Sieć telekomunikacyjna

Sieć telekomunikacyjna – zespół powiązanych ze sobą urządzeń, służących do świadczenia usług telekomunikacyjnych[1].

Stanowi obiekt techniczny będący zbiorem łączy telekomunikacyjnych i innych urządzeń wymaganych do przesyłania informacji pomiędzy dwoma lub więcej węzłami sieci.

Do sieci telekomunikacyjnych zalicza się m.in. następujące struktury:

Dawniej należały do nich jeszcze sieci telegraficzne, teleksowe, i przywoławcze.

W ogólności każda sieć telekomunikacyjna składa się z trzech płaszczyzn (lub odrębnych struktur) współpracujących ze sobą:

  • płaszczyzna sterowania – jest częścią sieci przenoszącą informacje sterujące (również nazywane sygnalizacją),
  • płaszczyzna użytkowa lub płaszczyzna danych – przenosi ruch użytkowników sieci, czyli osób korzystających z jej usług,
  • płaszczyzna zarządzania – jest częścią sieci przenoszącą ruch związany z eksploatacją sieci i administrowaniem.

Znaczenie prawne

edytuj

W polskim prawie pojęcie sieć telekomunikacyjna zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 12 lipca 2024 r. Prawo komunikacji elektronicznej, gdzie oznacza: "systemy transmisyjne, a także urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz inne zasoby, w tym nieaktywne elementy sieci, które umożliwiają przekazywanie sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od rodzaju przekazywanej informacji". W poprzednio obowiązującej ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne oznaczało: "systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju".

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. telekomunikacyjna sieć, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-11-14].

Bibliografia

edytuj