Bładnice Dolne
49°46′16″N 18°47′24″E/49,771111 18,790000| wieś | |
 Przystanek kolejowy Skoczów Bładnice w Bładnicach Dolnych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2022) |
846[2] |
| Strefa numeracyjna |
33 |
| Kod pocztowy |
43-430[3] |
| Tablice rejestracyjne |
SCI |
| SIMC |
0067180 |
Położenie na mapie gminy Skoczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
| 49°46′16″N 18°47′24″E/49,771111 18,790000[1]
| |
Bładnice Dolne – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów, należąca wraz z Bładnicami Górnymi do sołectwa Bładnice, 619 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Bładnice po raz pierwszy wzmiankowane zostały w 1416 r. w dokumencie kancelaryjnym księcia cieszyńskiego Bolesława I[4]. Wieś była własnością szlachecką włączoną do Nierodzimia, siedziby właściciela. Jeden z nich, Jeremiasz Czamer, w latach 1608-1609 wydzielił część Nierodzimia i Bładnic swojej żonie i synowi. W następnych latach właściciele zmieniali się częściej. Pod koniec XVIII wieku zakupił je cieszyński książę i włączył do Komory Cieszyńskiej.
W 1782 r. Bładnice Dolne (wraz z Górnymi) miały 193 mieszkańców, z tego 53 katolików i 140 protestantów.[5] W 1840 ewangelicki ksiądz Karol Kotschy założył w Bładnicach Dolnych tzw. "Syberię" – szkołę dla luterańskich dzieci, która funkcjonowała tu jedynie cztery lata, po czym została przeniesiona do Skoczowa[4]. Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 26 budynkach w Bładnicach Dolnych na obszarze 221 hektarów mieszkało 195 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 88,2 os./km². z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 71 (36,4%) mieszkańców było katolikami a 124 (63,6%) ewangelikami[6]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 204 osób, z czego wszyscy dalej byli polskojęzyczni, 61 (29,9%) było katolikami a 143 (70,1%) ewangelikami[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 6440
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 69 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Bładnice. W: Jan Wantuła: XI Kalendarz Miłośników Skoczowa. Ustroń-Nierodzim: FHU "MADAR" Marek Rymorz, 2006, s. 50-51. ISBN 83-921462-8-X.
- ↑ Londzin Józef: Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim (z pośmiertnych zapisków Autora przejrzał, uzupełnił I do druku przygotował ks. R. Tomanek), Nakładem i drukiem „Dziedzictwa błog. Jana Sarkandra”, Cieszyn 1932, s. 210;
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
