Tarczownik

Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji: jakiś tekst mówiący, co uźródłowić (opcjonalne).

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tarczownik – średniowieczny żołnierz, którego głównym zadaniem było osłanianie innych żołnierzy^{[potrzebny przypis]} (np. łuczników, kuszników) przed atakiem wroga za pomocą dużej tarczy.

We wczesnośredniowiecznej Polsce: podstawowa jednostka wojskowa, piechota słowiańska. Słowiańscy tarczownicy wyposażeni byli we włócznie, topory oraz tarcze.

Historia

W kronice polskiej autorstwa Galla Anonima spisanej po łacinie w latach 1112–1116. We fragmencie opisującym polskie siły bojowe w poszczególnych miastach Bolesława Chrobrego Gall notuje, że miał on w "Z Poznania (...) 1300 pancernych i 4000 tarczowników, z Gniezna 1500 pancernych i 5000 tarczowników, z grodu Władysławia 800 pancernych i 2000 tarczowników, z Giecza 300 pancernych i 2000 tarczowników."^[1]

Zobacz też

pawężnicy

Przypisy

↑ "Kronika polska, Gall Anonim", seria "Kroniki polskie", Zakł. Nard. Ossolińskich, Wrocław, ISBN 978-3-939991-64-9, str. 25.

[1] "Kronika polska, Gall Anonim", seria "Kroniki polskie", Zakł. Nard. Ossolińskich, Wrocław, ISBN 978-3-939991-64-9, str. 25.

[1]