Tomasz Sobocki
kanclerz wielki koronny
Tomasz Sobocki herbu Doliwa (ur. ok. 1508, zm. 1547) – kanclerz wielki koronny, cześnik koronny od 1539, burgrabia krakowski, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1540 roku[1].
 Doliwa | |
| Data śmierci | |
|---|---|
Życiorys
edytujStudiował na uniwersytecie w Wittenberdze. Jako dworzanin króla Zygmunta I Starego został mianowany w 1532 wojskim łęczyckim. W 1535 wysłany z misją na Węgry. W 1537 wyjechał do Prus Książęcych i do papieża Pawła III z poselstwem obediencyjnym. Posłował także do Imperium Osmańskiego w 1539 roku[2].
Bibliografia
edytuj- Halina Kowalska, Tomasz Sobocki, w: Polski Słownik Biograficzny, 1999–2000, t. XXXIX, s. 557–560.
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139.
- ↑ Pogląd na stosunki Polski z Turcyą i Tatarami, na dzieje Tatarów w Polsce osiadłych, na przywileje tu im nadane, jako też wspomnienia o znakomitych Tatarach polskich / przez Juljana Bartoszewicza, Warszawa 1860, s. 132.
- ↑ Andrzej Wyczański, Posłowie Zygmunta I na sejmiki, w: Władza i społeczeństwo XVI i XVII w., Warszawa 1989, s. 196.