Czantoria Wielka
49°40′43″N 18°48′16″E/49,678611 18,804444 Czantoria Wielka widziana z osiedla Jarzębata w Wiśle | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
995 m n.p.m. |
| Wybitność |
311[1] m |
Położenie na mapie Ustronia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
| 49°40′43″N 18°48′16″E/49,678611 18,804444
| |
Czantoria Wielka[2][3], Wielka Czantoria[4], cz. Velká Čantoryje, niem. Grosser Czantory-Berg, 995 m n.p.m., gwar. Wielko Czantoryjo – najwyższe wzniesienie Pasma Stożka i Czantorii w Beskidzie Śląskim, dominujące w północnej części tego pasma. Jest jednocześnie szczytem granicznym między Polską a Czechami oraz najwyższym szczytem czeskiej części Beskidu Śląskiego. Przez szczyt przebiega także główny wododział Polski, stanowiący granicę między zlewiskami Wisły i Odry[5].
Nazwa i legendy
[edytuj | edytuj kod]Nazwa „Czantoria” została wzmiankowana w zapiskach po raz pierwszy w dyplomie księcia cieszyńskiego Adama Wacława z dnia 3 października 1615 r., w którym ten rozgranicza swoje posiadłości od dóbr Adama Goczałkowskiego z Goczałkowic[6]. Pierwotna nazwa Czartoryja oznaczała miejsce poryte przez czarty. W roku 1722 wzmiankowany był Mathes Tiesslar auf der Czartory, a w roku 1750 Sallasch (szałas) Welka Czantoria[7].
Z Czantorią wiąże się legenda o śpiących rycerzach i ich trzystu koniach, którzy w olbrzymiej pozłacanej komnacie we wnętrzu góry czekają, by w najtrudniejszych chwilach pomóc Śląskowi jako jego narodowe wojsko. Do tej legendy nawiązuje wytyczona po czantoryjskich stokach 20-kilometrowa Ścieżka Rycerska[8]
Topografia
[edytuj | edytuj kod]Czantoria Wielka znajduje się w głównym grzbiecie pasma, między Czantorią Małą i przełęczą Beskidek oddzielającą ją od Soszowa Małego. Stoki północno-wschodnie opadają do doliny Wisły i wcinają się w nie dolinki potoków Groniki, Suchy, Bucznik i Gahura[9]. Na wybitnym grzbiecie nad doliną Suchego Potoku jest wzniesienie Kończyn. Po czeskiej stronie w stoki Czantorii Wielkiej wcina się dolina potoku Střelmá[10]. Góra charakteryzuje się stromymi zboczami od wschodu i zachodu – różnica wysokości pomiędzy położonym u stóp góry Ustroniem, a szczytem wynosi 630 m[5]. Porośnięta jest w większości lasami bukowymi i świerkowo-jodłowymi, miejscami z udziałem jaworów, jesionów, modrzewi i in. Po obu stronach granicy państwowej w partiach podszczytowych znajdują się leśne rezerwaty przyrody: po stronie polskiej rezerwat „Czantoria”, a po stronie czeskiej narodowy rezerwat „Čantoryje”. Na zboczach i szczycie Czantorii Wielkiej występują także trawiaste polany. W stokach góry liczne uroczyska i skalne wychodnie. Na zachód od czeskiego schroniska znajduje się kilkunastometrowej wysokości pełne szczelin urwisko, na którym na początku XX wieku trenowano wspinaczkę skalną. Sam szczyt jest natomiast płaski i rozległy[11].
Na Czantorii Wielkiej istnieją jeszcze trzy polany: Bąkowiec, Goryczka i Stokłosica[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na zachodnim zboczu góry, przy czerwonym szlaku do Nydka, w miejscu zwanym Zakamień znajduje się tzw. „Kamień ewangelików”. Jest to kamień graniczny, na którym wyryto znak krzyża, jeden z tzw. leśnych kościołów – miejsce tajnych nabożeństw ewangelickich w epoce kontrreformacji (XVII/XVIII wiek) – wraz z tablicą upamiętniającą Jerzego Trzanowskiego[11].
W latach 30. XX wieku przez Czantorię przemycano do Polski drukowane w Czechach ulotki Komunistycznej Partii Polski, a od 1933 r. na szczycie góry pod kontrolą żandarmów i strażników granicznych działacze komunistyczni organizowali wielkie festyny, łącznie z meczami piłki nożnej[11], rozgrywanymi na dużym, dość równym terenie przy schronisku[12]. Takie wiece zorganizowali np. Karol Śliwka i Fryderyk Kraus w 1933 i 27 maja[12] 1936 roku[8]. Później przez Czantorię przemycano ochotników do Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W dwudziestoleciu międzywojennym na dużą skalę przez Czartorię szmuglowano towary: z Czechosłowacji do Polski głównie towary przemysłowe (m.in. buty), zaś w kierunku odwrotnym głównie żywność, czasami nawet stadka bydła i nierogacizny[12]. W 1990 r. tłum polskich działaczy politycznych i turystów z Adamem Michnikiem na czele, zerwał na szczycie kordon graniczny protestując przeciwko żelaznej kurtynie w Europie[11].
