System żarowy, system ogniowy, gospodarka żarowa, gospodarka łazowa, trzebież żarowa – jeden z pierwszych rolniczych systemów użytkowania roli, wywodzący się z kopieniactwa i stosowany na terenach zalesionych. Polegał na tym, że las wypalano i w jego miejscu przy pomocy prymitywnych narzędzi, np. kopaczki, uprawiano zboża nawet przez kilkanaście lat stosując jednopolówkę, aż do wyczerpania gleby.

Wypalanie lasu – obraz Eero Järnefelta z 1893 roku
Przykład współczesnego stosowania systemu żarowego w Panamie

Otrzymanie polan przez wypalanie wymagało specjalnego postępowania, tak aby otrzymać polanę tylko na zaplanowanym obszarze i nie doprowadzić do spalenia całego lasu. Wykonywano to metodą cyrhlenia[1].

Przypisy

edytuj
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.