Stadion im. Edmunda Szyca

stadion piłkarski w Poznaniu, Polska

Stadion im. Edmunda Szyca (wcześniej im. 22 lipca) – stadion kopcowy usytuowany w Poznaniu, w północnej części Łęgów Dębińskich na osiedlu samorządowym Wilda na osi ul. Maratońskiej.

Stadion im. Edmunda Szyca
Ilustracja
Stadion im. Edmunda Szyca, w tle po lewej wieżowiec Poznań Financial Centre(2007)
Przydomek: Stadion Warty
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Adres

ul. Dolna Wilda, Poznań

Data budowy

1929

Data zamknięcia

14 czerwca 1995

Właściciel

miasto Poznań

Klub

Warta Poznań,
Lech Poznań (okazyjnie)

Rekordowa frekwencja

80000 w czasie mety jednego z etapów Wyścigu Pokoju

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edmunda Szyca”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edmunda Szyca”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edmunda Szyca”
Ziemia52°23′46,46″N 16°55′45,44″E/52,396239 16,929289

Historia

edytuj

Do 1989

edytuj

Stadion wzniesiono w 1929 roku z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej[1] dla Warty Poznań. Już w chwili otwarcia stadion nie nadawał się do użytku, czynny był zaledwie kilka godzin[1]. Jego konstrukcja żelbetowa podparta była drewnianym rusztowaniem[1]. Podczas uroczystości otwarcia osiadanie konstrukcji wspierającej i wyboczenie niektórych elementów były tak groźne, że zmusiły organizatorów do przerwania uroczystości i wyprowadzenia z trybuny honorowej gości, m.in. prezydenta Ignacego Mościckiego[1].

Aż do 1938 roku bezskutecznie próbowano uratować konstrukcję stadionu[1]. Wady projektowe i wykonawcze przesądziły w 1937 roku o rozbiórce i ponownej budowie. Prace planowane na 3 lata rozpoczęto w 1938 roku[1].

W okresie okupacji stał się miejscem egzekucji Żydów, zmuszanych uprzednio do niewolniczej pracy. Po wojnie, w 1946 zrekonstruowano dokumentację techniczną i na jej podstawie opracowano plan budowy nowego stadionu.W latach 1950–1957 stadion przebudowano powiększając liczbę miejsc dla publiczności do 60000, oraz nadając mu nazwę Stadion im. 22 lipca[potrzebny przypis]. W 1972 roku podczas awansu do I ligi Lecha Poznań na meczu z Zawiszą Bydgoszcz 25 czerwca pojawiło się 60 tys. osób, pobito wówczas rekord Polski we frekwencji na meczu drugoligowym (możliwe, że to także rekord Europy). Zaś w 1974 roku, z okazji zorganizowanych tu centralnie dożynek (8 września 1974) stadion zmodernizowano, a rok później, w 1975 roku planowano założyć sztuczne oświetlenie o natężeniu 1500 luksów, lecz tych zamierzeń nie zrealizowano.

Rekordy frekwencji padały tu w latach 70. XX wieku na meczach Lecha Poznań.

Na tym obiekcie dwukrotnie rozegrany został finał Pucharu Polski w 1965/66 Legia Warszawa – Górnik Zabrze 2:1 pd. oraz w sezonie 1972/73 Legia Warszawa – Polonia Bytom 0:0 pd. k. 4:2.

W dniach 23–25 sierpnia 1985 roku na stadionie Świadkowie Jehowy zorganizowali kongres międzynarodowy pod hasłem „Lud zachowujący prawość”, na którym obecni byli delegaci z 16 krajów. Najwyższa liczba obecnych wyniosła 19 305 osób, a 715 ochrzczono[2]. Następne kongresy odbyły się tam w 1986 („Pokój Boży”), w 1987 („Zaufaj Jehowie”) i w 1988 roku („Sprawiedliwość Boża”). Kolejny kongres międzynarodowy, pod hasłem „Prawdziwa pobożność” odbył się w dniach 4–6 sierpnia 1989 roku[3], obecnych było 40 442 osób – ochrzczono 1525 osób. Część programu tłumaczono jednocześnie na 16 języków[4].

