Science Power Platform

Science Power Platform, SPP (ros. Научно-энергетическая платформа, НЭП lub NEP) – anulowany rosyjski moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, który miał być dostarczony na orbitę przez amerykański wahadłowiec, by zapewnić dodatkowe źródło energii elektrycznej dla ISS (głównie rosyjskim modułom stacji).

Komponenty SPP: sekcja modułu niehermetycznego, który wspiera panel słoneczny i radiator chłodzący moduł oraz panele baterii słonecznych (zdj. NASA)

NEP został zaprojektowany przez rosyjską firmę RKK Energia. Pierwotnie przeznaczony był dla stacji Mir-2 i wyniesienia przez rakietę Zenit.

SPP miał składać się z:

• niehermetycznego rdzenia, długości 5,9 m i średnicy 2,2 m, którego podstawa byłaby przyłączona na stałe do węzła modułu Pirs, który wcześniej miał być przeniesiony do górnego węzła modułu Zwiezda.
• na rdzeniu zamontowany i uruchomiony miał zostać manipulator Europejskiej Agencji Kosmicznej – European Robotic Arm oraz radiator z systemem chłodzenia.
• w górnej części konstrukcji miały być zainstalowane cztery panele baterii słonecznych (schemat po prawej przedstawia początkową „pełną” wersję modułu, przed zmianami). Panele te wyposażone byłyby w system pozwalający automatycznie ustawiać je względem Słońca (podobnie jak ma to miejsce w przypadku systemu Integrated Truss Structure).

Łączna masa Science Power Platform miała wynieść ok. 15 ton; panele miały dostarczać 25 kW energii elektrycznej.

Projekt modułu SPP został zarzucony. Rolę modułu NEP przejęły moduły:

• MRM-2 Poisk, dostarczony rakietą Sojuz-FG i modułem serwisowym statku Progress M
• MRM-1 Rasswiet, dostarczony przez prom Atlantis (STS-132), zamontowany za pomocą Canadarm2
• MLM Nauka – do modułu dołączono manipulator ERA, wystrzał za pomocą rakiety Proton M planowany w 2015 r.

Linki zewnętrzne

• Anatoly Zak: NEP. RussianSpaceWeb.com, 2013-01-24. [dostęp 2014-06-25]. (ang.).