Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002

XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie

XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w amerykańskiej miejscowości Salt Lake City od 8 do 24 lutego 2002. Startowało 2527 zawodników z 78 krajów. Na zimowych igrzyskach zadebiutowali przedstawiciele 5 państw: Kamerunu, Hongkongu, Nepalu, Tadżykistanu i Tajlandii. Igrzyska otworzył prezydent USA George W. Bush.

XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
IO 1998

IO 2006

Stolica igrzysk

Salt Lake City
 Stany Zjednoczone

Liczba ekip

77

Liczba sportowców

2399
(1513 mężczyzn i 886 kobiet)

Liczba konkurencji

78 w 9 dyscyplinach

Otwarcie

8 lutego 2002

Oficjalne otwarcie

Prezydent USA George W. Bush

Zamknięcie

24 lutego 2002

Przysięga olimpijska

Jim Shea jr.

Znicz olimpijski

Hokejowa reprezentacja USA, która w 1980 r. dokonała Cudu na lodzie, na czele z Mikiem Eruzionem

Stadion

Rice-Eccles Stadium

Wybór gospodarza

edytuj

Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2002 roku kandydowało cztery miasta: Québec, Sion, Östersund oraz Salt Lake City. W czerwcu 1995 roku w Budapeszcie, Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona miasto organizatora igrzysk.

 
Miasta starające się o organizację XIX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich
Wyniki głosowania na gospodarza Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002
Miasto Państwo Runda 1
Salt Lake City   Stany Zjednoczone 54
Östersund   Szwecja 14
Sion   Szwajcaria 14
Québec   Kanada 7

Ostatecznie gospodarza wyłoniono 16 czerwca 1995 roku, podczas 104. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Budapeszcie. Już w pierwszej turze głosowania, z liczbą 54 głosów, zwyciężyło amerykańskie Salt Lake City.

Dyscypliny olimpijskie

edytuj

Państwa uczestniczące

edytuj
 
Państwa uczestniczące

Wyniki

edytuj

Dyscypliny pokazowe

edytuj

Hasło

edytuj

Rozpal w sobie ogień (ang. Light The Fire Within).

Skandale

edytuj

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City ujawniono dwa poważne skandale, pierwszy z nich dotyczył Hiszpana urodzonego w Niemczech Johanna Mühlegga, któremu udowodniono stosowanie dopingu farmakologicznego, ale odebrano mu tylko jeden złoty medal. Drugi skandal dotyczył sędziego, który oszukiwał w konkurencjach łyżwiarstwa figurowego.

Konkurencje

edytuj

Biathlon

edytuj

Głównym sportowcem tych igrzysk był norweski mistrz biathlonu Ole Einar Bjørndalen, który zdobył cztery złote medale

Kombinacja norweska

edytuj

Kombinację zdominował Fin Samppa Lajunen, który zdobył 3 złote medale.

Narciarstwo alpejskie

edytuj

Chorwatka Janica Kostelić wygrała wszystkie konkurencje w kombinacji, slalomie i w gigancie i była druga w super gigancie. Norweski narciarz Kjetil André Aamodt zdobył 2 złote, 2 srebrne i 2 brązowe medale w kombinacji i super gigancie.

W konkurencjach hokejowych nowością było wprowadzenie hokeju kobiet. Wszystkie rywalizacje wygrała drużyna Kanady, zdobywając dwa złote medale.

Skoki narciarskie

edytuj

Oba konkursy indywidualne wygrał Szwajcar Simon Ammann. Adam Małysz zdobył jeden srebrny i jeden brązowy medal.

Polacy na ZIO

edytuj

Największym sukcesem Polaków były dwa medale Adama Małysza. Czwarte miejsce zdobyła jeszcze Jagna Marczułajtis w slalomie równoległym snowboardzistek. Był to najlepszy występ Polaków na zimowych igrzyskach między latami 1972, a 2010.

  medal srebrny

edytuj

  medal brązowy

edytuj

Klasyfikacja medalowa

edytuj
Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo złoto srebro brąz razem
1   Norwegia 13 5 7 25
2   Niemcy 12 16 8 36
3   Stany Zjednoczone 10 13 11 34
4   Kanada 7 3 7 17
5   Rosja 5 4 4 13
6   Francja 4 5 2 11
7   Włochy 4 4 5 13
8   Finlandia 4 2 1 7
9   Holandia 3 5 0 8
10   Austria 3 4 10 17
 
Zapalenie znicza olimpijskiego podczas otwarcia ZIO w Salt Lake City