Wikipedia

Tomasz59

Dołączył 6 lut 2015
Nikolaus Kopernikus Cudze chwalicie, i swego znacie!
pl Polski jest językiem ojczystym tego użytkownika.
en-u This user is able to contribute with an upper intermediate level of English.
ru-1 Этот участник владеет русским языком на начальном уровне.
Tomasz59 jest jednym z redaktorów polskojęzycznej Wikipedii (sprawdź).
astro Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w astronomii.
kosmo Ten wikipedysta zna terminologię z zakresu kosmologii.
fiz Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w fizyce.
biol Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w biologii.
mat Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w matematyce.
inf Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w informatyce.
filoz Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w filozofii.
hist
sztuki 		Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w historii sztuki.
relig Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w religioznawstwie.
teo Ten wikipedysta zna terminologię stosowaną w teologii.











.

.

.


Aktualna praca:

edytuj

Analiza zespolona:

Zbieżność jednostajna ciągu funkcji zachodzi, jeżeli ciąg funkcyjny spełnia następujący warunek:

Dla każdej, dowolnie małej liczby dodatniej   można znaleźć liczbę   taką, że każda z wartości funkcji   różni się od wartości funkcji  o nie więcej niż   w każdym punkcie   dziedziny   (por. rysunek)

STARE:

Opisując to zagadnienie w sposób nieformalny powiemy, że jeśli   zbiega do   jednostajnie, to jak szybko funkcje   zbliżają się do   jest „równomierne” w całym   w następującym sensie: aby zagwarantować, że   różni się od   o mniej niż wybraną odległość   musimy tylko upewnić się, że   jest większe lub równe pewnemu  , które możemy znaleźć bez znajomości wartości   z góry. Innymi słowy, istnieje liczba  , która może zależeć od \epsilon, ale jest niezależna od 𝑥, tak że wybór 𝑛 ≥ 𝑁 zapewni, że   dla wszystkich  .

W przeciwieństwie do tego, zbieżność punktowa   w każdym punkcie   gwarantuje jedynie, że dla dowolnego   podanego z góry, możemy znaleźć 𝑁= 𝑁(𝜖,𝑥) (tj. 𝑁 może zależeć od wartości zarówno \epsilon, jak i 𝑥, tak że dla tego konkretnego 𝑥, f_𝑛(𝑥) mieści się w \epsilon z 𝑓(𝑥) zawsze, gdy 𝑛≥𝑁 (a inny 𝑥 może wymagać innego, większego 𝑁 dla 𝑛≥𝑁, aby zagwarantować, że |𝑓𝑛(𝑥)-𝑓(𝑥)|<\epsilon).

Zbieżność jednostajna jest własnością silniejszą od zbieżności punktowej. W przypadku zbieżności jednostajnej rozważamy odległości ciągu funkcji of funkcji granicznej w każdym punkcie ich dziedziny. W przypadku zbieżności punktowej wybieramy ustalony punkt   i ciąg   traktujemy jak ciąg liczbowy. Innymi słowy, w przypadku zbieżności punktowej wybrana liczba   może zależeć od  

 , a w przypadku zbieżności jednostajnej - nie. Quantum komputer

Nukleotydy

edytuj
 
Adenina
 
-> Tymina





Adenina, 6-aminopuryna – organiczny związek chemiczny z grupy puryn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W dwuniciowych kwasach nukleinowych adenina tworzy parę komplementarną z tyminą lub uracylem za pomocą dwóch wiązań wodorowych.

