Podziemne magazyny gazu
Podziemne magazyny gazu (PMG) – naturalne przestrzenie, o dużej pojemności magazynowej znajdujące się głównie w wyeksploatowanych złożach gazu ziemnego i ropy naftowej, kawernach solnych, nieczynnych kopalniach węgla. Do tych miejsc może być wtłaczany gaz, zajmujący w normalnych warunkach objętość miliardów metrów sześciennych. Celem podziemnych magazynów gazu jest zarówno sezonowe, jak i strategiczne przechowywanie gazu ziemnego. Przyczyniają się one do zwiększenia niezawodności systemów gazowniczych i bezpieczeństwa energetycznego regionu lub kraju.
Najczęściej PMG tworzy się w miejscach pozostałych po wyczerpanych złożach ropy naftowej i gazu ziemnego (83,5% przypadków w 2010 r.), warstwach wodonośnych (12,6%), kawernach solnych (3,8%), opuszczonych kopalniach (0,05%) i w kawernach skalnych (tzw. KPMG, 0,02%)[1]. Magazyny tworzone w kawernach pozwalają na znacznie wyższą przepustowość zatłaczania i pobierania paliwa gazowego[2].
Magazyny na świecie
edytujWedług stanu na 2010 rok na świecie istniało 630 PMG o łącznej pojemności 352 mld m³, z czego w Unii Europejskiej – 124, o łącznej pojemności 81 mld m³. W 2010 roku największą pojemność PMG w Unii Europejskiej miały:
- Niemcy (46 o łącznej pojemności 20 mld m³)
- Włochy (12 o łącznej pojemności 13 mld m³)
- Francja (15 o łącznej pojemności 12 mld m³)
- Norwegia (4 o łącznej pojemności 5 mld m³)
- Wielka Brytania (6 o łącznej pojemności 5 mld m³, od 2020 poza UE)
- Austria (7 o łącznej pojemności 4 mld m³)
- Węgry (6 o łącznej pojemności 4 mld m³)[3].
Ukraina posiada 13 magazynów o łącznej pojemności prawie 35 mld m³[3].
Magazyny w Polsce
edytujW Polsce pierwsze próby magazynowania gazu w wyeksploatowanym złożu gazu ziemnego i ropy naftowej Roztoki-Sądkowa rozpoczęły się w 1954 roku w Karpatach, w okolicach Jasła[4]. Był to pierwszy podziemny magazyn gazu w Europie[3], posiadał pojemność 35,50 mln m³ i funkcjonował do 1980 roku[4].
Wszystkie polskie magazyny gazu należą do odpowiedzialnej za ich eksploatację i rozbudowę Gas Storage Poland (GSP), spółki nabytej w czerwcu 2024 przez Gaz-System od PGNiG (z grupy Orlen)[5]. W 2022 GSP posiadała łącznie 3 327,72 mln m³ pojemności czynnych instalacji magazynowych[2]. Dodatkowo od 2017 PGNiG posiada umowę z ukraińskim operatorem gazowym, Ukrtransgaz, która pozwala mu zatłaczać gaz do składowania w dziesięciokrotnie większych magazynach ukraińskich[6].
W 2022 stosunek mocy magazynowych w Polsce do zapotrzebowania wynosił około 1 do 6,4 (pojemność 36,41 TWh wobec rocznego zużycia 232,45 TWh)[7]. Dla porównania w Niemczech wynosi on 1 do 3,7 (245,45 wobec 905,30 TWh zużycia), a na Ukrainie możliwości magazynowe przewyższają zużycie krajowe (325,61 wobec 261,05 TWh)[7]. Średnie zużycie dzienne gazu w Polsce waha się w zależności od sezonu od 15 do 88 mln m³[8], co oznacza, że łączna pojemność PMG w Polsce wystarcza na 36-215 dni. Roczne zużycie gazu w Polsce w roku 2017 szacowane było na 16 mld m³[9], a w 2020 na poziomie 20 mld m³[10].
W Polsce istnieje 7 podziemnych magazynów gazu wysokometanowego (w porządku chronologicznym):
- PMG Brzeźnica (w wyeksploatowanym złożu gazu wysokometanowego) – o pojemności 100 mln m³[2]. Funkcjonuje od czerwca 1979 roku[4].