Po 1989

edytuj

Po 1989 roku nazwę stadionu przemianowano na Stadion im. Edmunda Szyca – jednego z założycieli klubu Warta Poznań. Jednocześnie przemiany ustrojowe sprawiły, że KS Warta utracił jednego z głównych sponsorów – HCP, który przez wiele lat utrzymywał obiekt. Problemy finansowe sprawiły, że stadion popadł w ruinę.

W 1995 prawo użytkowania wieczystego stadionu z przyległymi terenami otrzymała Warta Poznań. Później klub zbył to prawo, które następnie kilkukrotnie zmieniało właścicieli, podczas gdy teren ulegał stopniowej degradacji. Istniejące prawo użytkowania wieczystego sprawiło, iż miasto Poznań, mimo decyzji przyznającej mu w 2000 roku prawo własności stadionu i przyległych terenów, nie miało możliwości prowadzenia jakichkolwiek napraw na tym obszarze. W styczniu 2017 dla obszaru tego uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który uniemożliwił zabudowanie terenu zniszczonego stadionu. W lipcu 2018 podpisana została umowa, na mocy której za kwotę 10 milionów złotych stadion wraz z obszarem o powierzchni około 6,5 hektara ponownie przejmie miasto[5].

Mecze reprezentacji Polski na Stadionie im. Edmunda Szyca

edytuj
 
Trybuny stadionu w kwietniu 2008 roku

Reprezentacja Polski gościła na stadionie 10-krotnie w latach 1931-1980, odnosząc 6 zwycięstw, 2 remisy i 2 porażki. Bilans bramkowy: 24:10. Oto szczegółowy wykaz tych spotkań:

Rodzaj spotkania Data spotkania Przeciwnik Wynik meczu Frekwencja Strzelcy bramek dla Polski
MT[a] 25 października 1931   Jugosławia 6:3 (5:2) 25000 Mieczysław Balcer 3, Adam Knioła 2, Henryk Martyna
MT 2 września 1962   Węgry 0:2 (0:2) 58000
MT 22 września 1963   Turcja 0:0 52000
MT 6 maja 1970   Irlandia 2:1 (2:0) 52000 Marian Kozerski, Zygfryd Szołtysik
MT 10 maja 1972   Szwajcaria 0:0 25000
eME[b] 9 października 1974   Finlandia 3:0 (2:0) 30000 Henryk Kasperczak, Robert Gadocha, Grzegorz Lato
MT 26 marca 1975   Stany Zjednoczone 7:0 (4:0) 10000 Kazimierz Deyna 3, Grzegorz Lato 2, Andrzej Szarmach 2
MT 26 maja 1976   Irlandia 0:2 (0:2) 15000
MT 5 kwietnia 1978   Grecja 5:2 (4:0) 30000 Kazimierz Deyna 2, Grzegorz Lato, Władysław Żmuda, Zbigniew Boniek
MT 28 maja 1980   Szkocja 1:0 (0:0) 25000 Zbigniew Boniek

Zobacz też

edytuj
  1. mecz towarzyski
  2. mecz eliminacji Mistrzostw Europy

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Roman Kozak: Stadion miasta Poznania. Budowa awaria i przebudowa największej sportowej inwestycji Poznania w latach 1929–1939 w: Kronika Miasta Poznania nr 3/1967, ss. 15-26, ilustr. 1, ilustr. 2
  2. Watchtower, Zgromadzenia Świadków Jehowy w Polsce, „Przebudźcie się!”, kwiecień 1986, s. 9–12.
  3. Aleksandra Matelska, „...w miłości nie ma bojaźni”. Nazistowskie prześladowania Świadków Jehowy w Polsce, Wrocław: A Propos, wyd. II, 2010, s. 236, ISBN 978-83-61387-19-0.
  4. Prawdziwa pobożność jest użyteczna wszechstronnie, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 15 stycznia 1990, s. 25–29.
  5. Porozumienie w sprawie stadionu im. Szyca: Miasto przejmuje teren! [online], poznan.pl, 21 lipca 2018 [dostęp 2018-07-21].