 
Guanina
 
Cytozyna

W dwuniciowych kwasach nukleinowych cytozyna tworzy parę komplementarną z guaniną za pomocą trzech wiązań wodorowych[1]:

  • Wiązania wodorowe (linie przerywane) komplementarnych par zasad AT i GC
  •  
  •  

Zestawienie wybranych nukleotydów

edytuj
Zestawienie symboli wybranych nukleotydów
Zasada
azotowa 		Skrót Para z... Nukleozyd Trójfosforan
(nukleotyd) 		Wzór strukturalny zasady
adenina A T/U adenozyna ATP  
cytozyna C G cytydyna CTP  
guanina G C guanozyna GTP  
tymina T A tymidyna TTP  
uracyl U A urydyna UTP  
inne NAD+
NADP+
NADH
NADPH
FAD
FMN[a]
 
Kondensacja adeniny i guaniny tworzy wiązanie fosfodiestrowe, trifosforylowana ryboza wchodzącego nukleotydu jest atakowana przez 3' grupę hydroksylową polimeru, uwalniając pirofosforan..

Główny szkielet DNA

edytuj

Polymer backbone

Teoria wiązań chemicznych

edytuj

Valence bond theory





Metody numeryczne rozwiązywania równań różniczkowych

edytuj


Strony, gdzie zamieściłem kod w C++ lub python (testy na colab google )

  • Równanie sześcienne - liczenie pierwiastków za pomocą wzorów Cardana - w Python (dwa programy: dla równań o współczynnikach rzeczywistych i dla równań o współczynnikach zespolonych, w tym: wykresy)
  • Wahadło - wykresy   dla dowolnych amplitud  ; używam biblioteki scipy.special (do liczenia całek eliptycznych i funkcji sn (funkcji sinus amplitudy Jacobiego)

Mechanika kwantowa – Quantum mechanics

edytuj

Mechanika klasyczna – Classical mechanics

edytuj

Elektrodynamika - Electrodynamics

edytuj

Biologia

edytuj

Funkcje specjalne

edytuj

Informatyka

edytuj

Matematyka – Mathematics

edytuj

Wektor kontrawariantny transforms like

 ,

gdzie   - współrzędne cząstki,   - czas własny cząstki .

Wektor kowariantny transforms like

 ,

gdzie   - pole skalarne.TU PATRZ!

Psychologia

edytuj

Wahadło - okresy drgań

edytuj
Okresy drgań   wahadła matematycznego w zależności od amplitudy  , dzielone przez okres małych drgań  
                                   
2° 1.0001 22° 1.0093 42° 1.0347 62° 1.0785 82° 1.1454 102° 1.2439 122° 1.3905 142° 1.6238 162° 2.0724
4° 1.0003 24° 1.0111 44° 1.0382 64° 1.0841 84° 1.1537 104° 1.2560 124° 1.4090 144° 1.6551 164° 2.1453
6° 1.0007 26° 1.0130 46° 1.0418 66° 1.0898 86° 1.1622 106° 1.2686 126° 1.4283 146° 1.6884 166° 2.2284
8° 1.0012 28° 1.0151 48° 1.0457 68° 1.0959 88° 1.1711 108° 1.2817 128° 1.4485 148° 1.7240 168° 2.3248
10° 1.0019 30° 1.0174 50° 1.0498 70° 1.1021 90° 1.1803 110° 1.2953 130° 1.4698 150° 1.7622 170° 2.4394
12° 1.0027 32° 1.0198 52° 1.0540 72° 1.1087 92° 1.1899 112° 1.3096 132° 1.4922 152° 1.8033 172° 2.5801
14° 1.0037 34° 1.0225 54° 1.0585 74° 1.1155 94° 1.1999 114° 1.3244 134° 1.5157 154° 1.8478 174° 2.7621
16° 1.0049 36° 1.0252 56° 1.0632 76° 1.1225 96° 1.2103 116° 1.3399 136° 1.5405 156° 1.8962 176° 3.0193
18° 1.0062 38° 1.0282 58° 1.0681 78° 1.1299 98° 1.2210 118° 1.3560 138° 1.5667 158° 1.9492 178° 3.4600
20° 1.0077 40° 1.0313 60° 1.0732 80° 1.1375 100° 1.2322 120° 1.3729 140° 1.5944 160° 2.0075 180°  

