Ten Years After

Ten Years After
	; Ten Years After w 1970: Leo Lyons (u góry), Chick Churchill (po lewej), Ric Lee (po prawej), Alvin Lee (na dole)
Rok założenia	1967
Pochodzenie	Wielka Brytania, Nottingham
Gatunek	blues rock, blues brytyjski, muzyka eksperymentalna
Wydawnictwo	PolyGram, Chrysalis, EMI, CBS
	Skład
	Chick Churchill(inne języki); Ric Lee(inne języki); Colin Hodgkinson(inne języki); Marcus Bonfanti(inne języki)
	Byli członkowie
	Alvin Lee; Joe Gooch(inne języki); Leo Lyons(inne języki)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten Years After – jeden z czołowych brytyjskich zespołów bluesrockowych popularnych na przełomie lat 60. i 70. XX w.

Historia

Ten Years After podczas koncertu na Suwałki Blues Festival 2009 w Suwałkach

Ten Years After został założony w 1967, w składzie: Alvin Lee, Chick Churchill, Leo Lyons i Ric Lee. Niedługo po tym zespół dostał zaproszenie by grać na Windsor Jazz Festival, co zaowocowało kontraktem z Deram – pochodną wytwórni Decca Records.

Po odbyciu tournée w Skandynawii i Stanach Zjednoczonych, grupa wydała drugi album Undead, który zawierał I'm Going Home. W 1969 pojawili się na Newport Jazz Festival, pierwszym festiwalu, na który zostały zaproszone zespoły rockowe. W sierpniu Ten Years After wystąpił w przełomowym dla siebie Festiwalu Woodstock, prezentując prawie dziesięciominutową interpretację I'm Going Home, która była kluczową w później wydanym filmie i ścieżce dźwiękowej. M.in. dzięki temu występowi, i dzięki jego stylowi gry na gitarze, Alvin Lee był na początku lat 70. nazywany „Królem Szybkości” (ang. Speed King).

W 1970 Ten Years After wydał Love Like a Man, swój pierwszy singel w Wielkiej Brytanii.

W 1971 zespół wydał album A Space in Time, zawierający przebój I'd Love to Change the World (pol. Chciałbym zmienić świat), który stał się równocześnie hymnem hipisów protestujących przeciwko wojnie w Wietnamie i kapitalizmowi. To był okres rozkwitu dla zespołu: na początku ich dwunastej trasy koncertowej grali dla dwudziestotysięcznej publiczności w wyprzedanym wiele dni wcześniej Madison Square Garden.

Druga połowa 1973 przyniosła wiele pomniejszych projektów i kłótnie w zespole. Grupa w 1974 wydała album Positive Vibrations. Po ostatniej (28) trasie koncertowej w USA zespół rozpadł się.

Ten Years After zjednoczył się ponownie w 1983, odbywając trasę koncertową w Wielkiej Brytanii, grając kilka koncertów w USA w 1988 i wydając jeden album About Time (1989). 27 lipca 2008 zespół wystąpił na X Tyskim Festiwalu Muzycznym im. Ryśka Riedla.

6 marca 2013 r. zmarł Alvin Lee.

W styczniu 2014 zespół opuścili Joe Gooch i Leo Lyons, by prowadzić działalność muzyczną w ramach swojego power-trio Hundred Seventy Split(inne języki). Zastąpili ich: Colin Hodgkinson na gitarze basowej i Marcus Bonfanti na gitarze.

Skład zespołu

Aktualni członkowie

Chick Churchill(inne języki) – instrumenty klawiszowe (1966–1974, 1983, od 1988)
Ric Lee(inne języki) – perkusja (1966–1974, 1983, od 1988)
Marcus Bonfanti(inne języki) – gitara, śpiew (od 2014)
Colin Hodgkinson(inne języki) – gitara basowa (od 2014)

Byli członkowie

Alvin Lee – gitara, śpiew, harmonijka (1966–1974, 1983, 1988–2003; zmarł w 2013)
Leo Lyons(inne języki) – gitara basowa (1966–1974, 1983, 1988–2014)
Joe Gooch(inne języki) – gitara, śpiew (2003–2014)^[2]

Dyskografia

Albumy studyjne

Ten Years After (1967)
Stonedhenge (1969)
Ssssh (1969)
Cricklewood Green (1970)
Watt (1970)
A Space in Time (1971)
Rock & Roll Music to the World (1972)
Positive Vibrations (1974)
About Time (1989)
Now (2004)
Evolution (2008)
A Sting in the Tale (2017)

Albumy koncertowe

Undead (1968)
Recorded Live (1973)
Live at the Filmore East (2001)
One Night Jammed (2003)
Roadworks (2005)

Kompilacje

Double Deluxe (1970)
Ten Years After (1971)
Alvin Lee and Company (1972)
Goin' Home (1975)
Classic Performances (1976)
Greatest Hits (1977)
Profile (1979)
Ten Years After (1980)
Timewarps (1983)
The Collection (1985)
At Their Peak (1987)
Universal (1987)
Portfolio (1988)
The Collection (1991)
Essential (1991)
Pure Blues (1995)
I'm Going Home (1996)
Premium Gold Collestion (1998)
The Best of (2000)
Very Best Ten Years After Album Ever (2001)
Ten Years After Anthology (2002)

Wideografia

Live at the Marquee (1983)
Live at Fiesta City (live DVD) (2009)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Ten Years After | Biography, Albums, Streaming Links. AllMusic. [dostęp 2021-05-21]. (ang.).
↑ David Roberts: Guinness Rockopedia. Wyd. 1st. Londyn: Guinness Publishing Ltd., 1998, s. 444. ISBN 0-85112-072-5. (ang.).

Linki zewnętrzne

Ten Years After – strona internetowa. [dostęp 2008-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-19)]. (ang.).
Ten Years After – Alvin Lee. [dostęp 2008-07-24]. (ang.).

[al-1] Ten Years After | Biography, Albums, Streaming Links. AllMusic. [dostęp 2021-05-21]. (ang.).

[Guinness_Rockopedia_3-2] David Roberts: Guinness Rockopedia. Wyd. 1st. Londyn: Guinness Publishing Ltd., 1998, s. 444. ISBN 0-85112-072-5. (ang.).

[1]

[2]