Przejdź do zawartości

Dygowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dygowo
wieś
Ilustracja
Plac Wolności z pomnikiem łososia
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kołobrzeski

Gmina

Dygowo

Liczba ludności (2011)

1615

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-113[2]

Tablice rejestracyjne

ZKL

SIMC

0306012

Położenie na mapie gminy Dygowo
Mapa konturowa gminy Dygowo, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Dygowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dygowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Dygowo”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dygowo”
Ziemia54°07′54″N 15°43′17″E/54,131667 15,721389[1]
Strona internetowa

Dygowo (tuż po wojnie Degów[3], niem. Degow[4]) – wieś gminna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 1615 mieszkańców[5].

W miejscowości ma siedzibę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego[6].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Dygowo leży na trasie linii kolejowej nr 404 (Szczecinek–Białogard–Kołobrzeg) i przy drodze wojewódzkiej nr 163 (Kołobrzeg-Białogard-Wałcz). Przez Dygowo przepływa potok Olszynka. Około 1 kilometra na północ-północny wschód od centrum wsi znajduje się stacja kolejowa Dygowo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana była w roku 1276[7] w dokumencie informującym o nadaniu wsi kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu przez biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena[8]. W 1334 Dygowo stało się własnością biskupa kamieńskiego, który w dwa lata później sprzedał wieś kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu. Od 1945 r. w granicach Polski.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dygowo.

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
inne
  • nieczynny cmentarz przykościelny (nr. rej. A-310 z 24.04.2007)
  • dom, rzemiosła, obecnie dom mieszkalny, ul. Kołobrzeska 20/22 (d.11/12), szach., XVIII/XIX, nr rej.: A-1061 z 13.04.1964[9]

Edukacja i kultura

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się Zespół Szkół im. Adama Mickiewicza – do której uczęszcza około 350 uczniów. Jest także mini-muzeum PRL-u połączone z biblioteką, które znajdują się obok siedziby poczty.

Od 2000 roku działa tutaj klub piłki nożnej Rasel Dygowo, grający w sezonie 2023/2024 w IV lidze, gr. zachodniopomorskiej[10].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2010 r. plac Wolności w Dygowie wyróżniony został w Konkursie na Najlepiej Zagospodarowaną Przestrzeń Publiczną w Polsce. Konkurs organizowany jest corocznie przez Towarzystwo Urbanistów Polskich, a wyróżnienie przyznane zostało za odkrycie potencjału miejsca i prawidłowe jego zagospodarowanie dla potrzeb społeczności lokalnych, nadając tym samym nowy charakter miejscowości[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27792
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 241 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. Rozwój ludności wg wsi w gminie. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Gminy Dygowo, 2011-02-28. [dostęp 2012-06-21].
  6. Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
  7. Historia Dygowa. [dostęp 2010-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].
  8. ks. Dominik Kubicki: Gotyckie świątynie powiatów koszalińskiego i kołobrzeskiego. Pelplin: Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 134-135. ISBN 83-88935-01-1.
  9. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A). nid.pl, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).
  10. Skarb - Rasel Dygowo [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-03-12].
  11. ima: Urbaniści chwalą Plac Wolności w Dygowie. Głos Koszaliński, 12 listopada 2010. [dostęp 2010-11-13].