Metody obliczeniowe fizyki

edytuj

Kościół, wiara

edytuj

https://deon.pl/wiara/wiara-i-spoleczenstwo/abp-grzegorz-rys-grzesznymi-okazywali-sie-nie-tylko-ludzie-ale-takze-koscielne-struktury,1025218

Abp Ryś:

"Jest poza dyskusją, że każdy wyrok śmierci wykonany w wyniku inkwizycyjnego dochodzenia był zbrodnią, ale przecież nie doszłoby do niej, gdyby sama procedura i „logika” owych dochodzeń nie dostała wpierw legitymizacji Kościoła i nie została zracjonalizowana przez jego przywódców: papieży, biskupów i teologów.

Straszną jest niewątpliwie rzeczą pięć wyroków śmierci wydanych przez Jacques’a Fourniera w sławnym Montaillou, ale straszniejszą zapewne to, że ich dokumentacja – pieczołowicie przezeń przechowywana – otworzyła mu drogę do najwyższych godności w Kościele: kardynalatu i papiestwa (Benedykt XII).

Podobnie nie sposób się pogodzić z piętnastoma wyrokami śmierci wydanymi przez Święte Oficjum za czasów papieża Pawła IV, ale jeszcze trudniej czyta się dekret, w którym udziela on odpustu zupełnego każdemu z widzów rzymskiego auto-da-fé.

Papież Pius V skazał na śmierć największą liczbę włoskich protestantów (czterdziestu); a przecież jest jedynym z grona XVI-wiecznych biskupów Rzymu, który został kanonizowany!"

 

Pomnik upamiętniający masową egzekucję katarów w Montségur w 1244

Robert Bellarmin, właśc. wł. Roberto Francesco Bellarmino (ur. 4 października 1542 w Montepulciano, zm. 17 września 1621 w Rzymie) – włoski jezuita, kardynał, inkwizytor, święty Kościoła katolickiego i doktor Kościoła.


Gordano Bruno 15 lutego 1599 Bruno został wezwany przed Trybunał Inkwizycyjny do wyrzeczenia się tez uznanych za błędne i bluźniercze.

Bruno odrzucił tę sugestię sądu. Początkowo zgodził się na publiczne wyrzeczenie się swoich tez, ale jednocześnie złożył na ręce papieża Klemensa VIII obszerny memoriał uzasadniający twierdzenia, które miał publicznie odwołać. 17 lutego 1600 r. na głównym rynku Rzymu – Campo de’ Fiori został spalony na stosie [1].

 
Proces Giordana Bruna – tablica na pomniku filozofa na Campo de’ Fiori w Rzymie

8 zarzutów oskarżenia dla Świętego Oficjum sformułował kardynał Bellarmino:

  1. Giordano Bruno uważa, że wykazał przyczynę ruchu Ziemi i bezruchu firmamentu przy pomocy pewnych racji nieprzynoszących – według niego – żadnej szkody Pismu Bożemu. Daremne było przedstawianie mu wersetów z Eklezjaztesy (1, 4b-5a): Terra autem in aeternum stat; Sol oritur et occidit[2] (Ziemia trwa na wszystkie czasy, Słońce wschodzi i zachodzi). Bruno replikował, że Pismo Święte wyraża się językiem dostępnym dla wiernych, a nie zwraca się do naukowców jako takich. Ten sam tekst został później przeciwstawiony Galileuszowi przez tego samego Bellarmina[3].

Pytania "niepokorne": Jakie moralne kwalifikacje mieli papieże, kardynałowie - w tym ci, którzy byli ogłoszeni świętymi czy doktorami Kościoła - skoro skazywali ludzi na śmierć z tytułu wyznawanych przez nich poglądów - "zbrodią" ich ofiar było już samo głoszenie przez nich poglądów, niezgodnych z doktryna Kościoła. Czy papieże, kardynałowie mieli szczególne wejrzenie w kwestie Boskiej moralności, pod wpływem łaski Bożej, jak to przypisują sobie?

