SL-3

polski szybowiec

SL-3polski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym, wziął udział w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym. Była to pierwsza konstrukcja lotnicza opracowana przez Zygmunta Puławskiego.

SL-3
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Konstruktor

Zygmunt Puławski,
Jerzy Bistram

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1924

Wycofanie ze służby

1925

Liczba egz.

1

Liczba wypadków

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

8 m

Wydłużenie

5,8

Długość

5 m

Wysokość

1,5 m

Powierzchnia nośna

11 m²

Masa
Własna

40 kg

Użyteczna

59 kg

Startowa

99 kg

Dane operacyjne
Liczba miejsc
1
Użytkownicy
Polska

Historia

edytuj

Zygmunt Puławski i Jerzy Bistram, członkowie Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej, w 1923 roku opracowali projekt szybowca, który otrzymał nazwę „SL-3”[1]. Projekt został zaakceptowany przez komisję techniczną Sekcji, przewidywano, że wystartuje w zawodach szybowcowych planowanych na 1924 roku. Uzyskano wsparcie Departamentu Żeglugi Powietrznej w postaci materiałów do budowy szybowca. Prace nad budową trwały w okresie luty – lipiec 1924 roku, wykonali je studenci Politechniki Warszawskiej. Wykorzystano hangar udostępniony przez Centralne Warsztaty Lotnicze[2].

Po zakończeniu budowy, latem 1924 roku na lotnisku mokotowskim wykonano próby szybowca. Po starcie z użyciem liny gumowej wykonano skoki. W październiku 1924 roku szybowiec został zaprezentowany na Wystawie Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Warszawie. W 1925 roku szybowiec został zgłoszony do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym na Oksywiu koło Gdyni w maju – czerwcu 1925 roku. W warsztatach 1. pułku lotniczego przeprowadzono remont, podczas którego usunięto uszkodzenia jakie szybowiec odniósł podczas prób i w trakcie wystawy. Również wtedy zmieniono usterzenie (wykorzystano usterzenie wymontowane z szybowca J. Wojciechowskiego)[2].

W połowie maja szybowiec dotarł na miejsce zawodów. Podczas montażu szybowiec wyposażono w podwozie kołowe. Szybowiec otrzymał numer konkursowy 8, jego pilotem był kapitan Stanisław Jakubowski z 1. pułku lotniczego[3]. Podczas jedynego lotu został uszkodzony, nie zdecydowano się na jego remont[4]. Szybowiec uległ zniszczeniu w końcu 1925 roku[2].

Przypisy

edytuj
  1. Kulczyński 2018 ↓, s. 28.
  2. a b c Glass 1976 ↓, s. 359.
  3. Cynk 1971 ↓, s. 678.
  4. Kulczyński 2018 ↓, s. 45.

Bibliografia

edytuj