Static-Xamerykański zespół muzyczny wykonujący szeroko pojętą muzykę rockową.

Static-X
Ilustracja
Static-X, 2007
Rok założenia

1994

Pochodzenie

 Stany Zjednoczone (Los Angeles)

Gatunek

post grunge[1], nu metal[1][2][3], rap metal[1], industrial metal[1][2], metal alternatywny[1][2][3], heavy metal[1], rock alternatywny[1]

Aktywność

1994–2010, 2012–2013, 2019-do dziś

Wydawnictwo

Warner Bros. Records, Reprise Records

Powiązania

Soulfly, Asesino, Ministry, Murderdolls, Prong, Possessed, Seether

Strona internetowa

Historia

edytuj

Zespół został założony w 1994 roku w Chicago przez Wayne’a Statica i Kena Jaya. Po nieudanych próbach skompletowania pełnego składu, Static i Jay postanowili przenieść się do Los Angeles, by tam dalej poszukiwać innych muzyków. W Los Angeles poznali Tony’ego Camposa, zakładając zespół znany wówczas pod nazwą Static. Koichi Fukuda, zjawiając się pod drzwiami Wayne’a Statica z karteczką „jestem waszym nowym gitarzystą”, uzupełnił szeregi. Razem podpisali umowę z Warner Bros. Records na początku roku 1998.

Debiutancki album zespołu, Wisconsin Death Trip, ukazał się 23 marca 1999. Najbardziej znane utwory z tego albumu to „Push It”, „I'm with Stupid”, „Bled for Days” oraz „Fix”. Zespół wyruszył na trasę promującą album. Członkowie zespołu wystąpili między innymi na dwóch imprezach z serii Ozzfest. W tym roku zespół wydał też mało znaną, w Polsce niedostępną EP The Death Trip Continues, zespół napisał też utwór „Otsegolation” do gry „Omega Boost” wydanej na konsolę PlayStation. Album sprzedał się w nakładzie 1 miliona, co oznaczało, że zespół dostał platynową płytę. Wartym uwagi jest fakt, że zespół zyskał wielką popularność głównie dzięki radiowemu DJ-owi Howardowi Sternowi.

Przed nagraniem drugiego albumu, zatytułowanemu Machine, gitarzysta Koichi Fukuda opuścił zespół, by poświęcać więcej czasu swojej rodzinie oraz zająć się innymi projektami muzycznymi. Muzyk został zastąpiony przez nowego gitarzystę Trippa Eisena, znanego wcześniej z zespołu Dope, ale na nowym albumie wszystkie gitary nagrał Wayne. Machine została wydana 22 maja 2001. Album charakteryzuje przesunięcie środka ciężkości z elektroniki na bardziej gitarowe granie.

W 2003 grupa wydała swój trzeci album Shadow Zone, podczas nagrywania tego albumu Eisen napisał i nagrał już część materiału. Przed nagraniem albumu zespół opuścił Ken Jay z powodów, jak sam to określił, „różnic politycznych”. Do nagrania perkusji został poproszony Josh Freese z A Perfect Circle. Stałym perkusistą został Nick Oshiro, poprzednio znany z zespołu Seether. Shadow Zone została wydana 7 października 2003. Utwór „The Only” z tego albumu został wykorzystany w grze Need for Speed: Underground.

20 lipca 2004 zespół wydał album Beneath... Between... Beyond... – kolekcję rarytasów i nagrań demo.

Krótko po wydaniu Beneath... Between... Beyond... zespół rozpoczął pracę nad czwartym albumem zatytułowanym Start a War. W lutym 2005 Tripp Eisen został aresztowany w związku z molestowaniem seksualnym dzieci, za co grozi mu wieloletnie więzienie. Krótko po aresztowaniu gitarzysta został wyrzucony z zespołu, zastąpił go pierwszy gitarzysta zespołu – Koichi Fukuda, który zajął się programowaniem i miksowaniem nowego albumu, kolejny raz wszystkie gitary nagrał lider zespołu Wayne Static. Start a War został wydany 14 czerwca 2005. Utwór „Skinnyman” jest wykorzystywany w grze Need for Speed: Most Wanted.

Zespół zakończył nagrywanie najnowszego albumu zatytułowanego Cannibal w styczniu 2007. Szósty z kolei album promują single „Cannibal” oraz „Destroyer”. Album został wydany 3 kwietnia 2007 w kilku edycjach różniących się zawartością. Cannibal to najcięższa płyta zespołu, w której usłyszymy najmniej elektroniki oraz niezwykle agresywny wokal Wayne’a. Płytę promuje jak na razie jeden wideoklip „Destroyer”. Jest to pierwsze nagranie zespołu, w którym posiada on ten sam skład drugi raz z rzędu.