JAK UTWORZYĆ NOWY ARTYKUŁ

edytuj

Uwaga: TU PROSTY ARTYKUŁ -> Obr

Kolejne części:

  1. Treść artykułu: Tak wstawisz przypisy a) odwołanie do strony www[4] b) odwołanie do
  1. Zobacz też
  2. Przypisy
  3. Linki zewnętrzne
  4. Bibliografia
  5. Kategoria: [[Kategoria: Układy współrzędnych| ]]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Stryer 1986 ↓, s. 586–589.
  2. ↑ Benedykt Chmielowski: Nowe Ateny – o astronomii, astrologii i prognostykach. [dostęp 2009-03-09]. (pol.).
  3. ↑ È. Namer, Sprawa Galileusza, Warszawa 1988, s. 14.
  4. ↑ Jak wstąpić do Opus Dei? – www.opusdei.pl

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

END JAK UTWORZYĆ NOWY ARTYKUŁ

edytuj

& && && && && && && && && && && && && && & &

Bibliografia matematyka, fizyka

edytuj

Abramowitz

  • M. Abramowitz, I. Stegun, Handbook of Mathematical Functions, tu dostępne online

Białkowski

  • G. Białkowski, Mechanika klasyczna, Warszawa: PWN, 1975.

Bronsztejn

  • I. N. Bronsztejn, K. A. Siemiendiajew, Poradnik encyklopedyczny Matematyka, PWN, Warszawa 2019

Byron:

  • F. W. Byron, R. W. Fuller, Matematyka w fizyce klasycznej i kwantowej, PWN, Warszawa 1975, Tom 1

Guściora:

  • H. Guściora, M. Sadowski, Repetytorium z algebry liniowej, PWN, Warszawa 1979.

Guter:

  • R. S. Guter, A. R. Janpolski, Równania różniczkowe, PWN, Warszawa 1980

Kołodziej:

  • W. Kołodziej, Analiza matematyczna, PWN, Warszawa 2009.

Królikowski:

Piłat:

B. Piłat, M. J. Wasilewski, Tablice całek, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1985. ISBN 978-83-20-40-525-5

Trajdos:

  • T. Trajdos, Matematyka dla inżynierów, PWN, Warszawa 1974. ISBN 97-883-204-0152-3
  • T. Trajdos, Matematyka, cz. III, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2012.
  • T. Trajdos: Matematyka cz. III. Warszawa: PWN, 1993. ISBN 83-204-1547-0.

Kącki

  • E. Kącki, L. Siewierski, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami, Warszawa: PWN, 1975

  (tu m.in. rachunek tensorowy - dobre ćwiczenia)

Korn:

  • G. A. Korn, T. M. Korn, Matematyka dla pracowników naukowych i inżynierów, cz. 2, PWN, Warszawa 1983.

Claude Cohen:

  • Claude Cohen-Tannoudji, Bernard Diu, Frank Laloe, Quantum Mechanics 1, Wiley J., 2006, ISBN 978-0471569527.
  • Claude Cohen-Tannoudji, Bernard Diu, Frank Laloe, Quantum Mechanics 2, Wiley J., 2006, ISBN 978-0471569527.

Landau:

  • L. D. Landau, E. M. Lifszyc: Teoria pola. Warszawa: PWN, 2009.
  • L. D. Landau, J. M. Lifszyc, Teoria pola, PWN, Warszawa 2009.
  • L. D. Landau, J. M. Lifszyc, Mechanika, PWN, Warszawa 2011.

Hartle

  • James B. Hartle: Grawitacja. Wprowadzenie do ogólnej teorii względności Einsteina. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010. ISBN 978-83-2350476-4.

