Sadlno (województwo zachodniopomorskie)
Sadlno (do 1945 niem. Zedlin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w zachodniej części gminy Trzebiatów. Wieś o typowej zabudowie owalnicowej, położona na południowej krawędzi pradoliny[3] na Równinie Gryfickiej z przeważającą funkcją rolniczą.
| wieś | |
 Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Sadlnie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2009) |
287 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-350[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGY |
| SIMC |
0784740 |
Położenie na mapie gminy Trzebiatów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfickiego  | |
 54°03′43″N 15°10′21″E/54,061944 15,172500[1]
| |
Według danych z 28 lutego 2009 wieś miała 287 mieszkańców[4].
Do wsi prowadzi droga powiatowa nr 0117Z z Rogoziny do Sadlenka. Sadlno jest także połączone z Chomętowem poprzez drogę powiatową nr 0132Z.
W latach 1946–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim. W latach 1945–1954[5] stanowiła siedzibę gminy Sadlno (do 1946 r. Ziętkowice[6]), następnie obszar gminy został podzielony pomiędzy dwie gromady: Chomętowo i Rogozina. Od 1973 r. miejscowość włączona do gminy Trzebiatów.
Historia
edytujStara osada pomorska, wymieniana w kronikach w 1134, 1224 i 1227[7].
Społeczność lokalna
edytujGmina Trzebiatów utworzyła "Sołectwo Sadlno", będące jej jednostką pomocniczą. Obejmuje ono Sadlno oraz przysiółek Sadlenko, których mieszkańcy razem wybierają sołtysa i 5-osobową radę sołecką[8].
| Zakres wieku mężczyzn | Mężczyźni | Kobiety | Zakres wieku kobiet |
|---|---|---|---|
| 0–19 | 39 | 26 | 0–19 |
| 20–60 | 105 | 77 | 20–65 |
| powyżej 60 | 10 | 30 | powyżej 65 |
| Razem (Σ) | 154 | 133 | (Σ) Razem |
Dzieci z miejscowości uczęszczają do Szkoły Podstawowej Nr 1 im. Jana Kochanowskiego w Trzebiatowie[9].
Kościół
edytujWe wsi znajduje się kościół średniowieczny, którego początki sięgają XIII wieku[10]. Z tego okresu pochodzi romańskie prezbiterium z granitowych kwadr z wyraźnym cokołem. Na południowo-wschodnim narożniku dwie kwadry posiadają tzw. szachownice. Tajemnicze znaki są być może sygnaturą ówczesnych budowniczych lub architektów. U stóp południowej ściany znajduje się wykuta w kamieniu twarz. Mieszkańcy mawiają, że to jeden z mnichów, budowniczych kościoła, inni w rzeźbie widzą wizerunek lwa. U stóp drewnianej wieży z 1622 roku po bokach wejścia dwie romańskie kropielnice. Część ceglana kościoła pochodzi z XV wieku. We wnętrzu XIX-wieczne wyposażenie: częściowo zdemontowany(?) neogotycki ołtarz z obrazem Matki Boskiej, ambona, ławy numerowane, chór z prospektem organowym. Sklepienie sieciowe wsparte na dwóch kolumnach. Na wieży jeden z najstarszych na Pomorzu dzwonów. Na terenie przykościelnym wokół muru cmentarnego rozrzucone poniemieckie nagrobki. Dwie pomnikowe lipy od strony południowo-zachodniej.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 120207
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1146 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Władysław Nowotniak: Gryfice i okolica – Wycieczki po mieście i okolicy. Warszawa: Wydawnictwo "Sport i Turystyka", 1962, s. 38.
- ↑ a b Plan Odnowy Miejscowości Roby na lata 2009-2015. Urząd Miejski w Trzebiatowie, 2009-03, s. 9. (Załącznik do Uchwały Nr XXXII/305/09 Rady Miejskiej w Trzebiatowie z dnia 26 marca 2009 r.)
- ↑ Inf. o zespole archiwalnym Gminna Rada Narodowa w Sadlnie, (SEZAM). Archiwum Państwowe w Szczecinie Oddział w Płotach. [dostęp 2007-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
- ↑ Starostwo Powiatowe Gryfickie. [w:] Informacje o zespole archiwalnym [on-line]. Archiwum Państwowe w Szczecinie Oddział w Płotach (SEZAM). [dostęp 2007-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2013)]. (pol.).
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 235, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Uchwała Nr XII/114/03 Rady Miejskiej w Trzebiatowie z dnia 28 sierpnia 2003 r. ws. statutów jednostek pomocniczych (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego Nr 101, poz. 1715)
- ↑ Uchwała Nr XXII/218/08 Rady Miejskiej w Trzebiatowie z dnia 17 lipca 2008 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2008 r. Nr 77, poz. 1695)
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 167, ISBN 978-83-7495-133-3.