Przejdź do zawartości

Aleksandr Mosołow (lotnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Mosołow
Александр Мосолов
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1911
Tuła

Data i miejsce śmierci

22 września 1996
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1932–1960

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

agresja ZSRR na Polskę,
wojna zimowa,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Aleksandr Iljicz Mosołow (ros. Александр Ильич Мосолов, ur. 26 lipca?/8 sierpnia 1911 w Tule, zm. 22 września 1996 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1928 skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, 1928–1931 pracował jako tokarz w fabryce zbrojeniowej w Tule, w 1932 ukończył szkołę lotnictwa cywilnego w Tule. Od września 1932 służył w armii, w 1933 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Borisoglebsku, po czym był kolejno pilotem, dowódcą załogi, dowódcą oddziału, zastępcą dowódcy i dowódcą eskadry w Siłach Powietrznych Białoruskiego Okręgu Wojskowego i Zachodniego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1939 jako zastępca dowódcy eskadry 3 lotniczego pułku bombowców ciężkich brał udział w zajmowaniu przez ZSRR tzw. Zachodniej Ukrainy, czyli agresji ZSRR na Polskę, a od grudnia 1939 do marca 1940 w wojnie z Finlandią jako dowódca eskadry 3 lotniczego pułku bombowców ciężkich. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako dowódca eskadry i zastępca dowódcy 3/23 gwardyjskiego lotniczego pułku dalekiego zasięgu, od lipca 1944 do marca 1945 dowódca 11 pułku lotniczego dalekiego zasięgu, a od marca do maja 1945 pilot-inspektor ds. techniki pilotażu 22 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego. Brał udział w bitwie pod Moskwą i Stalingradem, obronie Krymu, bitwie pod Kurskiem, operacji biełgorodzko-charkowskiej, wschodniopruskiej i berlińskiej. Jako dowódca eskadry 3 gwardyjskiego pułku lotnictwa dalekiego zasięgu 53 Dywizji Lotnictwa Dalekiego Zasięgu 5 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w stopniu majora wykonał 182 loty bojowe, bombardując obiekty na głębokich tyłach wroga i dostarczając wojsku zapasy i sprzęt. Po wojnie był pilotem-inspektorem ds. techniku pilotażu lotnictwa bombowego w Północnej Grupie Wojsk stacjonującej w Polsce, 1946–1948 pilotem-inspektorem ds. techniki pilotażu korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, 1948–1950 dowódcą pułku bombowców ciężkich (od 1949 w stopniu pułkownika), 1950–1953 starszym lotnikiem-inspektorem ds. samolotów Tu-4 w grupie inspektorów przy Głównym Dowództwie Sił Powietrznych, potem starszym lotnikiem-inspektorem Zarządu Przysposobienia Bojowego Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, w marcu 1960 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]