Poniżej szczytu Czantoria Wielka (ok. 300 m) przy szlaku w kierunku Przełęczy Beskidek znajduje się krzyż upamiętniający śmierć czechosłowackiego żołnierza Klementa Šťastnego w czasie prac tzw. Komisji delimitacyjnej na Ziemi Cieszyńskiej, której zadaniem było wyznaczenie i wytyczenie granicy między Polską a Czechosłowacją[13].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Czantoria Wielka jest jednym z najliczniej w polskich Beskidach odwiedzanych szczytów. Zawdzięcza to m.in. kolejce krzesełkowej i wieży widokowej. Na samym szczycie góry, ale po czeskiej stronie granicy, znajduje się stalowa wieża widokowa na Czantorii Wielkiej (wstęp płatny) z platformą na wysokości 29 metrów oraz toalety[11]. Po polskiej stronie są bufety i sklepiki. Na grzbiecie góry, kilkaset metrów na zachód od szczytu, znajduje się czeskie schronisko turystyczne na Czantorii (właściwie pod Czantorią Wielką), zbudowane jeszcze przez niemiecką organizację turystyczną Beskidenverein w 1904 r.[14] Tam też znajdowało się turystyczne przejście graniczne[11].
Czantoria Wielka stanowi duży węzeł szlaków turystycznych, którymi można dojść m.in. na Soszów Wielki, Czantorię Małą, Stożek i Tuł oraz do Ustronia, Nydka i Trzyńca. Przez szczyt przebiega Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego[15].
Na położoną poniżej szczytu polanę Stokłosica dociera kolej krzesełkowa „Czantoria” z Ustronia Polany wybudowana w 1967 i zmodernizowana w 2007. Obok górnej stacji znajduje się maszt przekaźnikowy. Czantoria to także dobry punkt widokowy. Obserwować można z niej panoramę Beskidu Śląskiego i Beskidu Morawsko-Śląskiego, rzekę Wisłę oraz Pogórze Śląskie i Górny Śląsk – przy dobrej pogodzie widoczny jest Zbiornik Goczałkowicki i dalej stopniowo w stronę zachodnią – elektrownia Łaziska, miasta: Żory i Jastrzębie-Zdrój, elektrownia Rybnik, hałda w Rydułtowach, miasto Wodzisław Śląski, elektrownia Dziećmorowice, Karwina, Hawierzów i Ostrawa[11].
- Szlaki piesze
z Goleszowa przez Tuł i Małą Czantorię – 3:45 godz., z powrotem 2:45 godz.,
z Ustronia Centrum przez Małą Czantorię – 3 godz., z powrotem 2:30 godz.,
z Ustronia Centrum 2.30 godz., z powrotem 1:45 godz.,
z Ustronia Polany 1.45 godz., z powrotem 1:15 godz.,- ze Stożka – przez Soszów Wielki i przełęcz Beskidek – 3:45 godz., z powrotem 3:30 godz.,
- z Wisły Centrum przez Soszów Wielki i przełęcz Beskidek – 3:30 godz., z powrotem 2:30 godz.[15],
na Stożek (lub do Jabłonkowa – 
),
do Jabłonkowa przez Nydek,- do Trzyńca.
- Inne
- kolej krzesełkowa „Czantoria”
- przekaźnik RTV na polanie Stokłosica
- wieża widokowa na Czantorii Wielkiej
- letni tor saneczkarski
- punkty gastronomiczne oraz sklepy z pamiątkami
- nartostrada z polany Stokłosica do Ustronia Polany
- „Sokolnia”
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Byłe przejście graniczne Wielka Czantoria-Velká Čantoryje
- Byłe przejście graniczne Wielka Czantoria-Nýdek
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Analiza wybitności polskich szczytów w Karpatach (nad [[Beskidek (Pasmo Czantorii)|przełęczą Beskidek]]) [online].
- ↑ Według państwowego rejestru nazw geograficznych.
- ↑ Robocza wersja wykazu polskich nazw geograficznych świata [online], ksng.gugik.gov.pl [dostęp 2018-08-14].
- ↑ Czantoria, Wielka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-08-14].
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2023-05-22].
- ↑ Archiwum Państw. Cieszyn, Zespół Komora Cieszyńska, sygn. 85.
- ↑ Robert Mrózek, Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 54, ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ a b Dariusz Zalega, Bez pana i plebana. 111 gawęd z ludowej historii Śląska, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2021, s. 294, ISBN 978-83-8151-479-8.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-06-06].
- ↑ Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji [online] [dostęp 2023-06-11].
- ↑ a b c d e f g Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 316–321, ISBN 978-83-89188-71-7.
- ↑ a b c Jan Rusnok, Pod Czantorią. Gawędy o ziemi rodzinnej, Katowice: Śląsk, 1984, s. 17–29, ISBN 83-216-0439-0.
- ↑ Tragický incident na svahu hory Čantoryje v Těšínských Beskydech «Vlast.cz [online], vlast.cz [dostęp 2021-01-01] (cz.).
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 214–219, ISBN 978-83-925599-3-1.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]