WIT-1
WIT-1 (воздушный истребитель танков – dosł. latający niszczyciel czołgów) – radziecki samolot szturmowy zaprojektowany w Biurze Projektowym Polikarpowa. Dwusilnikowy WIT-1 został zaprojektowany jako jeden z licznych wielozadaniowych samolotów powstałych z Związku Radzieckim przed II wojną światową. W 1937 roku zbudowano prototyp maszyny, który został oceniony jako obiecujący i na jego podstawie zaprojektowano i zbudowano jego wersję rozwojową WIT-2.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Polikarpow |
Typ |
samolot szturmowy |
Konstrukcja |
mieszana |
Załoga |
3 |
Historia | |
Data oblotu |
1937 |
Lata produkcji |
1937 |
Wycofanie ze służby |
? |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Klimow M-103 |
Moc |
2 x 716 kW (960 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
16,5 m |
Długość |
12,7 m |
Powierzchnia nośna |
40,4 m² |
Profil skrzydła |
Clark YH |
Masa | |
Własna |
4013 kg |
Startowa |
6453 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
530 km/h na 3000 m |
Pułap |
8000 m |
Zasięg |
1000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 działka 37 mm 1 działko 20 mm 1 km 7,62 mm, do 1000 kg bomb |
Historia
edytujW 1936 roku Biuro Projektowe prowadzone przez Nikołaja Polikarpowa otrzymało rozkaz rozpoczęcia prac nad nową generacją szybkich, dwusilnikowych maszyn mogących służyć jako samoloty szturmowe i ciężkie myśliwce[1]. Pierwsza konstrukcja, WIT-1, została ukończona rok później i w oryginalnej konfiguracji miała służyć przede wszystkim jako samolot szturmowy („niszczyciel czołgów”), ale mogła też być przystosowana do innych zadań[1] – w zależności od uzbrojenia (siedem możliwych konfiguracji), maszyna mogła służyć jako niszczyciel czołgów, bombowiec nurkujący, samolot rozpoznawczy, bombowiec taktyczny i ciężki myśliwiec[2].
Samolot został oceniony jako obiecujący, ale w czasie testowania odkryto szereg problemów ze stabilnością[3] i na jego podstawie postanowiono zaprojektować jego następcę WIT-2 z nieco zmienioną konstrukcją i silnikami o większej mocy[1].
Opis konstrukcji
edytujWIT-1 był dwusilnikowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej[4]. Kadłub samolotu miał konstrukcję skorupową z zewnętrzną powłoką zbudowaną z brzozowej sklejki[4]. Skrzydła i powierzchnie sterowe miały mieszaną stalowo-duraluminiową konstrukcję kratownicową krytą powłoką duraluminiową[4]. WIT-1 był pierwszym radzieckim samolotem, w którym całe powierzchnie sterowe były wykonane z metalu[4].
Samolot miał podwozie konwencjonalne, trójkołowe – podwozie główne było chowane w locie do gondoli silnikowych, kółko ogonowe było stałe[1]. Dziób samolotu był bardzo przeszklony, co dawało bombardierowi/obserwatorowi/nawigatorowi znakomitą widoczność[1]. W dziobie znajdowało się skierowane do przodu 20-milimetrowe działko SzWAK, które mogło poruszać się w płaszczyźnie pionowej o 10°[1]. Bezpośrednio za kabiną pilota umieszczono kabinę radiotelegrafisty/tylnego strzelca, który obsługiwał pojedynczy karabin maszynowy SzKAS kalibru 7,62 mm[1]. W skrzydłach w pobliżu kadłuba umieszczono dwa działka Sz-37 kalibru 37 mm z długimi lufami wystającymi przed dziób samolotu[1].
Samolot mógł przenosić do 600 kilogramów bomb w wewnętrznej komorze bombowej lub dwie 500-kilogramowe bomby FAB-500, po jednej pod każdym skrzydłem[1].
Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe typu Klimow M-103 o mocy 716 kW (960 KM) każdy z trójłopatowymi śmigłami[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Gordon 2008 ↓, s. 281.
- ↑ Alexandre Savine: VIT-1, SVB, MPI-1 by N.N.Polikarpov. 1997-04-10. [dostęp 2015-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
- ↑ Polikarpov VIT-1. memim.com. [dostęp 2015-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]. (ang.).
- ↑ a b c d Gunston 1995 ↓, s. 305.
Bibliografia
edytuj- Yefim Gordon: Soviet Airpower in World War 2. Hinckley, England: Midland Publishing, 2008. ISBN 978-1-85780-304-4.
- Bill Gunston: The Osprey Encyclopaedia of Russian Aircraft 1875–1995. London: Osprey, 1995. ISBN 1-85532-405-9.
Linki zewnętrzne
edytuj- ВИТ-1. airwar.ru. [dostęp 2015-12-02]. (ros.).
- ВОЗДУШНЫЙ ИСТРЕБИТЕЛЬ ТАНКОВ ВИТ-2. [dostęp 2015-12-02]. (ros.).
- ВИТ-1, Воздушный истребитель танков, ОКБ Поликарпова. airpages.ru. [dostęp 2015-12-02]. (ros.).