Zatoka potyliczna
Zatoka potyliczna (łac. sinus occipitalis) – w anatomii człowieka zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy górnej (tylno-górnej) zatok, najmniejsza z zatok tej grupy[1][2]. Może występować pojedynczo lub być parzysta[1]. Przebiega od spływu zatok w dół w stronę otworu wielkiego, wzdłuż grzebienia potylicznego wewnętrznego w brzegu sierpa mózgu. Dzieli się na dwie zatoki brzeżne, otaczające otwór wielki i wpadające do opuszki górnej żyły szyjnej wewnętrznej lub do zatoki esowatej. Za pośrednictwem zatok brzeżnych wytwarza połączenia ze splotami żylnymi kręgowymi wewnętrznymi i splotem podstawnym[1][2][3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 363–364, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 737, ISBN 978-83-200-3917-7.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.
