Stołpce – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim. Siedzibą gminy były Stołpce (2956 mieszk. w 1921 roku[2]), które początkowo (oraz od 1926) stanowiły odrębną gminę miejską[3].

Stołpce
gmina wiejska
1921–1939[1]
Ilustracja
Urząd Gminy Stołpce, 3 maja 1930 r.
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg miński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–39: nowogródzkie

Powiat

do 1920: miński
1920–39: stołpecki

Siedziba

Stołpce

Populacja (1921)
• liczba ludności


5557[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

18

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stołpce”
53°28′48,0000″N 26°43′48,0000″E/53,480000 26,730000

Początkowo gmina należała do powiatu mińskiego. 12 grudnia 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu stołpeckiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych[4]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego.

13 lutego 1926 z gminy Stołpce wyłączono Stołpce, tworząc z nich odrębną gminę miejską[5].

1 kwietnia 1927 roku do gminy Stołpce przyłączono obszar zniesionej gminy Zasule[6]. 15 kwietnia 1930 roku część obszaru gminy Stołpce włączono do gminy Świerżeń[7].

Po wojnie obszar gminy Stołpce został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Przypisy

edytuj
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Część I – Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923.
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
  4. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 48.
  5. Dz.U. z 1926 r. nr 16, poz. 92.
  6. Dz.U. z 1927 r. nr 19, poz. 143.
  7. Dz.U. z 1930 r. nr 27, poz. 238.