Ruski Sobór
Ruski Sobór – ukraińska organizacja polityczna, opozycyjna wobec Głównej Rady Ruskiej, powstała 23 maja 1848 we Lwowie.
Grupowała ona polityków ukraińskich o orientacji propolskiej i polskich pochodzenia ruskiego. Należeli do niej między innymi księża greckokatoliccy (Iwan Wahyłewycz, Julijan Ławriwśkyj, Onufrij Krynyćkyj, R. Kryżanowśkyj, Wiktor Dolnyćkyj), przedstawiciele polskiej arystokracji (książę Leon Ludwik Sapieha, Julian, Aleksander i Włodzimierz Dzieduszycki, Ludwik i Józef Jabłonowski, Antoni Golejewski, Zenon Pogłodowski, Bolesław, Michał i Ludwik Komarniccy), jak również przedstawiciele mieszczaństwa i inteligencji (Kasper Cięglewicz, Cyryl Wienkowski).
Sobór w swych założeniach negował istnienie narodu ukraińskiego i samodzielność Ukraińców twierdząc, że „wspólna historia scaliła obydwa narody w jedno ciało”, w związku z tym nie otrzymał poparcia Kościoła greckokatolickiego. Gdy część działaczy Soboru zadeklarowała wolę przyjęcia obrządku wschodniego, aby uczestniczyć w rozwoju ruskiego życia narodowego, biskup przemyski Grzegorz Jachimowicz odparł, że ...Rusini szlachty nie mają i nie potrzebują[1].
Organem Soboru był wydawany od sierpnia do października 1848 „Dnewnyk Ruskij”, redagowany przez Wahyłewycza. Sobór zakończył działalność w listopadzie 1848, po upadku rewolucji, i wprowadzeniu zakazu działania wszelkich stowarzyszeń.
Przypisy
edytuj- ↑ Stepan Kaczała, „Polityka Polaków względem Rusi”, Lwów 1879, s. 291
Bibliografia
edytuj- Włodzimierz Osadczy, Kościół i Cerkiew na wspólnej drodze. Concordia 1863, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1999, ISBN 83-228-0701-5, OCLC 750968581.
- Włodzimierz Mokry, Ruska Trójca. Karta z dziejów życia literackiego Ukraińców w Galicji w pierwszej połowie XIX wieku, wyd. 1, Kraków: Wydawn. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1997, ISBN 83-905280-3-7, OCLC 37782069.
- Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 7, s. 2658