SM Tb 51Taustro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, druga jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Anaconda, następnie oznaczenie 51T, a od roku 1917 sam numer 51 (skrót SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

SM Tb 51T (ex Anaconda)
Ilustracja
Jednostka bliźniacza Tb 51, Tb 52
Klasa

torpedowiec

Typ

Kaiman

Historia
Stocznia

STT(inne języki), Triest

Położenie stępki

11 października 1905[1]

Wodowanie

8 maja 1906[1]

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

Anaconda → 51T → 51

Wejście do służby

21 września 1906[1]

Wycofanie ze służby

1 listopada 1918[2]

Los okrętu

złomowany po 1920

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 210 t
pełna: 203,3 t

Długość

pełna: 56,9 m

Szerokość

5,4 m

Zanurzenie

1,4 m

Napęd
2 kotły parowe
1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość

26,2 węzła

Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33
1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku)
3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga

38

Budowa

edytuj

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) (STT) 11 października 1905 roku, kadłub wodowano 8 maja 1906 roku, a okręt oddano do służby 21 września tego roku[1]. Był pierwszą jednostką tego typu zbudowaną w austro-węgierskiej stoczni. Początkowo nosił nazwę „Anaconda” (anakonda), lecz od 1 stycznia 1914 zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 51T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 51[3].

Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].

Służba

edytuj

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Pełnił m.in. służbę patrolową i konwojową na wodach Austro-Węgier. 8 września 1915 roku w składzie zespołu 1. Flotylli Torpedowej brał udział w rozpoznaniu obecności wojsk włoskich na wyspach Pelagosa (m.in. z krążownikami „Helgoland” i „Saida”). Dowódca był wówczas kpt. Robert Pelz[4]. W drodze powrotnej do Sebenico, 51T został storpedowany przez francuski okręt podwodny „Papin”. Zginęło 17 marynarzy i rannych zostało 4, lecz okręt nie zatonął i został odholowany do bazy przez torpedowiec 56T, po czym wyremontowany[4].

Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
  2. Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
  3. a b c Conway’s..., s. 339.
  4. a b Károly Csonkaréti: Marynarka Wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918. Wydawnictwo: Arkadiusz Wingert, 2004. ISBN 83-918940-3-7, s. 102.

Bibliografia

edytuj
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
  • René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)