Tomasz Orlicz

polski dziennikarz

Tomasz Orlicz (ur. 14 listopada 1950 w Łodzi) – polski dziennikarz, dokumentalista, scenarzysta, realizator i reżyser reportaży, filmów dokumentalnych, filmów reklamowych i promocyjnych; spiker radiowy, lektor, wykładowca akademicki. Od marca 2004 jest prezesem Dolnośląskiego Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Tomasz Orlicz
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1950
Łódź

Zawód, zajęcie

dziennikarz, scenarzysta, reżyser filmów dok., lektor

Pracodawca

Telewizja Polska
(1973–1981, 1989–1998)
Telewizja Polsat
(od 2010)

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi

Edukacja

edytuj

Rozpoczął szkołę podstawową w Opolu, później przeniósł się do Wrocławia, gdzie przez 3 lata chodził do V Liceum Ogólnokształcącego, jednakże maturę pisał w XII Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu. Jest absolwentem Uniwersytetu Wrocławskiego (kierunek: filologia polska, specjalizacja teatrologiczna, ukończona dyplomem magisterskim w 1973). W 1975 ukończył Podyplomowe Studium Doskonalenia Kadr Dziennikarskich i Wydawniczych w Warszawie, natomiast dziesięć lat później w 1985 Podyplomowe Studium Handlu Zagranicznego na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.

W latach 1973–1981 i 1989–1998 pracował jako dziennikarz w TVP (oddział we Wrocławiu), gdzie pełnił funkcje: komentatora, zastępcy redaktora naczelnego ds. programowych, szefa redakcji publicystyki i reportażu. Wydał kilkadziesiąt nocnych radiowych programów autorskich, posiada Kartę Mikrofonową Polskiego Radia kategorii SI (spiker informacyjny).

Od 1998 wykłada historię mediów, a także prowadzi warsztaty telewizyjne na Uniwersytecie Wrocławskim.

Od 2003 prowadzi również warsztaty telewizyjne na uczelniach prywatnych tj. Uczelni Zawodowej Zagłębia Miedziowego w Lubinie i Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, na wydziałach dziennikarstwa i komunikacji społecznej.

Obecnie jest niezależnym dokumentalistą, autorem i wykonawcą programów szkoleniowych z zakresu komunikacji multimedialnej.

Internowany w stanie wojennym. Nigdy nie podpisał zobowiązania do współpracy z SB, pomimo zastraszania i nękania.

Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2020)[1] i Krzyżem Wolności i Solidarności (2022)[2].

Filmografia

edytuj
  • Jezus z Nazaretu (1977) – lektor
  • Akira (1988) – lektor
  • Panorama Racławicka 100 lat (1994) – lektor
  • Ghost in the Shell (1995) – lektor
  • Klub Poszukiwaczy Skarbów (lata 90.) – reżyseria, narrator
  • Lwów Adama Bujaka (1997) – lektor
  • Marcus von Gosen (1998) – reżyseria, scenariusz
  • Polski dom (1998) – lektor
  • Czarny serial (2000)
    • odcinek „Kopernik” – lektor, scenariusz;
    • odcinki „Rotunda”, „Tor” (Orlicz Tomasz), „...tyle co po zapałce”, „Kaskada”, „Makoszowy” – realizacja, scenariusz
  • Hilary z budki Canolda (czytał fragmenty "Niedokończonej biografii" Hilarego Krzysztofiaka, 2001) – lektor
  • Straszny film 2 (2001) – lektor
  • Wycinanki Pana N. (2002) – realizacja, scenariusz, komentarz, narracja
  • Herling. Fiołki w Neapolu (2003) – realizacja, scenariusz, lektor
  • Ściśle tajne. Karol Wojtyła (2003) – lektor
  • Zaczęło się pierwszego września... (2004) – współpraca redakcyjna
  • Katyń. Zbrodnia i wielkie kłamstwo (2005) – reżyseria, lektor
  • Wydrzeć ziemi tajemnicę (2005) – lektor
  • Deus Caritas Est (2006) – realizacja, scenariusz
  • 1000 złych uczynków (2008) – narrator
  • Kulisy II wojny światowej (World War Two – Behind Closed Doors, 2008) – lektor
  • Cyber City Oedo 808 (anime) (2009) – lektor
  • Dlaczego ja? (wszystkie odcinki) – lektor
  • Trudne sprawy (wszystkie odcinki) – lektor
  • Pamiętniki z wakacji (wszystkie odcinki) – lektor
  • Świat według Kiepskich – lektor
  • Ojciec Pio – lektor

Nagrody

edytuj
  • Zdobywca Głównej Nagrody za reżyserię na Festiwalu Filmów Reklamowych w Krakowie (1991)
  • Laureat Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarzy (1999)

Przypisy

edytuj