Erwin Mehlem

Erwin Kazimierz de Mehlem
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1878 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1938 ; Lwów
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	Obóz Szkolny Artylerii
Stanowiska	komendant obozu szkolnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Erwin Kazimierz de Mehlem^[a] (ur. 18 stycznia 1878 we Lwowie, zm. 21 listopada 1938 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1895 ukończył szkołę realną we Lwowie, a cztery lata później Techniczną Akademię Wojskową (Oddział Artylerii) w Wiedniu^[3]. Od 1899 podporucznik i oficer zawodowy artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. W 1914 awansował na kapitana. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim, rumuńskim i włoskim, jako dowódca baterii, dywizjonu i Pułku Artylerii Konnej Nr 6 K. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918^[3]^[1].

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora i przydzielony do Dowództwa Artylerii WP w Krakowie^[4]. 25 stycznia 1919 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 1 pułku artylerii ciężkiej^[5]. Do maja 1920 był kolejno dowódcą Stacji Zbornej i Uzupełnień Formacji Artylerii w Krakowie, szefem Wydziału Artylerii Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”, sztabowym oficerem inspekcyjnym artylerii Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”^[3]. Na froncie bolszewickim: maj 1920 - październik 1921 dowódca 14 pułku artylerii polowej wielkopolskiej i w zastępstwie dowódca XIV Brygady Artylerii^[6]. 12 marca 1921 został mianowany dowódcą XV Brygady Artylerii^[7]. Wyróżnił się w walkach nad Berezyną i podczas ofensywy znad Wieprza. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[8].

W październiku 1921, po likwidacji XV Brygady Artylerii, objął dowództwo 7 pułku artylerii ciężkiej^[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[9]. W lipcu 1922 został szefem Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu^[6]. Pełniąc służbę w garnizonie Przemyśl pozostawał oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii ciężkiej, a następnie 10 dywizjonu artylerii konnej^[10].

Z dniem 20 listopada 1924 został mianowany komendantem Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu^[11]. Na tym stanowisku 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 24. lokatą w korpusie generałów^[12]^[13].

W sierpniu 1926 został przeniesiony na stanowisko szefa 3 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Grodnie^[14]. Z dniem 31 maja 1927 został przeniesiony w stan spoczynku^[15]. Osiadł we Lwowie, gdzie zmarł. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Łyczakowskim.

Ordery i odznaczenia

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce,
Krzyż Wojskowy Karola,
Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii,
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[16].

Zobacz też

Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

Uwagi

↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Erwin Ritter von Mehlem”^[1]. Nie należy mylić go z innym oficerem artylerii c. i k. Armii noszącym to samo imię, nazwisko i tytuł, a mianowicie kapitanem przydzielonym do Sztabu Artylerii Erwinem Ritter von Mehlem, którego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 128^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Ranglisten 1918 ↓, s. 1032, 1245.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 94, 1037, 1222.
↑ ^a ^b ^c Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 444.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 329 i 348.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 11 z 1 lutego 1919 roku, poz. 403.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 445.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 538.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920 roku, s. 552.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 185.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 113, 791, 813.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924 roku, s. 686.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 119, 1384.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 246.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1245.

Bibliografia

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. V: Lehwaldt – Obrączka kostna. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1935.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

[3] W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Erwin Ritter von Mehlem”^[1]. Nie należy mylić go z innym oficerem artylerii c. i k. Armii noszącym to samo imię, nazwisko i tytuł, a mianowicie kapitanem przydzielonym do Sztabu Artylerii Erwinem Ritter von Mehlem, którego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 128^[2].

[CITEREFRanglisten19181032,_1245-1] Ranglisten 1918 ↓, s. 1032, 1245.

[CITEREFRanglisten191894,_1037,_1222-2] Ranglisten 1918 ↓, s. 94, 1037, 1222.

[CITEREFEncyklopedia_Wojskowa1935444-4] Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 444.

[5] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 329 i 348.

[6] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 11 z 1 lutego 1919 roku, poz. 403.

[CITEREFEncyklopedia_Wojskowa1935445-7] Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 445.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_26_marca_1921_roku,_s._538-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 538.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_25_z_7_lipca_1920_roku,_s._552-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920 roku, s. 552.

[CITEREFLista_starszeństwa1922185-10] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 185.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923113,_791,_813-11] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 113, 791, 813.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_123_z_21_listopada_1924_roku,_s._686-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924 roku, s. 686.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._730-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924119,_1384-14] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 119, 1384.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_31_z_9_sierpnia_1926_roku,_s._246-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 246.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_17_marca_1927_roku,_s._70-16] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.

[CITEREFRanglisten19181245-17] Ranglisten 1918 ↓, s. 1245.

[a]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[2]