Województwo podlaskie (I Rzeczpospolita)

województwo w I Rzeczypospolitej

Województwo podlaskie (łac. Palatinatus Podlachiae) – województwo I Rzeczypospolitej istniejące w latach 1513–1795 ze stolicą w Drohiczynie, część prowincji małopolskiej.

Województwo podlaskie
Palatinatus Podlachiae
województwo
1513–1795
Herb
herb województwa podlaskiego
Sentencja: Par putat esse nihil[1]
Państwo

 I Rzeczpospolita

Prowincja

Małopolska

Data powstania

1513

Siedziba wojewody i sejmiku

Drohiczyn

Wojewoda

zobacz: wojewodowie podlascy

Popis

pod Drohiczynem[2]

Populacja (1790[3])
• liczba ludności


226 392

Podział administracyjny
Liczba powiatów

3

Liczba reprezentantów
Liczba senatorów

2

Położenie na mapie Rzeczypospolitej
Położenie na mapie Polski

Historia

edytuj
 
Drohiczyn - kolegium i kościół Jezuitów

Utworzone zostało przez króla Zygmunta Starego 29 sierpnia 1513 poprzez wydzielenie z województwa trockiego ziem bielskiej, drohickiej, mielnickiej, brzeskiej i kamienieckiej[4]. Od 1516 roku na mocy przywileju królewskiego ziemie wchodzące w skład województwa były objęte prawem polskim. W 1520 Zygmunt I Stary wydał kolejny przywilej, który odnawiał istnienie województwa podlaskiego, w skład którego weszły ziemie: bielska, drohicka, mielnicka, brzeska, kamieniecka i dodatkowo ziemia kobryńska (bez powiatu goniądzkiego)[4]. W 1566 roku w związku z utworzeniem województwa brzeskiego oderwano z województwa podlaskiego ziemie: brzeską, kamieniecką i kobryńską[4]. Także w 1566 roku utworzono urząd kasztelana podlaskiego. Do 5 marca 1569 r. województwo wchodziło w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. W dniu 5 marca 1569 roku na mocy unii lubelskiej przy aprobacie posłów podlaskich Sejm koronny przegłosował włączenie województwa podlaskiego do Korony Królestwa Polskiego[5]. W dokumentach podpisanych w Lublinie 5 marca 1569 roku podkreślono, że Podlasie należało do Korony Polskiej do czasów panowania Kazimierza Jagiellończyka i aktami tymi jedynie przywrócono stan poprzedni[6][7]. Stolicą był Drohiczyn.

Województwo podlaskie miało zagwarantowane prawem odbywanie pospolitego ruszenia wyprawą łanową[8].

W drugiej połowie XVI w. województwo podlaskie zajmowało obszar 10 530 km kwadratowych na których było 1675 osad i miejscowości, w tym: 23 miasta, 1587 wsi, 33 przedmieścia (osady będące własnością miast, tzw. "wsie miejskie"), 20 osad młyńskich, 10 osad folwarcznych, oraz 2 osady kuźnicze. W tym okresie na Podlasiu było 9 zamków: w ziemi bielskiej - Bielsk (spłoną w 1564 r.), Goniądz, Suraż, Tykocin, Waniewo, w ziemia drohickiej - Ciechanowiec, Drohiczyn, Miedzna oraz Mielnik w ziemi mielnickiej. Własność szlachecka obejmowała 1342 miejscowości, królewska 242, duchowna 25, 33 to wspomniane "wsie miejskie", pozostałe - to własność mieszana (królewsko-duchowna, duchowno-szlachecka, królewsko-szlachecka)[9].

Urzędy

edytuj

Do senatu wprowadzało 2 senatorów większych: wojewodę i kasztelana podlaskich. Popis pospolitego ruszenia województwa odbywał się w Drohiczynie, który później uważano za stolicę województwa.

Ziemie

edytuj
 

Właściwym dla niej sejmikiem generalnym był obradujący w Warszawie „generał” mazowiecki.

Wszystkie te ziemie wybierały w Drohiczynie na zmianę 2 deputatów do Trybunału Koronnego w Lublinie.

 
Herb Województwa Podlaskiego. 1555

Herbem województwa były połączone 2 herby: polski i litewski – orzeł bez korony w polu czerwonym i Pogoń litewska. Formalnie herb województwa podlaskiego ustanowiono 5 III 1569 r. na mocy aktu „przywrócenia ziemi podlaskiej do Korony Polskiej”, a król Zygmunt August postanowił, aby "na chorągwiach wojennych […] Orła znaku Korony Polskiej używali". Jednocześnie używano także herbu Pogoń, który został nadany województwu podlaskiemu na sejmie w 1566 r.[9]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Stefan Krzysztof Kuczyński, Polskie herby ziemskie. Geneza, treści, funkcje, Warszawa 1993, s. 215.
  2. Antoni Sozański, Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648–1772), Kraków 1889, s. 6.
  3. Tabela: Summaryusz Generalny wszelkich dochodów Rzeczypospolitey tak w Koronie iako i w Litwie z kalkulacyą mil kwadratowych, tak со do dymów, podatków, iako i ludzi, w: Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II. Warszawa 1790.
  4. a b c Wiesław Wróbel, Gród i zamek w Surażu do 1603 r. w świetle źródeł pisanych [online], s. 40-41.
  5. Volumina Legum T. II s. 77.
  6. Waldemar Chorążyczewski, Robert Degen, PRZYŁĄCZENIE CZY PRZYWRÓCENIE? (NA MARGINESIE AKTÓW INKORPORACYJNYCH PODLASIA, WOŁYNIA I KIJOWSZCZYZNY Z 1569 ROKU)
  7. Volumina Legum, Tom 2. Petersburg, 1859. s. 77–84.
  8. Zbigniew Hundert, Wojska zaciągnięte przez samorząd lokalny ziemi warszawskiej w latach 1671–1673, w: Almanach Warszawy, t. 9, 2015, s. 71.
  9. a b Ziemie polskie Korony w drugiej połowie XVI wieku. Wydanie zbiorcze, pod red. M. Słonia, cz. II: Komentarz, indeksy (Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku. Wydanie zbiorcze serii, pod red. H. Rutkowskiego i M. Słonia), Warszawa 2021 [1] oraz Województwo podlaskie w drugiej połowie XVI wieku, pod red. M. Gochny, B. Szadego, cz. II: Komentarz, indeksy (Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku, pod red. H. Rutkowskiego, M. Słonia, t. 8), Warszawa 2021, s. 153-179 [2]

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj