Iloczyn kartezjański
Iloczyn kartezjański, produkt zbiorów[1], produkt kartezjański[2] – dla danych zbiorów i zbiór wszystkich takich par uporządkowanych że należy do zbioru i należy do zbioru [3][4]. Iloczyn kartezjański zbiorów i oznacza się symbolem [4][5].
Nazwa iloczyn kartezjański odnosi się do francuskiego matematyka Kartezjusza[6]. Nieprzypadkowe jest też skojarzenie z kartezjańskim układem współrzędnych. Zbiór wszystkich punktów płaszczyzny (zbiór liczb zespolonych ) jest iloczynem kartezjańskim przy czym oznacza zbiór liczb rzeczywistych, ponieważ każdy punkt płaszczyzny można utożsamić z uporządkowaną parą współrzędnych (liczb rzeczywistych)[2].
Definicje
edytujIloczynem kartezjańskim zbiorów i nazywamy zbiór
W analogiczny sposób można zdefiniować iloczyn kartezjański więcej niż dwóch zbiorów. Mianowicie to zbiór wszystkich trójek uporządkowanych takich, że Definicja ta wymaga uściślenia, co się rozumie przez owe trójki. Można tego dokonać w rozmaity sposób. Jeden z nich[7][8], to traktowanie tych trójek jako ciągów trójwyrazowych, czyli funkcji na zbiorze w zbiór Przy drugim[9] jako bierze się a zatem trójka to para par: Formalnie zbiór zdefiniowany jako zbiór trójek i zbiór nie są równe, ale w praktyce to rozróżnienie nie ma znaczenia[b][10][11].
Podobnie można określić jako zbiór czwórek uporządkowanych takich, że Czwórki te można interpretować dwojako:
- jako funkcje z w zbiór
- jako pary par wówczas iloczyn określa się jako
Iloczyny kartezjańskie większej liczby zbiorów definiuje się analogicznie.
Przykłady
edytujNiech dane będą zbiory oraz Iloczyn kartezjański zbiorów i zgodnie z definicją jest równy:
Zbiór służy do konstruowania n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej.
Własności
edytujNiech i będą skończonymi zbiorami. Jeśli oraz to
Dowód tego faktu można przeprowadzić indukcyjnie ze względu na Jeżeli to przy czym jest jedynym elementem zbioru Wówczas wprost z definicji Zbiór ten jest równoliczny z ponieważ przekształcenie jest bijekcją między tymi zbiorami. Zatem w tym przypadku
Ponadto, jeżeli pewna liczba ma tę własność, że dla każdego takiego, że oraz dla każdego to tę własność ma także liczba Istotnie, można przedstawić -elementowy zbiór w postaci sumy rozłącznych zbiorów Wtedy z definicji sumy zbiorów zachodzą równości
Pierwszy z tych zbiorów ma z założenia indukcyjnego elementów. Z kolei drugi ze zbiorów ma (na mocy rozumowania przeprowadzonego dla ) elementów. Ponieważ wobec rozłączności oraz zbiory te są rozłączne i sumują się do zachodzi równość To kończy dowód indukcyjny.
Uogólniony produkt kartezjański
edytujDla rodziny zbiorów można wprowadzić pojęcie uogólnionego iloczynu kartezjańskiego (często nazywanego produktem kartezjańskim (rodziny) zbiorów). Dokładniej, zbiór złożony ze wszystkich tych funkcji[12]
takich że dla każdego nazywa się produktem kartezjańskim rodziny zbiorów i oznacza takimi symbolami jak
- lub
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Istnieje kilka nierównoważnych definicji par uporządkowanych. Najczęściej przyjmowana jest definicja Kuratowskiego, przy której Ponieważ i dla więc i gdzie oznacza zbiór potęgowy zbioru a stąd wynika, że
- ↑ Zbiory i nie są równe, bowiem mają różne elementy, ale są między nimi oczywiste, kanoniczne bijekcje. S. Eilenberg i S. Mac Lane (General Theory of Natural Equivalences, Transactions of the American Mathematical Society, 58 (1945), s. 231–294; pdf) pokazali, że te bijekcje są transformacjami naturalnymi odpowiednich funktorów.
Przypisy
edytuj- ↑ iloczyn kartezjański zbiorów, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-02] .
- ↑ a b c Helena Rasiowa , Wstęp do matematyki współczesnej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 60-61, ISBN 83-01-01373-7 (pol.).
- ↑ Kuratowski i Mostowski 1952 ↓, s. 52.
- ↑ a b Rasiowa 1975 ↓, s. 60.
- ↑ Kuratowski i Mostowski 1952 ↓, s. 53.
- ↑ Definition of CARTESIAN [online], Merriam-Webster [dostęp 2024-12-12] (ang.).
- ↑ Kuratowski i Mostowski 1952 ↓, s. 56.
- ↑ Rasiowa 1975 ↓, s. 71.
- ↑ K. Kuratowski i A. Mostowski, Teoria mnogości, wyd. trzecie zmienione, PWN, Warszawa 1978, s. 84.
- ↑ Kuratowski i Mostowski 1952 ↓, s. 73.
- ↑ Rasiowa 1975 ↓, s. 72.
- ↑ Rasiowa 1975 ↓, s. 70.
Bibliografia
edytuj- Rozdział II (pdf). W: Kazimierz Kuratowski, Andrzej Mostowski: Teoria mnogości. Warszawa; Wrocław: Polskie Towarzystwo Matematyczne, 1952, s. 51–53, 73, seria: Monografie matematyczne, t. 27. [dostęp 2016-10-24].
- Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Wyd. 7. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.
- Matematyka. Włodzimierz Waliszewski (red.). Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1988, s. 298, seria: Encyklopedia szkolna. ISBN 83-02-02551-8.