Przejdź do zawartości

Cassie Jaye

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cassie Jaye
Ilustracja
Imię i nazwisko

Cassandra Nelson

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1986
Fort Sill, Oklahoma, Stany Zjednoczone

Zawód

aktorka, reżyser, producentka filmowa

Lata aktywności

od 2004

Multimedia w Wikimedia Commons

Cassie Jaye, właśc. Cassandra Nelson[1] (ur. 1 maja 1986[2]) – amerykańska reżyser i producentka filmowa. Wyreżyserowała m.in. film dokumentalny pt. The Red Pill poruszający temat ruchu praw mężczyzn[3][4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Cassie Jaye urodziła się w Fort Sill w stanie Oklahoma, w Stanach Zjednoczonych[5]. W wieku osiemnastu lat przeniosła się do Los Angeles, gdzie przez pięć lat była aktorką, a w 2008 roku przeprowadziła się do Hrabstwa Marin w Kalifornii[2]. Jaye nie lubiła stereotypowych ról, w których była obsadzana, a które sama określała jako słodką dziewczynę z naprzeciwka, która zawsze umierała w horrorach. Wraz z kilkoma przypadkami molestowania seksualnego doprowadziło ją to do przyjęcia feministycznego światopoglądu. W 2008 roku założyła firmę produkcyjną Jaye Bird Productions[6].

Kariera reżyserka

[edytuj | edytuj kod]

Daddy I Do

[edytuj | edytuj kod]

Jaye wyreżyserowała i wyprodukowała w 2010 roku film dokumentalny pt. Daddy I Do, który bada temat edukacji seksualnej i programy abstynencji seksualnej w Stanach Zjednoczonych[7]. Film zawierał wywiady z założycielką Silver Ring Thing Denny Pattyn, feministyczną pisarką Amandą Marcotte i Douglasem Kirby. Film omówił również osobiste historie kobiet, które stają w obliczu nastoletniej ciąży, samotnego macierzyństwa, aborcji i napaści na tle seksualnym[7][8]. Magazyn Bust chwalił Jaye za ujawnienie prawdy o programach wyłącznie abstynencyjnych, historie nastolatków, którzy się w nie angażują i ich konsekwencje[9].

The Right to Love: An American Family

[edytuj | edytuj kod]

Jaye w 2012 roku wyreżyserowała i wyprodukowała swój drugi pełnometrażowy film dokumentalny The Right to Love: An American Family. Film jest kroniką rodziny znanej jako Gay Family Values w serwisie internetowym YouTube w następstwie podpisania Propozycji 8 w Kalifornii z 2008 roku[10].

Premiera filmu miała miejsce w lutym 2012 roku w Castro Theatre w San Francisco w Kalifornii, gdzie gościem był Zach Wahls[11]. Film został pokazany na Frameline Film Festival[12].

The Red Pill

[edytuj | edytuj kod]

Cassie Jaye wyreżyserowała i wyprodukowała w 2016 roku amerykański film dokumentalny The Red Pill o ruchu praw mężczyzn. Jaye spędziła rok na przeprowadzaniu wywiadów z działaczami na rzecz praw mężczyzn, takimi jak Paul Elam, założyciel A Voice for Men; Harry Crouch, prezes Narodowej Koalicji na rzecz Mężczyzn; Warren Farrell, autor The Myth of Male Power[13] i Erin Pizzey, która założyła pierwsze schronisko przeciw aktom przemocy domowej we współczesnym świecie[13].

Przeprowadziła również wywiady z krytykami tego ruchu, takimi jak dziennikarka feministycznego magazynu Ms. Katherine Spillar[13][14] i socjologiem Michalem Kimmelem[15]. Jaye początkowo finansowała film z własnych pieniędzy, a także z pieniędzy matki i jej chłopaka[15], ponieważ miała trudności ze znalezieniem sponsorów z tradycyjnych źródeł po tym, gdy ogłosiła, że film będzie miał zrównoważone podejście[16] do ruchu praw mężczyzn[6]. Według niej, ostatecznością było zorganizowanie kampanii na platformie crowdfundingowej Kickstarter[6]. Kickstarter obiecał sprawować sprawiedliwe i zrównoważone spojrzenie na ruch praw mężczyzn[6]. Jej wysiłek został mocno skrytykowany przez niektóre feministki[17], w tym Davida Futrelle’a, który prowadzi stronę internetową We Hunted the Mammoth, i zdaniem którego film jest propagandowy[18]. Otrzymała wsparcie od alt-rightowego felietonisty Breitbart News Milo Yiannopoulosa[14][18][19].