- PMG Swarzów (w wyeksploatowanym złożu gazu wysokometanowego) – o pojemności 90 mln m³[2], od lipca 1979 roku[4],
- PMG Strachocina (w wyeksploatowanym złożu gazu wysokometanowego) – o pojemności 460 mln m³[2][11], od maja 1982[4],
- PMG Husów (w wyeksploatowanym złożu gazu wysokometanowego) – o pojemności 500 mln m³[2], od października 1987[4],
- PMG Wierzchowice (w wyeksploatowanym złożu gazu zaazotowanego) – o pojemności 1 300 mln m³[2], od maja 1995[4],
- KPMG Mogilno (w kawernach solnych) – o pojemności 580,92 mln m³[2], pierwsze 2 komory oddane do eksploatacji w 1997[4],
- KPMG Kosakowo (w kawernach solnych) – o aktualnej pojemności 296,8 mln m³[2][11][12], od 2013[4].
Dodatkowo istnieją dwa magazyny gazu zaazotowanego, zarządzane przez PGNiG S.A.:
Rozbudowa
edytujW Polsce powstają zarówno nowe jak i rozszerzane są istniejące magazyny:
- nowe magazyny:
- PMG Nowa Ruda – projektowany magazyn w wyrobiskach górniczych dawnych kopalni węgla kamiennego[14]
- PMG Moszczenica – planowany magazyn zlokalizowany w podziemnych wyrobiskach kopalni soli kamiennej, o pojemności 10 mln m³[14].
- PMG Damasławek – budowany magazyn zlokalizowany w podziemnych złożach soli o spodziewanej pojemności 1000 mln m³ w 2035 roku[15].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Podziemne magazyny gazu. 2010-10-25. [dostęp 2013-03-16].
- ↑ a b c d e f g h i j Podziemne magazyny gazu. PGNiG. [dostęp 2023-05-03].
- ↑ a b c Maciej Kaliski, Piotr Janusz, Adam Szurlej. Podziemne magazyny gazu jako element krajowego systemu gazowego. „Nafta-Gaz”. 5, s. 325–332, 2010. [dostęp 2013-03-16].
- ↑ a b c d e f g h i Historia magazynowania gazu w Polsce. Gas Storage Poland, 2017-04-27. [dostęp 2022-11-25].
- ↑ GAZ-SYSTEM nabył spółkę Gas Storage Poland [online], gaz-system.pl [dostęp 2024-06-30] .
- ↑ PGNiG ma dostęp do ukraińskich magazynów gazu. PGNiG, 2017-10-30. [dostęp 2022-11-25].
- ↑ a b Gas Infrastructure Europe - AGSI+. [dostęp 2022-10-03]. (ang.).
- ↑ Gaz-System odnotował rekordowe dobowe zużycie gazu w Polsce. BiznesAlert, 2021-01-19. [dostęp 2022-12-15].
- ↑ Magazyny gazu należące do PGNiG są już prawie pełne przed zbliżającą się zimą. Businessinsider, 2017-09-30. [dostęp 2022-11-25].
- ↑ Damian Słomski: Kryzys na rynku gazu. Ceny dramatycznie rosną, a zapasy się kurczą. www.money.pl, 2021-10-14. [dostęp 2022-11-25].
- ↑ a b Informacja ws. zmiany koncesji przez Prezesa URE w zakresie oznaczenia pojemności czynnej PMG Kosakowo i PMG Strachocina [online], Gas Storage Poland, 24 lutego 2023 [dostęp 2023-05-03] .
- ↑ a b Plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe na lata 2020–2029. Gaz-System SA, 2019. [dostęp 2021-01-20].
- ↑ PGNiG Raport zintegrowany – działalność w 2019. PGNiG SA. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-26)].
- ↑ a b PMG – Podziemne Magazyny Gazu. [dostęp 2013-03-16].
- ↑ Podziemny magazyn gazu Damasławek. Gaz-System SA, 2018. [dostęp 2021-01-20].
Bibliografia
edytuj- Zarys stanu i perspektyw energetyki polskiej. Studium AGH 2012. Kazimierz Jeleń, Marek Cały (red.). Kraków: Wydawnictwo AGH, 2012.