Ryszard Major (ur. 28 lutego 1948 w Krakowie, zm. 4 września 2010 w Gdańsku) – polski reżyser teatralny.

Ryszard Major
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1948
Kraków

Data i miejsce śmierci

4 września 2010
Gdańsk

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Szczecinie

Zawód, zajęcie

reżyser

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Warszawie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Złota Odznaka im. Janka Krasickiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życiorys

edytuj

Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego (1971) oraz Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1975). Podczas studiów w Krakowie, w 1970 założył studencki teatr Pleonazmus[1].

W latach 1975–1982 pracował w Gdańsku jako etatowy reżyser Teatru Wybrzeże. W tym czasie stworzył ponad 20 spektakli teatralnych, m.in. Teatr osobny Mirona Białoszewskiego, Marię Stuart Fryderyka Schillera, Iwonę, księżniczkę Burgunda, Ślub, Operetkę i Historię Witolda Gombrowicza, Bal w operze Juliana Tuwima, Wieczór Trzech Króli Williama Szekspira, W małym dworku Witkacego oraz Proces Franza Kafki. Pracował także w gdańskim Teatrze Miniatura i Teatrze Miejskim w Gdyni. Ostatnim spektaklem, który wyreżyserował w Trójmieście była realizacja Balu manekinów Brunona Jasieńskiego w lutym 2010.

W latach 1982–1990 był kierownikiem artystycznym Teatru Współczesnego w Szczecinie, później dyrektorem Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie (1990–1993). W latach 1995–2004 pracował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, do 2002 jako dyrektor, a później jako reżyser. Od 2009 związany był z Teatrem Polskim w Szczecinie.

Współpracował z Teatrem Telewizji, w ramach którego wyreżyserował kilka spektakli: Aktor (1975), Krystyna (1980),Ślub (1983), Listy do Niny (1988) i Zapisz to Miron (1988).

Zmarł w Gdańsku, pochowany 9 września 2010 na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 22B-11-9)[2].

Odznaczenia

edytuj

Źródło:[4].

Nagrody

edytuj
  • Nagroda III stopnia XV FPSW we Wrocławiu za reżyserię przedstawienia Teatr osobny Mirona Białoszewskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1974)
  • Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za twórcze poszukiwania w dziedzinie teatru lalek - za reżyserię przedstawienia Wyspa wierszy pana Tuwima w Teatrze Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku (1981)
  • Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1982)[5]
  • Nagroda Redakcji Tygodnika „Fakty” w Bydgoszczy (1983)
  • Nagroda XXV FTPP w Toruniu za reżyserię przedstawień Ślub Witolda Gombrowicza w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Czekając na Godota Samuela Becketta w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (1983)
  • Nagroda XIX OPTMF w Szczecinie za reżyserię przedstawienia Miłość don Perlimplina do Belisy w jego ogrodzie Federica Garcii Lorki w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (1984)
  • III Nagroda Publiczności i nagroda jury XXII OPTMF w Szczecinie dla przedstawienia Ławeczka Aleksandra Gelmana w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (1987)
  • Nagroda Rady Miasta i Zarządu m. Szczecina na XXVIII OPTMF w Szczecinie dla Teatru „Krypta” w Szczecinie za przedstawienie Bal u Salomona Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1993)
  • Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1994)
  • „Motyl” - Nagroda Kulturalna Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego za reżyserię spektakli Taki nam się snuje dramat i Żegnaj, Judaszu (2000)[4]
  • Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za całokształt twórczości (2010)

Źródło:[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b Ryszard Major, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-10-28].
  2. Wyszukiwarka miejsca pochówku w Szczecinie Cmentarze w Szczecinie [online], cmentarze.szczecin.pl [dostęp 2024-10-28].
  3. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-07-02].
  4. a b Ryszard Major w bazie filmpolski.pl
  5. Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-28].

Linki zewnętrzne

edytuj