David Futrelle oskarżył Jaye również o zabieganie o fundusze od członków ruchu praw mężczyzn, którzy to, jego zdaniem, mieliby się odnosić z sympatią na temat powstającego filmu[3][17]. Cassie Jaye powiedziała, że sugestia, iż film został sfinansowany przez działaczy praw mężczyzn, jest powszechnym kłamstwem, które wciąż się rozprzestrzenia[5]. Została ona również skrytykowana m.in. przez Alana Scherstuhla z The Village Voice za to, że nie zakwestionowała kontrowersyjnych komentarzy i zachowań takich postaci wśród działaczy praw mężczyzn jak Paul Elam[17][18]. Jaye broniła filmu jako niezwykle wyważonego i że ludzie występujący w filmie byli słyszani bez wyrwania kontekstu[20].

Projekcje filmu zostały odwołane w Australii w związku z petycjami, protestami i groźbami skierowanymi pod adresem organizatorów[21][22][23][24][25].

W wywiadzie dla australijskiego programu telewizyjnego The Project z 2017 roku, zapytana o niedawne morderstwo Luke’a Andersona przez jego ojca, Jaye podkreśliła, że jest to przykład męskiej ofiary przemocy domowej, a nie przykład męskiego sprawcy. Jaye określiła wywiad jako wrogi i agresywny i początkowo wycofała się z niektórych wywiadów po tym incydencie[26][27]. Później wznowiła wywiady, ale zrobiła własne nagranie dyskusji, ponieważ stwierdziła, że była nieprawidłowo zrozumiana[28].

W wywiadzie udzielonym w australijskiej telewizji Weekend Sunrise, Jaye zapytała gospodarzy programu bezpośrednio Czy widziałeś ten film?. Współgospodarze odpowiedzieli, że nie[28][29]. Po otrzymaniu fali komentarzy krytycznych wobec gospodarzy i wsparcia Jaye, Sunrise usunął film z wywiadem z ich fanpage na Facebooku. Jaye zamieściła wywiad na swojej stronie, gdzie wkrótce potem został on usunięty jako naruszenie praw autorskich. Zapytana o usunięcie z Facebooka rzeczniczka sieci Seven, która produkuje Weekend Sunrise, odmówiła komentarza. Jaye zamieściła również zrzuty ekranu z e-maili, aby udowodnić, że producent Sunrise otrzymał kopię filmu miesiąc przed wywiadem i mnóstwo czasu dla gospodarzy, aby go obejrzeć. Miało to obalić twierdzenie gospodarzy, że nie otrzymali oni kopii filmu[30].