D. Potter, Metody obliczeniowe fizyki, fizyka komputerowa, PWN, Warszawa 1982

Raszewski

  • P.K. Raszewski: Geometria Riemanna i analiza tensorowa. Warszawa: PWN, 1958.

Smirnow

  • W.I. Smirnow, Matematyka wyższa, tom II, PWN, Warszawa 1963, str. 7-165 - równania różniczkowe zwyczajne oraz 464-607 - równania różniczkowe cząstkowe

Synge

  • John Lighton Synge: Rachunek tensorowy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1964.

Średniawa

  • B. Średniawa, Mechanika kwantowa, PWN, Warszawa 1978.

Griffiths

  • David J. Griffiths, Introduction to Elementary particles, Cambridge University Press 2008
  • David J. Griffiths, Introduction to Electrodynamics, Cambridge University Press 2017

Padmanabhan

  • Thanu Padmanabhan, Quantum Field Theory: The Why, What and How, Springer, Heidelberg 2016.

Żakowski

  • A. B. Empacher, Z. Sęp, A. Żakowska, W. Żakowski, Mały słownik matematyczny, hasło: Równanie sześcienne, Wiedza Powszechna, Warszawa 1977, str. 255-256.
  • W. Żakowski, W. Leksiński, Matematyka cz. IV, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1978, 551-571. ISBN 978-83-01-19359-1

Bibliografia - metody numeryczne

edytuj
  • Z. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski, Metody numeryczne Podręczniki akademickie Elektronika, informatyka, telekomunikacja, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982, s. 285–312.
  • D. Potter, Metody obliczeniowe fizyki, fizyka komputerowa, Warszawa: PWN, 1982, s. 19–43.
  • J. Szmelter, Metody komputerowe w mechanice, Warszawa: PWN, 1980, s. 150–157.
  • A. Ralston, Wstęp do analizy numerycznej, Warszawa: PWN, 1971.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Wprowadzenie do teorii operatorów liniowych https://pl.wikibooks.org/wiki/Metody_matematyczne_fizyki/Wprowadzenie_do_teorii_operatorów_liniowych

Postulat I mechaniki kwantowej nt. operatorów hermitowskichhttps://pl.wikibooks.org/wiki/Mechanika_kwantowa/Postulat_pierwszy_mechaniki_kwantowej

Symbole:

edytuj

  ;  

 
 .
Pomoc: Wzory
 

Dodawanie uwag

edytuj

Tak dodasz uwagę[b]

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Mononukleotyd flawinowy (FMN) nie zawiera rybozy, lecz jej pochodną, ryboflawinę.
  2. ↑ Warto to sprawdzić wykonując osobiście prosty eksperyment, np. rysując linie na zwiniętej w pierścień tasiemce papieru.

Zobacz też

edytuj
J. ang
  • Ricci calculus
  • Metric connection - artykuł dobrze omawia pojęcie koneksji. Koneksja zależy od metryki, tzn. podczas przesuwania wektora obowiązują reguły: (1) Gdy wektor przesuwany jest wzdłuż linii geodezyjnej, to kąt nachylenia wektora do geodezyjnej pozostaje stały podczas ruchu, przy czym równanie linii geodezyjnej zależy od przyjętej metryki - geodezyjne w płaskiej przestrzeni są prostymi euklidesowymi, ale z zakrzywionej już nie. Inaczej mówiąc - iloczyn skalarny przesuwanego wektora i wektorów stycznych do geodezyjnej nie zmienia się. (2) Pyt. Czy iloczyn skalarny wektorów zależy od metryki??
Odp. NIE! Iloczyn skalarny jest niezmiennikiem - nie zależy od układu współrzędnych, w którym się go liczy (3) Możemy przesuwać wektor wzdłuż dowolnej krzywej - wtedy krzywą dzielimy na małe fragmenty, tak że jej odcinki są styczne z fragmentami linii geodezyjnych. (4) In mathematics, a metric connection is a connection in a vector bundle E equipped with a metric for which the inner product of any two vectors will remain the same when those vectors are parallel transported along any curve. Other common equivalent formulations of a metric connection include:
  • A connection for which the covariant derivatives of the metric on E vanish.
  • A principal connection on the bundle of orthonormal frames of E. A special case of a metric connection is the Levi-Civita connection. Here the bundle E is the tangent bundle of a manifold. In addition to being a metric connection, the Levi-Civita connection is required to be torsion free.

