Roger Adam Raczyński

polski polityk i dyplomata

Roger Adam Antoni Maria Raczyński herbu Nałęcz (ur. 8 grudnia 1889 w Warszawie, zm. 10 listopada 1945 w Atenach) – polski hrabia, wojewoda poznański i dyplomata.

Roger Adam Raczyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1945
Ateny

Wojewoda poznański
Okres

od 11 października 1929
do 31 lipca 1934

Poprzednik

Piotr Dunin Borkowski

Następca

Artur Maruszewski

Ambasador Polski w Rumunii
Okres

od 15 maja 1938
do 4 listopada 1940

Poprzednik

Mirosław Arciszewski (poseł)

Następca

likwidacja ambasady

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Jugosłowiańskiej Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys

edytuj

Jego rodzicami byli Edward Aleksander Raczyński i Róża z Potockich Krasińska. Po ukończeniu gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie odbył studia rolnicze w Lipsku zakończone w 1913, a następnie malarskie w Monachium.

Wybuch I wojny światowej zastał go w Rosji. Tam też związał się z Komitetem Narodowym Polskim, w którego pracach brał czynny udział. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju i w latach 1918–1921 pracował w MSZ jako uczestnik prac konferencji wersalskiej, I sekretarz poselstwa polskiego w Rzymie, kierownik referatu mniejszości narodowych w MSZ, a następnie delegat MSZ w Komisji Likwidacyjnej w Poznaniu.

Po tym okresie zajął się powiększaniem majątku rogalińskiego działając jednocześnie na niwie polityki organizując konserwatywne ugrupowania w Poznaniu i Warszawie. Pełnił też wówczas funkcję sekretarza generalnego Komitetu Zachowawczego w Poznaniu. W 1927 roku był jednym z reprezentantów wielkopolskiego ziemiaństwa na zjeździe polskich konserwatystów w Dzikowie. Poparł tam współpracę z władzami sanacyjnymi. Chcąc pozyskać wrogą piłsudczykom Wielkopolskę organizował w Poznaniu Unię Katolicką Ziem Zachodnich. Gdy jego próby zawiodły związał się z rządem wstępując do BBWRu, będąc jego wiceprezesem, a następnie prezesem w Poznańskiem. Pomiędzy 4 października 1929 a 1 sierpnia 1934 był wojewodą poznańskim i pomimo związku z sanacją cieszył się poparciem mieszkańców niechętnej obozowi rządzącemu Wielkopolski.

Następnie, od 1934 do 1936 był wiceministrem rolnictwa, a w 1938 powrócił do służby dyplomatycznej jako ambasador RP w Bukareszcie[1]. Zastał go tam wybuch II wojny światowej. Jako ambasador w Rumunii odegrał we wrześniu 1939 ważną rolę w powstaniu rządu premiera Władysława Sikorskiego w Paryżu. Na stanowisku pozostał do 4 listopada 1940, gdy Rumunia, po klęsce Francji w czerwcu 1940 była zmuszona przystąpić do Paktu Trzech i zlikwidować polską ambasadę. Następnie w 1942 został posłem przy rządzie greckim na wychodźstwie, przebywając z nim kolejno w Londynie, Kairze i Atenach, gdzie zmarł[2].

W zawartym w 1925 małżeństwie z Heleną Rohozińską (1892–1966) był bezpotomny. Brat Karola Rogera Raczyńskiego oraz Edwarda Bernarda Raczyńskiego.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zapiski Ambasadora Rogera Raczyńskiego dotyczące przejścia Naczelnych Władz Polskich do Rumunii i rezygnacji b. Prezydenta RP Prof. Ignacego Mościckiego.
  2. Jarosław Durka, Roger Raczyński – ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Rumunii w latach 1938–1940, [w:] Karina Stempel-Gancarczyk, Elżbieta Wieruszewska-Calistru (red.), Historyczne i kulturowe aspekty relacji polsko-rumuńskich. Aspectele istorice şi culturale ale relaţiilor polono-române, Suceava: Związek Polaków w Rumunii, 2016, s. 203-218, ISBN 978-973-0-223216-3.
  3. a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 607.
  4. a b c Raczyński Roger Adam (1889–1945). [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXIX/1 986 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2016-10-28].
  5. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu administracji państwowej”.
  6. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
  7. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 287, 309.

Linki zewnętrzne

edytuj