Emmanuel Servais
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Premier Luksemburga | |
| Okres |
od 3 grudnia 1867 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Lambert-Joseph-Emmanuel Servais (ur. 11 kwietnia 1811 w Mersch, zm. 17 czerwca 1890 w Bad Nauheim) – luksemburski polityk, piąty premier Luksemburga, sprawujący urząd od 3 grudnia 1867 roku do 26 grudnia 1874 roku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Lambert-Joseph-Emmanuel Servais urodził się 11 kwietnia 1811 roku w Mersch[1]. Był synem burmistrza Mersch[1].
Po maturze w 1828 roku studiował prawo na uniwersytetach w Gandawie, Paryżu i Liège[1]. Stopień doktora uzyskał na uniwersytecie w Liège[1].
W latach 1830–1839 pracował jako prawnik w Arlon, a w latach 1836–1839, pod panowaniem belgijskim, zasiadał w radzie prowincji[1]. W 1836 roku wraz z Victorem Teschem (1812–1892) założył liberalną gazetę „L'Écho du Luxembourg”[1][2].
Po odzyskaniu przez Luksemburg niepodległości w 1839 roku powrócił do ojczyzny[1]. W latach 1840–1846 pracował jako prawnik, a od 1841 roku był członkiem komitetu przygotowującego tekst luksemburskiej konstytucji[1]. W uznaniu wkładu w prace nad konstytucją otrzymał Order Korony Dębowej[3].
W 1841 roku Servais poślubił Anne Justine Elisę Boch (1819–1860), z którą miał syna Émile (1847–1928)[4].
W latach 1841–1848 był członkiem Zgromadzenia Stanów, a w latach 1843–1847 członkiem pierwszej rady miejskiej Luksemburga[1]. W latach 1848–1853 był sędzią Sądu Najwyższego[1].
W latach 1848–1849 był jednym z trzech przedstawicieli Luksemburga w parlamencie frankfurckim[1]. W 1848 roku został zgodnie z cenzusem wyborczym jednogłośnie wybrany na posła z kantonu Mersch[1]. W latach 1853–1857 pełnił funkcję ministra finansów w rządzie Simonsa, a w latach 1857–1867 był członkiem Rady Państwa[1].
W 1867 roku był pełnomocnikiem generalnym przy podpisywaniu traktatu londyńskiego gwarantującego niepodległość Luksemburga[1]. W latach 1867–1874 sprawował urząd premiera Luksemburga i jednocześnie funkcję ministra spraw zagranicznych[1].
Servais udzielił azylu Victorowi Hugo, który opuścił Francję jako uchodźca polityczny po Komunie Paryskiej w 1871 roku; w zamian za zezwolenie na pobyt czasowy w Luksemburgu Hugo musiał zobowiązać się do niezajmowania się polityką[1].
W latach 1874–1887 Servais przewodniczył Radzie Państwa[1]. Od 1875 roku aż do śmierci pełnił funkcje burmistrza Luksemburga i przewodniczącego Izby Deputowanych[1].
Servais wiele publikował na tematy związane z rządzeniem państwem i wymiarem sprawiedliwości[1]. Napisał również autobiografię, która ukazała się pięć lat po jego śmierci[1].
Zmarł 17 czerwca 1890 roku w Bad Nauheim[1].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 1895 – Autobiographie de Feu M. Emmanuel Servais, ancien Ministre d'État
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Lista podana za Biographie nationale du pays de Luxembourg[5]:
- 1855 – Order Lwa Niderlandzkiego (Krzyż Wielki)
- 1865 – Order Orła Czerwonego (II Klasa)
- 1867 – Order Korony Dębowej (Krzyż Wielki)
- 1868 – Legia Honorowa (komandor)
- 1869 – Order Leopolda
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Luxemburger Autorenlexikon 2019 ↓.
- ↑ Biographie nationale du pays de Luxembourg 1972 ↓, s. 474.
- ↑ Biographie nationale du pays de Luxembourg 1972 ↓, s. 479.
- ↑ Biographie nationale du pays de Luxembourg 1972 ↓, s. 478.
- ↑ Biographie nationale du pays de Luxembourg 1972 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Frank Wilhelm: Emmanuel Servais. W: Luxemburger Autorenlexikon. 2019-02-01. [dostęp 2020-08-10]. (niem.).
- Jules Mersch: Lambert Joseph Emmanuel Servais (1811–1890). W: Jules Mersch: Biographie nationale du pays de Luxembourg. Luxembourg: Victor Buck, 1972, s. 473–608. (fr.).
|