Sztukmistrz z Lublina

powieść Isaaca Bashevisa Singera

Sztukmistrz z Lublina (jid. ‏דער קונצנמאַכער פֿון לובלין‎ Der kuncnmacher fun Lublin) – powieść autorstwa noblisty Isaaca Bashevis Singera wydana po raz pierwszy w 1960 roku, napisana w języku jidysz i przetłumaczona na inne języki.

Losy tytułowego sztukmistrza Jaszy Mazura zostały w roku 1979 zekranizowane przez Menahema Golana w dramacie pod tym samym tytułem.

Fabuła

edytuj

Sztukmistrz z Lublina opowiada o obyczajowym i religijnym kodeksie tradycji, o wierze i rytuałach żydowskich, o obyczajach, jakie stanowią o przynależności kulturowej. Akcja powieści dzieje się głównie w Warszawie i częściowo w Lublinie w połowie lat 1880.[1]

Spektakle Sztukmistrza z Lublina

edytuj

Duże znaczenie dla styku kultur żydowskiej i polskiej mają spektakle Sztukmistrza z Lublina zrealizowane w teatrach przez Jana Szurmieja.

Pierwszą inscenizację zrealizował w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Premiera odbyła się w dniu 12 grudnia 1986 roku. Adaptację powieści Singera dla potrzeb teatru, dokonaną przez Jana Szurmieja i Michała Komara, wzbogaciła muzyka Zygmunta Koniecznego oraz songi, do których teksty napisała Agnieszka Osiecka. Główną rolę w spektaklu zagrał Maciej Tomaszewski, który za kreację Jaszy otrzymał Nagrodę im. Stanisława Wyspiańskiego.

Osiemnaście lat później Jan Szurmiej wrócił do spektaklu i reżyserował Sztukmistrza z Lublina w Teatrze Rampa w Warszawie.

Według Jana Szurmieja jest to spektakl magiczny, metafizyczny, którego główny bohater Jasza, jak demiurg, wyzwala umarły świat po to, by raz jeszcze przeżyć życie.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jedna z bohaterek, Magda, która zbliżała się do trzydziestki, w czasie powstania styczniowego jako dziecko siedziała rosyjskim żołnierzom na kolanach. W powieściowej Warszawie na zasadzie nowości działają też telefony; pierwszą centralę otwarto w mieście w roku 1882, a w roku 1885 miała ok. 500 abonentów.