Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, pot. zmartwychwstańcy (dawniej rezurekcjoniści), Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi (CR) – międzynarodowa męska wspólnota zakonna, złożona z księży, braci zakonnych i stałych diakonów, a także Braci Zewnętrznych (świeckich)[1]. Zgromadzenie dało Kościołowi 2 arcybiskupów i 7 biskupów[2].
| Dewiza: Prawdą i Miłością (Veritate et Caritate) | |
| |
| Pełna nazwa |
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa |
|---|---|
| Nazwa łacińska |
Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi |
| Skrót zakonny |
CR |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Założyciel |
Bogdan Jański |
| Data założenia | |
| Data zatwierdzenia | |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujW 1834[3] Adam Mickiewicz z Bogdanem Jańskim zorganizowali miejsce spotkań dla polskiej emigracji i intelektualistów francuskich nazwane Związkiem Braci Zjednoczonych. W roku 1835 Jański rozpoczął działalność, którą w późniejszym czasie nazwano Bractwem Służby Narodowej lub po prostu Domkiem Jańskiego z uwagi na jego lokalizację przy Notre Dame des Champs 11. 17 lutego 1836 prace zaowocowały utworzeniem wspólnoty, która poprzez pokutę, modlitwę, kierownictwo duchowe i głoszenie Misterium Paschalnego w ramach wspólnot parafialnych ma przeciwdziałać wpływom pogańskim i propagować wychowanie chrześcijańskie.
Po śmierci B. Jańskiego (2 lipca 1840) jego dzieło kontynuowali, choć w zmienionej ideologicznie formie[4], ks. Piotr Semenenko i ks. Hieronim Kajsiewicz: w niedzielę wielkanocną, 27 marca 1842 r., złożone zostały pierwsze śluby zakonne w katakumbach kościoła św. Sebastiana w Rzymie, a pierwsza reguła została napisana w wielkim poście 1842 roku i stała się podstawą życia wspólnoty i osobistego uświęcenia. Konstytucja zgromadzenia została zatwierdzona w 1860 roku.
Nazwa zgromadzenia pochodzi od dzwonów wielkanocnego alleluja, które brzmiały, kiedy siedmiu członków złożyło śluby zakonne we wspólnocie i wychodziło z katakumb[5]. Patronami zgromadzenia są Matka Boża i św. Kajetan z Thieny. W Polsce Zgromadzenie działa od 1880 r. Stolica Apostolska zatwierdziła działalność wspólnoty 10 marca 1888 r. Istnieje też żeńska gałąź zgromadzenia, założona przez Celinę Chludzińską Borzęcką wraz z córką Jadwigą i zatwierdzona jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne 6 stycznia 1891.
Generałowie zakonu
edytuj
Ks. Piotr Semenenko był pierwszym przełożonym generalnym zakonu, kolejnymi generałami zakonu zmartwychwstańców byli:
- ks. Piotr Semenenko CR (1842–1845), (1873–1886)
- ks. Hieronim Kajsiewicz CR (1845–1848), (1854–1873)
- ks. Józef Hube CR (1848–1854)
- ks. Walerian Przewłocki CR (1886–1895)
- ks. Paweł Smolikowski CR (1895–1905)
- ks. Jan Kasprzycki CR (1905–1920)
- ks. Władysław Zapała CR (1920–1926)
- ks. Jakub Jagałła CR (1926–1932)
- ks. Michael Jaglowicz CR (1932–1943)
- ks. Władysław Kwiatkowski CR (1943–1947)
- ks. John Mix CR (1947–1959)
- ks. Alphons Eicheldinger CR (1959–1965)
- ks. Hubert Gehl CR (1965–1969)
- ks. Józef Obuchowski CR[6][7] (1969–1975)
- ks. Tadeusz Kaszuba CR (1975–1981)
- ks. Robert Joseph Kurtz CR (1981–1993)
- ks. Sutherland MacDonald CR (1993–2005)
- ks. Norbert Raszeja CR (2005–2011)
- ks. Bernard Hylla CR (2011–2017)
- ks. Paul Voisin CR (2017-2023)[8]
- ks. Evandro Miranda Rosa CR (od 2023)[9]
Działalność
edytujCelem zgromadzenia jest rechrystianizacja Europy i stworzenie chrześcijańskiego systemu społecznego i odrodzenia społeczeństwa, a przede wszystkim uświadamianie sobie i innym potrzeby osobistego „zmartwychwstania” i wspomagania społeczeństwa w tym samym dążeniu. Zmartwychwstańcy zajmują się przede wszystkim pracą w parafiach oraz wychowaniem pod hasłem Prawdą i miłością. Propagują osiągnięcie tych celów przez dynamiczne przeżywanie osobistych nawróceń trwających całe życie. Zmartwychwstańcy prowadzą działalność misyjną, seminaria, wspólnoty, wydawnictwa, internaty i bursy akademickie. Prowadzą swą misję w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce i w Australii.
