Football Union, 12 września 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  25. ↑ a b c d Brent Pope, Garry Ringrose could be Ireland's answer to Conrad Smith, „Irish Independent”, 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-17] (ang.).
  26. ↑ a b c d Garry Ringrose [online], European Professional Club Rugby [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  27. ↑ Pro12 final: Connacht 20-10 Leinster [online], BBC Sport, 28 maja 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-17] (ang.).
  28. ↑ a b Jack O’Toole, Comment: Garry Ringrose showed once again that he's ready to be Ireland's long term number 13, „Irish Independent”, 26 lutego 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  29. ↑ a b Sean Farrell, Garry Ringrose set to sign two-year extension with Leinster [online], the42.i2, TheJournal.ie, 8 grudnia 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-27] (ang.).
  30. ↑ Cillian Ó Conchúir, An domhan i gcroí a bhoise ag Garry Ringrose [online], Tuairisc.ie, 5 stycznia 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-17] (irl.).
  31. ↑ 2016/17 Academy panel announced [online], Leinster Rugby, 21 lipca 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  32. ↑ a b c Opportunities abound, fresh faces, and Ireland's returning big names [online], the42.ie, TheJournal.ie, 10 listopada 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24] (ang.).
  33. ↑ Patrick McCarry, Garry Ringrose has a very measured take on bulking up to prosper in professional rugby [online], sporsjoe.ie, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  34. ↑ a b c d e Murray Kinsella, Ringrose keeping a level head before second season with Leinster [online], the42.ie, TheJournal.ie, 20 sierpnia 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-26] (ang.).
  35. ↑ James Standley, European Champions Cup: Clermont 27-22 Leinster [online], BBC Sport, 23 kwietnia 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-14] (ang.).
  36. ↑ a b EPCR European Player of the Year 2017 presented by Turkish Airline [online], European Professional Club Rugby, 21 marca 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-01] (ang.).
  37. ↑ Conor Sharkey, Ringrose ruled out for 4-5 months [online], Leinster Rugby, 10 lipca 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-14] (ang.).
  38. ↑ Welcome return for Ringrose in Kings clash, „Irish Independent”, 23 lutego 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  39. ↑ Leinster Rugby confirm 21 senior contracts for 2018/2019 [online], Leinster Rugby, 16 maja 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  40. ↑ Gareth Griffiths, Pro14 final: Leinster 40-32 Scarlets [online], BBC Sport, 26 maja 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-17] (ang.).
  41. ↑ Mike Henson, Champions Cup final: Leinster beat Racing 92 15-12 to secure fourth title [online], BBC Sport, 12 maja 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-18] (ang.).
  42. ↑ Tom English, Glasgow Warriors 15-18 Leinster: Holders win Pro14 final at Celtic Park [online], BBC Sport, 25 maja 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-07] (ang.).
  43. ↑ Saracens lift third Heineken Champions Cup after victory over Leinster [online], European Rugby Champions Cup, European Professional Club Rugby, 11 maja 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  44. ↑ Brendan O’Brien, Garry Ringrose hat-trick helps Leinster cut Benetton to shreds in Champions Cup opener, „Irish Examiner”, 16 listopada 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-17] (ang.).
  45. ↑ Paul Rees, Garry Ringrose scores hat-trick as Leinster overwhelm Saints again, „The Guardian”, 14 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-28] (ang.).
  46. ↑ a b EPCR European Player of the Year award 2020 – nominees announced [online], European Professional Club Rugby, 27 stycznia 2020 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11] (ang.).
  47. ↑ a b c d e Gerry Thornley, Shaft of light amid Covid-19 gloom as Ringrose signs Leinster deal, „The Irish Times”, 1 kwietnia 2020 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  48. ↑ Three Changes Made To Ireland U-20 Team [online], irish Rugby Football Union, 20 lutego 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  49. ↑ Dow To Captain Ireland Under-19s Against France [online], Irish Rugby Football Union, 16 kwietnia 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  50. ↑ Ireland Under-20s Win Training Game In Edinburgh [online], Irish Rugby Football Union, 11 maja 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  51. ↑ a b Garry Ringrose [online], Międzynarodowa Rada Rugby, Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2014, czerwiec 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane 2014-07-16] (ang.).
  52. ↑ U20s come up short against New Zealand [online], Raidió Teilifís Éireann, 20 czerwca 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  53. ↑ a b c Murray Kinsella, Kiss impressed with 19-year-old Ringrose's training stint in Ireland camp [online], the42.ie, TheJournal.ie, 4 listopada 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-08] (ang.).
  54. ↑ a b Nominees named for Junior Player of the Year [online], Międzynarodowa Rada Rugby, 17 czerwca 2014 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane 2014-06-26] (ang.).
  55. ↑ Ireland Under-20s Enjoy Seven-Try Triumph In Snowy Biella [online], Irish Rugby Football Union, 6 lutego 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  56. ↑ Ireland Under-20s Show Class To Defeat Defending Champions [online], Irish Rugby Football Union, 13 lutego 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  57. ↑ a b Ireland Under-20s Edged Out By Powerful England Side [online], Irish Rugby Football Union, 27 lutego 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-04] (ang.).
  58. ↑ Ireland Under-20s Undone By Three-Try Scots [online], Irish Rugby Football Union, 20 marca 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  59. ↑ Byrne’s Boot Not Enough For Ireland U-20s Against Wales [online], Irish Rugby Football Union, 13 marca 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  60. ↑ Will Slattery, Some of the best young backs in the world will be in the Ireland team at the U20 World Cup [online], the42.ie, TheJournal.ie, 27 kwietnia 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-11] (ang.).
