Tadeusz Kojder

Tadeusz Kojder (ur. 30 listopada 1933 w Gorliczynie, zm. 18 lutego 2017 w Warszawie) – generał brygady WP, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP w latach 1985-1989.

Tadeusz Kojder

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1933 Gorliczyna
Data i miejsce śmierci	18 lutego 2017 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1953–1991
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Stanowiska	zastępca dowódcy WOPK ds. politycznych, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP
Odznaczenia

Grób Tadeusza Kojdera na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Życiorys

Po ukończeniu w 1951 Liceum Ogólnokształcącego w Przeworsku pracował w oświacie, m.in. jako kierownik szkół podstawowych.

Od 1953 służył w WP w Pszczynie, gdzie w 1954 skończył szkołę podoficerską. W 1955 skończył ze stopniem chorążego kurs oficerów politycznych w Warszawie i został zastępcą dowódcy kompanii ds. politycznych w Katowicach. Od grudnia 1956 podporucznik, od września 1959 porucznik, od września 1963 kapitan, od lipca 1967 major. W 1958 skończył zaocznie technikum górnicze w Katowicach, a w 1964 z wyróżnieniem studia w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie i został magistrem pedagogiki i instruktorem sekcji politycznej 42 Pułku Zmechanizowanego w Żarach. Od 1966 sekretarz komitetu PZPR tego pułku, od 1967 zastępca dowódcy pułku ds. politycznych. W lutym 1968 został sekretarzem Komitetu Partyjnego - zastępcą szefa Wydziału Politycznego 11 Dywizji Pancernej w Żaganiu. Od jesieni 1971 zastępca dowódcy 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu ds. politycznych w stopniu podpułkownika.

1974-1976 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, po czym został pułkownikiem i zastępcą szefa Zarządu Politycznego Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Od września 1977 zastępca szefa Zarządu I w Głównym Zarządzie Politycznym WP w Warszawie. Od jesieni 1980 zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. politycznych i szef Zarządu Politycznego WOPK, od jesieni 1981 w stopniu generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR Stanisława Kani.

Od stycznia 1985 zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego aż do jego likwidacji w grudniu 1989. Później był I zastępcą szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP. 1990-1991 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie. W lipcu 1991 pożegnany przez ministra obrony narodowej wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka i przeniesiony do rezerwy w związku z zakończeniem służby wojskowej (w wieku 57 lat).

Działacz PZPR. 1986-1990 członek Centralnej Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR. W latach 1986-1989 był także członkiem Komisji ds. Wewnątrzpartyjnych oraz Działalności Partii w Organach Przedstawicielskich i Administracji Państwowej Komitetu Centralnego.

Zmarł w wieku 84 lat. Został pochowany na cmentarzu Północnym w Wólce Węglowej (kwatera S-XI-3, rząd 22, grób 1).

Życie prywatne

Był synem Jana (1901-1982), rolnika i Marii z domu Szarga (1904-1993). Mieszkał w Warszawie. Od 1957 żonaty z Czesławą z domu Krężel. Małżeństwo miało syna i córkę.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1988)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
• Złoty Krzyż Zasługi (1968)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987, TPPR)
• Złote odznaczenie im. Janka Krasickiego
• Medal 70-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR, 1988)

I inne.

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 194-196.