Adałbert Zafirow

Adałbert Zafirow

Адалберт Зафиров

Data i miejsce urodzenia	29 września 1969 Sofia
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1990 CSKA Sofia 14 (0) 1990–1995 Lokomotiw Sofia 139 (3) 1996–1997 CSKA Sofia 54 (6) 1998 Arminia Bielefeld 12 (0) 1999 CSKA Sofia 9 (0) 1999–2001 Union Berlin 34 (3) 2001 CSKA Sofia 2 (0) 2002 Lokomotiw Sofia 20 (1) 2002–2003 Czerno More Warna 24 (5) 2003–2004 Anagennisi Dherynia 24 (1) 2004–2005 CSKA Sofia 13 (0) W sumie: 345 (19)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–1998 Bułgaria 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2006–2007 Strumska Sława Radomir 2008–2009 CSKA Sofia, młodzież 2009–2010 CSKA Sofia, asystent 2010 CSKA Sofia (wraz z D.Penewem) 2010 CSKA Sofia, asystent 2011 Kaliakra Kawarna 2011−2012 CSKA Sofia, asystent 2012 Czerno More Warna

Adałbert Zafirow (buł. Адалберт Зафиров, ur. 29 września 1969 w Sofii) – piłkarz bułgarski grający na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jest wychowankiem CSKA Sofia, w której barwach w pierwszej drużynie zadebiutował w wieku dwudziestu lat w rozgrywkach 1989–1990, zakończonych zresztą zdobyciem tytułu mistrzowskiego przez CSKA. W tym okresie w zespole prowadzonym przez Dimityra Penewa grali m.in. Christo Stoiczkow i Emił Kostadinow. Po tym sezonie najbardziej znani piłkarze wyjechali za granicę, a Zafirow odszedł do lokalnego rywala CSKA, Lokomotiwu Sofia.

Występował w nim przez pięć sezonów, ale owocny okazał się tylko ten ostatni: w rozgrywkach 1994–1995 Lokomotiw zdobył wicemistrzostwo oraz - pierwszy w swojej historii - Puchar Bułgarii. Te osiągnięcia sprawiły, że Zafirowem ponownie zainteresowało się CSKA. W sezonie 1996–1997 wywalczył z nim drugie w swojej karierze mistrzostwo kraju oraz drugi Puchar. Do CSKA powracał jeszcze trzykrotnie.

Ponadto występował w Niemczech: w Arminii Bielefeld, z którą zanotował spadek z Bundesligi, a także w Unionie Berlin. Do tego ostatniego trafił, gdy klub występował w trzeciej lidze. Trzy lata później zespół prowadzony przez innego Bułgara, Georgiego Wasilewa, wywalczył awans do 2. Bundesligi oraz jeszcze jako trzecioligowiec dotarł do finału Pucharu Niemiec. Podopieczni Wasilewa, wśród których - oprócz Zafirowa - znajdował się m.in. Emił Kremenliew, przegrali w nim z ówczesnym wicemistrzem kraju FC Schalke 04 0:2, jednak i tak zapewnili sobie udział w rozgrywkach Pucharu UEFA.

Kolejne lata były dla Zafirowa mniej owocne. Grał w klubach bułgarskich oraz na Cyprze, ale nie odniósł większych sukcesów.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował 26 sierpnia 1992 roku w przegranym 2:3 towarzyskim spotkaniu z Turcją za selekcjonerskiej kadencji swojego byłego trenera w CSKA, Dimityra Penewa. Grał tylko w pierwszej połowie, a w '46 minucie został zmieniony przez Zapriana Rakowa.

Na kolejny mecz w kadrze musiał czekać aż trzy lata. Zagrał w towarzyskim meczu z Argentyną (1:4), 15 lutego 1995, jednak tym razem także nie zdołał wywalczyć miejsca w podstawowej jedenastce. Następna Penewa, Christo Bonew, sprawdził go trzykrotnie, a nawet powołał do kadry na Mundial 1998. Na mistrzostwach świata Zafirow był jednak tylko rezerwowych.

Łącznie w latach 1992–1998 wystąpił w sześciu meczach drużyny narodowej.

Kariera szkoleniowa

Niedługo po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Pierwsze kroki w tym zawodzie stawiał w małym klubie Strumska Sława Radomir.

Szybko jednak został włączony do sztabu szkoleniowego CSKA Sofia. Pracował w nim najpierw jako trener młodzieży, później asystent, a następnie tymczasowo jako pierwszy szkoleniowiec, razem z Dimityrem Penewem. Pod koniec sezonu 2009–2010 z klubu odszedł Ioan Andone, a Zafirow pełnił obowiązki trenera pierwszej drużyny, chociaż z powodu braku licencji szkoleniowej UEFA, do protokołu wpisywany był Penew, formalnie "trener-koordynator". Po zakończeniu rozgrywek, w których CSKA zdobył wicemistrzostwo kraju, Zafirow został zmieniony przez Pawła Doczewa. Pozostał jednak w klubie jako asystent Doczewa, ale ten pracował tylko przez trzy miesiące. Po jego zwolnieniu z CSKA ostatecznie pożegnał się także Zafirow.

Do pracy szkoleniowej powrócił rok później. W maju 2011 roku zastąpił Antoniego Zdrawkowa na stanowisku trenera Kaliakrii Kawarna. Jednak już pół roku później został odwołany z tego stanowiska. Przyczyną dymisji były bardzo słabe występy w lidze (osiem porażek w dziesięciu meczach) i - przede wszystkim - porażka 0:5 z Czernomorcem Burgas.

Kilka dni później został ponownie asystentem Dimityra Penewa w CSKA.

Sukcesy

Kariera piłkarska

• CSKA Sofia:
  • mistrzostwo Bułgarii 1990 i 1997
  • Puchar Bułgarii 1997
• Lokomotiw Sofia:
  • wicemistrzostwo Bułgarii 1996
  • Puchar Bułgarii 1996
• Union Berlin:
  • finał Pucharu Niemiec 2001
  • awans do 2. Bundesligi w sezonie 2000–01

Kariera szkoleniowa

• CSKA Sofia:
  • wicemistrzostwo Bułgarii 2010 (razem z Dimityrem Penewem)

Bibliografia

• Profil na stronie National Football Teams (ang.)