Pod koniec filmu Jaye stwierdziła, że nie identyfikuje się już jako feministka[28], mówiąc, że teraz uważa, iż feminizm nie jest drogą do równości płci. Choć nie nazywa już siebie feministką, twierdzi, że wciąż jest i zawsze będzie orędowniczką praw kobiet, z tym, że teraz dopuszcza mężczyzn do dyskusji[20].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Cassie Jaye jest zaręczona z Evanem Daviesem, operatorem zdjęć do filmu The Red Pill[37].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Cassie Jaye: The New School of Hollywood [online], www.jeffhightower.com [dostęp 2020-04-03].
  2. ↑ a b cineSOURCE magazine [online], cinesourcemagazine.com [dostęp 2020-04-03].
  3. ↑ a b Feminist filmmaker faces backlash over men’s rights documentary [online], Women in the World, 11 listopada 2015 [dostęp 2020-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-12] (ang.).
  4. ↑ Jeannette Catsoulis, Making a Case for Same-Sex Marriage, „The New York Times”, 13 września 2012, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  5. ↑ a b Filmmaker’s ‘The Red Pill’ a bitter one for feminists to swallow [online], dailydemocrat.com, 7 września 2018 [dostęp 2020-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-07].
  6. ↑ a b c d What makes a feminist create a film on MRAs? [online], The Daily Dot, 10 listopada 2015 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  7. ↑ a b Daddy I Do: „Purity” World is Tough for Women [online], Rewire.News [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  8. ↑ Review: Daddy I Do – RowThree [online] [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  9. ↑ Exposed: The Gift of Virginity and Purity Balls [online], bust.com [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  10. ↑ A Strategy for Changing Minds Focus on the Gay Family [online], www.advocate.com, 8 listopada 2011 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  11. ↑ Gabe Cooper, PHOTOS: Zach Wahls Has a Confession to Make to Gay Activists in San Francisco [online], GayCities Blog, 27 stycznia 2012 [dostęp 2020-04-03].
  12. ↑ Histories of Acting Up: Frameline at 36 [online], International Documentary Association, 9 lipca 2012 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  13. ↑ a b c ‘The Red Pill’: Film Review [online], The Hollywood Reporter [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  14. ↑ a b Martin Daubney, The Red Pill: the movie about men that feminists didn’t want you to see [online], The Telegraph [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  15. ↑ a b Bay Area filmmaker’s new film, ‘The Red Pill,’ is a bitter one for feminists to swallow [online], The Mercury News, 8 listopada 2016 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  16. ↑ Elle Hunt, The Red Pill: Melbourne cinema drops men’s rights film after feminist backlash, „The Guardian”, 26 października 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  17. ↑ a b c Katherine Gillespie, Why Australian Men’s Rights Activists Had Their Bullshit Documentary Banned [online], Vice, 26 października 2016 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  18. ↑ a b c Benjamin Lee, Feminist film-maker criticised for making ‘balanced’ men’s rights documentary, „The Guardian”, 11 listopada 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  19. ↑ Katherine Gillespie, Why Australian Men’s Rights Activists Had Their Bullshit Documentary Banned [online], Vice, 26 października 2016 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  20. ↑ a b Feminist filmmaker: women’s rights are now silencing men [online], Evening Standard, 1 grudnia 2016 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  21. ↑ Neve Mahoney, Men’s rights activists need to take a chill pill, „Eureka Street”, 26 (21), październik 2016, s. 27 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  22. ↑ RED PILL SCREENINGS STOPPED: YOU MAY NOT WATCH [online], Herald Sun, 18 kwietnia 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  23. ↑ The Red Pill: ‘former feminist’ Cassie Jaye divides Australia [online], The New Daily, 9 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  24. ↑ The film feminists don’t want you to watch [online], ABC Radio, 8 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  25. ↑ Director of „anti-feminist” documentary leaves The Project panel in stunned silence. [online], Mamamia, 8 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  26. ↑ Red Pill director Cassie Jaye pulls out of Hack Live special on male privilege [online], triple j, 20 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  27. ↑ ‘That’s the lesson you took from that?!’ [online], NewsComAu, 8 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  28. ↑ a b c Greg Callaghan, Cassie Jaye’s film on the men’s rights movement shocked Australia. Why? [online], The Sydney Morning Herald, 28 lipca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  29. ↑ Men’s rights film banned in Australia [online], yahoo.com, 21 października 2017 [dostęp 2020-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-21].
  30. ↑ ‘I’m absolutely dumbfounded’ [online], NewsComAu, 14 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  31. ↑ Official Action on Film 2010 Award Winners and 1st Runner Ups in the categories of Film, Video, Documentary, Experimental and Animation [online], 2010.
  32. ↑ Cassie Jaye returns to film fest [online], Idyllwild Town Crier, 20 października 2017 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-20].
  33. ↑ Action On Film 2012 Official Award Nominated Films [online], 2012.
  34. ↑ Award Winners of LIFF 2017 – The Louisiana International Film Festival [online], lifilmfest.org, 30 sierpnia 2017 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-30].
  35. ↑ Idyllwild International Festival of Cinema – Awards – IIFC 2017 [online], idyllwildcinemafest.com, 20 października 2017 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-20].
  36. ↑ Greg Callaghan, Cassie Jaye’s film on the men’s rights movement shocked Australia. Why? [online], The Sydney Morning Herald, 28 lipca 2017 [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  37. ↑ Joshua Spodek, How to Lead Under Stress: Filmmaker Cassie Jaye [online], Inc.com, 30 listopada 2017 [dostęp 2020-04-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cassie_Jaye&oldid=70799222”