1 listopada 2014 zmarł wokalista Wayne Static[4][5].

Muzycy

edytuj
Oś czasu

Dyskografia

edytuj

Albumy studyjne

edytuj
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[6]
UK
[7]
FRA
[8]
DEU
[9]
AUT
[10]
AUS
[11]
JPN
[12]
1999 Wisconsin Death Trip
  • Data: 23 marca 1999
  • Wydawca: Warner Bros. Records
107
2001 Machine
  • Data: 22 maja 2001
  • Wydawca: Warner Bros. Records
11 56 55
2003 Shadow Zone
  • Data: 7 października 2003
  • Wydawca: Warner Bros. Records
20 110 79 120
2005 Start a War
  • Data: 14 czerwca 2005
  • Wydawca: Warner Bros. Records
29 135 88 55 191
2007 Cannibal
  • Data: 3 kwietnia 2007
  • Wydawca: Reprise Records
36 200 56 26
2009 Cult of Static
  • Data: 17 marca 2009
  • Wydawca: Reprise Records
16 33
2020 Project Regeneration Vol. 1
  • Data: 10 lipca 2020
  • Wydawca: Otsego Entertainment Group
„–” pozycja nie była notowana.

Kompilacje

edytuj
Rok Tytuł Pozycja na liście
USA
[6]
FRA
[8]
2004 Beneath... Between... Beyond...
  • Data: 20 lipca 2004
  • Wydawca: Warner Bros. Records
139 169

Albumy koncertowe

edytuj
Rok Tytuł
2008 Cannibal Killers Live
  • Data: 7 października 2008
  • Wydawca: Warner Bros. Records

Minialbumy

edytuj
Rok Tytuł
2000 The Death Trip Continues
  • Data: 2000
  • Wydawca: Warner Bros. Records

Single

edytuj
Rok Tytuł Pozycja na liście Album
US Sales
[6]
US Alt.
[6]
US Main. Rock
[6]
UK
[7]
1999 Push It 36 Wisconsin Death Trip
Bled for Days 57 36 20
2000 I'm with Stupid 38
„Love Dump”
2001 This Is Not 36 Machine
Black and White 35 65
2002 Cold 29
2003 The Only 22 Shadow Zone
So 37
2005 I’m the One 22 Start a War
2006 Dirthouse 27
2007 Destroyer 23 Cannibal
Cannibal
2009 Stingwray Cult of Static
„–” pozycja nie była notowana.

Teledyski

edytuj
Rok Tytuł Reżyseria Album
1999 „Push It” Mick Olszewski Wisconsin Death Trip
2000 „I’m with Stupid” Dave Meyers
„Bled for Days” Mitch Sinoway
2001 „This Is Not” Atom Rothlein Machine
„Black and White” Len Wiseman
2002 „Cold” Nathan Cox, Joe Hahn
2003 „The Only” P. R. Brown Shadow Zone
„So” Darren Lynn Bousman
2005 „I’m the One” P. R. Brown Start a War
2006 „Dirthouse” Nate Weaver
2007 „Destroyer” The Butcher Brothers Cannibal
„Cannibal” Colin Greene
2009 „Stingwray” Nathan Cox Cult of Static

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Josh Loehr: Satic-X Biography. allmusic.com. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  2. a b c Satic-X Biography. metalstorm.net. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  3. a b Garry Sharpe-Young: Satic-X Biography. musicmight.com. [dostęp 2013-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-01)]. (ang.).
  4. Static-X Frontman Wayne Static Dead At 48. blabbermouth.net, 1 listopada 2014. [dostęp 2015-01-03]. (ang.).
  5. Wayne Static nie żyje. Miał 48 lat. muzyka.onet.pl. [dostęp 2014-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)]. (pol.).
  6. a b c d e Static-X Billboard Chart. allmusic.com. [dostęp 2013-77-14]. (ang.).
  7. a b Static-X UK Chart. officialcharts.com. [dostęp 2013-77-14]. (ang.).
  8. a b Static-X French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2013-77-14]. (ang.).
  9. Static-X/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2013-77-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-23)]. (niem.).
  10. Static-X Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2013-77-14]. (ang.).
  11. Static-X Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2013-77-14]. (ang.).
  12. Oricon: Static-X. oricon.co.jp. [dostęp 2013-77-14]. (jap.).
  13. a b RIAA: Static-X. riaa.com. [dostęp 2013-77-14]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj