Vasco Pratolini

Vasco Pratolini
	; Vasco Pratolini (1959)
Data i miejsce urodzenia	19 października 1913 ; Florencja
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1991 ; Rzym
Zawód	pisarz, scenarzysta
	Multimedia w Wikimedia Commons

Vasco Pratolini (ur. 19 października 1913 we Florencji, zm. 12 stycznia 1991 w Rzymie) – włoski pisarz i scenarzysta filmowy.

Był jednym z głównych przedstawicieli neorealizmu. Ważnym impulsem do rozwoju jego twórczości było spotkanie z pisarzem Eliem Vittorini^[1]. Zasłynął jako autor powieści, których akcja toczy się w robotniczych dzielnicach Florencji (m.in. Ulica ubogich kochanków z 1947 oraz Dziewczęta z Sanfrediano z 1953). Był też autorem trylogii Una storia italiana (Historia włoska, 1955-1966) ukazującej historię włoskiego ruchu robotniczego, składającej się z utworów Metello (1955), Lo scialo (1960) i Allegoria e derisione (1966)^[2]. Ponadto pisał sztuki sceniczne, wiersze i scenariusze filmowe. Był aktywny również na polu przekładu literackiego^[3].

Przypisy

↑ Vasco Pratolini | Family Chronicle, Author | Italica Press [online], www.italicapress.com [dostęp 2017-11-15] .
↑ Vasco Pratolini, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-09-05] (ang.).
↑ Vasco Pratolini « And Other Stories Publishing [online], www.andotherstories.org [dostęp 2017-11-15] (ang.).

Bibliografia

Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999

[1] Vasco Pratolini | Family Chronicle, Author | Italica Press [online], www.italicapress.com [dostęp 2017-11-15] .

[Encyclopaedia_Britannica-2] Vasco Pratolini, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-09-05] (ang.).

[3] Vasco Pratolini « And Other Stories Publishing [online], www.andotherstories.org [dostęp 2017-11-15] (ang.).

[1]

[2]

[3]