GTR - causal structure - struktura przyczynowa

edytuj
  1. The causal structure of an arbitrary (possibly curved) Lorentzian manifold describes the causal relationships between points in the manifold, i.e. the structure describes which events in spacetime can influence which other events.
  2. Discussions of the causal structure for such manifolds must be phrased in terms of smooth curves joining pairs of points. Conditions on the tangent vectors of the curves then define the causal relationships.
(a) vectors
timelike vector = wektor czasopodobny
spacelike vector = przestrzennopodobny
null (lightlike) vector = zerowy (światłopodobny)
causal vector = null or timelike = przyczynowy
(b) curves
  • chronological (or timelike) if the tangent vector is timelike at all points in the curve.
  • null if the tangent vector is null at all points in the curve.
  • spacelike if the tangent vector is spacelike at all points in the curve.
  • causal (or non-spacelike) if the tangent vector is timelike or null at all points in the curve.
(c) planes
spacelike plane = płaszczyzna przestrzennopodobna
(d) time-orientable Lorentzian manifold
A Lorentzian manifold is time-orientable if a continuous designation of future-directed and past-directed for non-spacelike vectors can be made over the entire manifold.
(e) Vector fields
timelike future-directed vector field = pole wektorowe czasopodobne skierowane ku przyszłości

Warunki początkowe dla GTR

edytuj
https://physics.stackexchange.com/questions/352743/what-is-physically-a-spacelike-hypersurface
Tw. 1 NIE ISTNIEJE RÓWNOCZESNOŚĆ CZASOWA W GTR na żadnej z hiperpowierzchni przestrzennopodobnej.
Warunki początkowe - dobiera się na hiperpowierzchni przestrzennopodobnej. In general, we need it to be a Cauchy surface, which exists in globally hyperbolic spacetimes
The edited question seems clearer, and maybe the following will address your question. The short physics answer to your question is that GR doesn't have a global notion of simultaneity or a notion of a global frame of reference. Therefore a spacelike hypersurface is not a surface of simultaneity. What is true is that such a surface locally defines a surface of simultaneity. This works because locally, GR becomes SR, curved spacetime becomes flat spacetime (Minkowski space), a smooth spacelike curve becomes a spacelike hyperplane, and in flat spacetime any spacelike hyperplane defines a notion of simultaneity. It may help to think about what we need to do operationally in order to establish simultaneity of events in SR. For example, inertial observers Alice and Bob send each other flashes of light, and if they find that the time between sending their flash and receiving the other person's flash is the same as the time measured similarly by the other person, they know that they sent the flashes simultaneously. This clearly won't work in GR. For example, Alice could be inside the event horizon of a black hole and Bob outside it. Sometimes we do have a family of observers who are somehow preferred, and then this establishes a notion of simultaneity. For example, in a cosmological spacetime we can have an observer who is at rest with respect to the local matter, and this observer has a preferred status. The existence of these preferred observers defines a preferred time coordinate, which is the proper time of such an observer, measured from the Big Bang. Typically the reason we would care about a spacelike hypersurface in GR is that it could be an appropriate place on which to define initial conditions. Given these initial conditions, we typically expect that we can use the laws of physics to evolve conditions forward in time. When we use a surface for this purpose, it doesn't matter if it represents any reasonable notion of simultaneity. It does matter that it's spacelike, although that's not sufficient. (In general, we need it to be a Cauchy surface, which exists in globally hyperbolic spacetimes.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Tomasz59&oldid=75011848”