Quodvultdeus z Kartaginy

Kwodwultdeus
Quodvultdeus
Kraj działania	Cesarstwo zachodniorzymskie
Data i miejsce śmierci	454 ; Neapol
	Patriarcha Kartaginy
Okres sprawowania	437–454
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Kościół powszechny
Wybór patriarchy	437
	Multimedia w Wikimedia Commons

Quodvultdeus z Kartaginy (Kwodwultdeus, łac. Quodvultdeus, Czego chciałby bóg) – diakon Kościoła w Kartaginie i przyjaciel Augustyna z Hippony. W 437 został patriarchą Kartaginy, po Kapreolusie^[1]. Niektórzy autorzy stawiają tezę, że ów diakon i biskup to dwie różne postacie^[2]. Dwa lata po objęciu katedry w Kartaginie, która była stolicą całej prowincji kościelnej północnej Afryki, w 439 został skazany przez ariańskiego króla Wandalów Genzeryka na wygnanie. Schronił się w południowej Italii, zmarł w Neapolu przed październikiem 454 roku.

Dzieła

Do naszych czasów zachowały się:

Podpisane jego imieniem:
- Dwa listy do Augustyna z lat 427-428, w których prosi biskupa Hippony o przesłanie mu dzieła O herezjach (CCL 46, 263-351, edycja: R. Vander Plaetse, C. Breukers, Brepols, Turnhout 1969 tekst łaciński): Epistula 221, (CC 60, 489-491, tekst łaciński) oraz Epistula 223 (CC 60, 491-492, tekst łaciński, edycja R. Braun, Brepols, Turnhout 1976).

Mowy przypisywane Quodvultdeusowi, które do Cezarego z Arles dotarły pod imieniem Augustyna z Hippony:
- O wyznaniu wiary (De Symbolo, CCL 60, 305-334); tłumaczenie polskie fragmentu tego dzieła, kazanie 2, znajduje się w Godzinie Czytań w dniu Świętych Młodzianków (28 grudnia), Liturgia Godzin t. 1, Poznań 1982, s. 1017-1018.
- Przeciw Żydom, poganom i arianom (Contra Iudeos, paganos et Arianos, CCL 60, 227-258)
- Księga obietnic i zapowiedzi Bożych (De promissionibus et praedicationibus Dei, CCL 60, 1-223); tłumaczenie polskie Elżbieta Kolbus, ATK PSP 59 Warszawa 1994, ISBN 83-7072-035-8, s. 308. Dyskusja na temat autorstwa rozwinęła się w XX w., głównym zwolennikiem autentyczności dzieła był G. Morin^[3] za którym poszło kilku uczonych, jak P. Schepens, D. Franses i P. Courcelle. Sprzeciwiał się tej opinii M. Simonetti^[4].
- inne.

Zobacz też

Wiktor z Wity

Przypisy

↑ Por. D. Franses, Die Werke des hl. Quodvultdeus, München 1920; Clavis Patrum Latinorum, oprac. Eligius Dekkers, Aemilius Gaar, wyd. 3, Brepols Corpus Christianorum, 1995, s. 156; Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa, oprac. Jan Maria Szymusiak, Marek Starowieyski, Poznań 1971, s. 342
↑ A. Kappelmacher, "Wienner Studien. Zeitschrift für classische Philologie", 49 (1931), s. 89-102; César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII w. Mały słownik, wyd. Verbinum, Warszawa 2001.
↑ Por. Pour une future édition des opuscules de saint Quodvultdeus, évêque de Carthage au V^e siecle w: Revue Benedictin 39 (1914) 156-162
↑ Por. J. Gliściński, Wstęp, w: Quodvultdeus, Księga obietnic i zapowiedzi Bożych, ATK PSP 59 Warszawa 1994, s. 22-23.

Bibliografia

Quodvultdeus of Carthage, The Creedal Homilies: conversion in fifth-century North Africa, Thomas Macy Finn (przekład i komentarz), Nowy Jork: Newman Press, 2004, s.137.

[1] Por. D. Franses, Die Werke des hl. Quodvultdeus, München 1920; Clavis Patrum Latinorum, oprac. Eligius Dekkers, Aemilius Gaar, wyd. 3, Brepols Corpus Christianorum, 1995, s. 156; Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa, oprac. Jan Maria Szymusiak, Marek Starowieyski, Poznań 1971, s. 342

[2] A. Kappelmacher, "Wienner Studien. Zeitschrift für classische Philologie", 49 (1931), s. 89-102; César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII w. Mały słownik, wyd. Verbinum, Warszawa 2001.

[3] Por. Pour une future édition des opuscules de saint Quodvultdeus, évêque de Carthage au V^e siecle w: Revue Benedictin 39 (1914) 156-162

[4] Por. J. Gliściński, Wstęp, w: Quodvultdeus, Księga obietnic i zapowiedzi Bożych, ATK PSP 59 Warszawa 1994, s. 22-23.

[1]

[2]

[3]

[4]