  61. ↑ Ireland U-20 Squad Named For World Rugby Championship [online], Irish Rugby Football Union, 27 kwietnia 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  62. ↑ Fitzgerald Bags Brace As Ireland Under-20s Finish Seventh [online], Irish Rugby Football Union, 20 czerwca 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  63. ↑ a b Cian Tracey, Ringrose primed for the long road ahead, „Irish Independent”, 14 listopada 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  64. ↑ a b Murray Kinsella, U20 star Ringrose keeping his head down amidst hype [online], the42.ie, TheJournal.ie, 15 lutego 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-15] (ang.).
  65. ↑ a b c Gavin Cummiskey, The only way is up for promising Garry Ringrose, „The Irish Times”, 29 grudnia 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  66. ↑ a b c Neil Francis, Garry Ringrose is an outstanding prospect, but he must not be thrown to the wolves, „Irish Independent”, 10 stycznia 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-30] (ang.).
  67. ↑ Simon Lewis, Isa Nacewa says Garry Ringrose ‘is going to be world class’, „Irish Examiner”, 5 listopada 2015 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-01] (ang.).
  68. ↑ a b c Ryan Bailey, 'My grandparents get more enjoyment out of it' - Ringrose blocking out talk of Ireland call-up [online], the42.ie, TheJournal.ie, 31 marca 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02] (ang.).
  69. ↑ a b Simon Lewis, Joe Schmidt: We’re not ignoring young stars, „Irish Examiner”, 29 stycznia 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06] (ang.).
  70. ↑ Brendan O’Brien, Garry Ringrose insists he’s not really thinking about Ireland jersey, „Irish Examiner”, 11 października 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-30] (ang.).
  71. ↑ a b c d John Fallon, 'Hearing from the Lions is the least of my worries, I feel so lucky to represent Ireland' [online], the42.ie, TheJournal.ie, 7 czerwca 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-02] (ang.).
  72. ↑ a b c d e f Garry Ringrose | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-02] (ang.).
  73. ↑ Duncan Bech, Warren Gatland reveals just how unlucky Garry Ringrose was not to make Lions squad, „Irish Independent”, 14 maja 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-04] (ang.).
  74. ↑ Garry Ringrose: Ireland centre ruled out of November series [online], BBC Sport, 23 października 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08] (ang.).
  75. ↑ Garry Ringrose the centre of attention as Ireland name side to face Scotland, „The Guardian”, Press Association, 8 marca 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-04].
  76. ↑ Hugh Godwin, Six Nations: Ireland complete the third Grand Slam in their history with 24-15 victory over England, „The Independent”, 17 marca 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-30] (ang.).
  77. ↑ John O’Sullivan, Six Nations: Garry Ringrose set to miss Ireland’s clash with Italy, „The Irish Times”, 19 lutego 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  78. ↑ Alan Quinlan, 'Why Garry Ringrose doesn't make my team to face Scotland at the World Cup', „Irish Independent”, 7 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-15] (ang.).
  79. ↑ Michael Glennon, Brian O'Driscoll: Robbie Henshaw and Bundee Aki now front and centre ahead of Garry Ringrose [online], Raidió Teilifís Éireann, 9 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-09] (ang.).
  80. ↑ Murray Kinsella, Aki and Henshaw make impact as Ireland's midfield competition heats up [online], the42.ie, TheJournal.ie, 7 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-21] (ang.).
  81. ↑ Ireland’s Rugby World Cup Squad Is Announced [online], Irish Rugby Football Union, 2 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05] (ang.).
  82. ↑ Ireland top ranking going into Rugby World Cup 2019 [online], World Rugby, Puchar Świata w Rugby 2019, 9 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20] (rundi).
  83. ↑ Rúaidhrí O'Connor, It's time to believe hype about Irish place in world, „Irish Independent”, 23 listopada 2018 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  84. ↑ Paul Rees, Japan stun Ireland to pull off another famous Rugby World Cup upset, „The Guardian”, 28 września 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  85. ↑ Schmidt era ends in a heartbreak as players fall dramatically short [online], World Rugby, Puchar Świata w Rugby 2019, 21 października 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-21] (ang.).
  86. ↑ Cian Tracey, High-flying Ringrose hits ground running in bid to draw a line under Japan, „Irish Independent”, 18 listopada 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03] (ang.).
  87. ↑ Peter O’Reilly, Injury rules Ireland’s Garry Ringrose out of two games, „The Times”, 3 lutego 2020 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-16] (ang.).
  88. ↑ Connacht Lead The Way At GUINNESS PRO12 Awards [online], Irish Rugby Football Union, 8 maja 2016 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-01] (ang.).
  89. ↑ The Zurich Irish Rugby Awards 2017 [online], Rugby Players Ireland, 11 maja 2017 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-18] (ang.).
  90. ↑ EPCR European Player of the Year award 2019 – nominees announced [online], European Professional Club Rugby, 24 stycznia 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  91. ↑ a b Donal Lynch, Smooth operator: Garry Ringrose on how he handles the pressure, „Irish Independent”, 25 marca 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-02] (ang.).
  92. ↑ Ciarán Kennedy, Ringrose says his missed tackle statistics don't tell full story [online], the42.ie, TheJournal.ie, 11 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-12].
Skład reprezentacji Irlandii na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Skład reprezentacji Irlandii na Pucharze Świata 2023
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Garry_Ringrose&oldid=71652632”