Zmartwychwstańcy w Polsce
edytujPolska była czwartym krajem, po USA, Kanadzie i Bułgarii, w którym zgromadzenie podjęło posługę duszpasterską i wychowawczą[10]. W 1880 r. zmartwychwstańcy otworzyli we Lwowie Internat Ruski, czyli bursę dla młodzieży szkolnej obrządku greckokatolickiego[10], a później wznosząc kościół i klasztor przy ul. Piekarskiej. W 1884[11] r. osiedlili się też w Krakowie, wznosząc kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego przy ul. Łobzowskiej. W okresie międzywojennym objęli parafię św. Antoniego w Radziwiłłowie Mazowieckim (1920 r.)[10], parafię na poznańskiej Wildze (1922) i parafię św. Bonifacego w Warszawie (1930) oraz rozpoczęli budowę kościoła na krakowskiej Woli Duchackiej (1938; obecnie Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie (ul. Szkolna)[12]). Po II wojnie światowej zmartwychwstańcy utracili swoją placówkę we Lwowie[13], ale otworzyli wiele nowych m.in. w Kościerzynie, Bytomiu-Szombierkach, Sosnowcu i Mszanie Górnej oraz w sanktuariach w Gdańsku i Sulisławicach[14].
W 1958 r. utworzyli Niższe Seminarium Duchowne im. Bogdana Jańskiego w Poznaniu (działało do 2008 r.)[15]. W latach 1985–1996 wznieśli na Dębnikach w Krakowie gmach Wyższego Seminarium Duchownego, zaprojektowany w stylu postmodernistycznym[16]. W 1990 r. objęli parafię w Samborze na Ukrainie[17]. W 1991 r. powrócili do Lwowa, budując w dzielnicy Zboiska nowy kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy[18].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ ''Konstytucje Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa'', Rzym 2001 [online] [dostęp 2017-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02].
- ↑ Stan na 20 maja 2013; źródło: Giga-Catholic Information
- ↑ S. Kalemba, Wielka emigracja, s. 273.
- ↑ A. Witkowska, Cześć i skandale, Łódź 1997, s. 69-76.
- ↑ Nasza historia [online], Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego, 4 marca 2016 [dostęp 2023-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ Najstarszy Zakonnik w Zgromadzeniu [online], zmartwychwstancy.pl [dostęp 2019-04-17].
- ↑ Zmarł Józef Obuchowski CR [online], sanktuarium.gda.pl [dostęp 2019-12-22].
- ↑ Nowy zarząd generalny Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego [online], resurrectionist.eu [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Mamy nowego generała!!! [online] [dostęp 2023-06-28] (pol.).
- ↑ a b c Historia [online], Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa Prowincja Polska [dostęp 2022-11-10] (pol.).
- ↑ Historia » Kościół Zmartwychwstania Pańskiego [online], kosciolcr.pl [dostęp 2023-08-11].
- ↑ Historia - Książka "65 lat parafii" [online], Parafia Zmartwychwstania Pańskiego, Kraków [dostęp 2023-01-30].
- ↑ LWÓW. Dawny kościół p.w. Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa (1888 - 1889). Lwowski obw., Lwowski r-n (miasta) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-08-11].
- ↑ Placówki [online], Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa Prowincja Polska [dostęp 2022-11-10] (pol.).
- ↑ Kościół Zmartwychwstania Pańskiego został zniszczony – Radio Emaus [online] [dostęp 2023-08-11] (pol.).
- ↑ Wyższe Seminarium Duchowne Księży Zmartwychwstańców – Witamy na stronie Krakowskiego Szlaku Modernizmu – SzlakModernizmu.PL [online] [dostęp 2023-08-11] (pol.).
- ↑ Parafia Ścięcia Św. Jana Chrzciciela w Samborze - Historia parafii [online], samborparafia.at.ua [dostęp 2023-08-12].
- ↑ Nowy kościół na Zboiskach we Lwowie [online], Nowy Kurier Galicyjski, 30 czerwca 2015 [dostęp 2023-08-11] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Leksykon zakonów w Polsce, Bogumił Łoziński, Warszawa 1998
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona zgromadzenia
- Niemiecka strona zmartwychwstańców
- Strona polskiej prowincji zmartwychwstańców
- Strona Wyższego Seminarium Duchownego Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców w Krakowie [online], wsdcr.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-06-22].