Paweł Mrozowicki (podstarości lwowski)
Paweł Mrozowicki herbu Prus III (ur. ok. 1645, zm. przed 12 sierpnia 1697) – sędzia ziemski halicki, sędzia kapturowy ziemi halickiej, pisarz ziemski halicki, podstarości lwowski, notariusz ziemski halicki, sędzia grodzki lwowski, pisarz grodzki żydaczowski, komornik graniczny żydaczowski i lwowski, deputat na Trybunały Koronne, elektor 1669 i 1674.
 Prus III | |
| sędzia ziemski halicki | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1645 |
| Data śmierci |
przed 12 sierpnia 1697 |
| Ojciec | |
| Matka |
Jadwiga Oleśnicka herbu Radwan |
| Żona |
Katarzyna Kochańska herbu Rola, Eleonora N |
| Dzieci |
Andrzej, Michał, Ludwika, Anna Barbara, Eleonora |
| Rodzeństwo | |
Życiorys
edytujSyn Jerzego, sekretarza królewskiego i pisarza ziemskiego halickiego oraz Jadwigi z Oleśnickich herbu Radwan, sędzianki bełskiej, urodził się około 1645 roku. Po raz pierwszy wzmiankowany jest w 1665 roku, kiedy to wytoczył sprawę przeciwko Albertowi Majdeszewiczowi w sądzie ławniczym we Lwowie[1]. W działalność publiczną był zaangażowany od wczesnej młodości, poświęciwszy się, podobnie jak ojciec, karierze sądowniczej, którą zaczął jako komornik graniczny halicki, następnie został komornikiem granicznym żydaczowskim, a 10 marca 1674 roku komornikiem granicznym lwowskim, którym był co najmniej do stycznia 1685 roku[2][3]. Wziął udział w elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z ziemią halicką[4]. oraz Jana III Sobieskiego w 1674 roku z województwem ruskim i podpisał z nim suffragia[5][6].
W 1679 roku został pisarzem grodzkim żydaczowskim, w tymże roku był też jednym z kandydatów na urząd podsędka ziemskiego halickiego, ale nominację uzyskał wówczas Aleksander Kurdwanowski[2][7].
Z upoważnienia królewskiego rozsądzał sprawy Żydów, którzy bardzo często protestowali przeciwko wyrokom sądowym[8]. W 1684 roku był marszałkiem sejmiku ziemi halickiej, a w 1685 roku został pisarzem ziemskim halickim i deputatem na Trybunał Koronny w Piotrkowie i Lublinie. Z nominacji Adama Mikołaja Sieniawskiego w 1687 roku został podstarostą lwowskim (przysięgę złożył 5 kwietnia 1687 roku), którym był przez dziesięć lat aż do śmierci w 1697 roku[9]. W 1695 roku został notariuszem ziemskim halickim i sędzią grodzkim lwowskim. Razem z bratem Janem Franciszkiem 22 stycznia tego roku podpisał we Lwowie protest szlachty ruskiej z powodu zerwanego dwa dni wcześniej sejmiku wiszeńskiego przedsejmowego[10].
11 września 1684 roku był marszałkiem sejmiku ziemi halickiej „electionis deputata” na Trybunał Koronny[11]. W następnym roku sejmik halicki postanowił „…jednostajnymi głosami nemine contradicente za sędziego ziemi naszej i deputata do Trybunału głównego koronnego blisko w Piotrkowie następującego, a za tem w Lublinie kończącego, obraliśmy i postanowili Imć p. Pawła Mrozowickiego, pisarza ziemi halickiej, któremu aby liberae electionis publica wydana była atestacja IMci p. marszałkowi koła naszego zlecamy i onego w tem obligamus”[12]. 28 listopada 1689 roku sejmik halicki powierzył jemu sprawdzenie rozliczenia z przeszłych podatków i rachunków[13].
Po Krzysztofie Skarbku, który został kasztelanem halickim, najpóźniej w 1696 roku otrzymał nominację na sędziego ziemskiego halickiego. 20 lipca 1696 roku wziął udział w konfederacji ziemian halickich, gdzie został powołany na sędziego kapturowego ziemi halickiej[14][15]. 12 sierpnia 1697 roku już nie żył.[16]
Ożenił się z Katarzyną Kochańską herbu Rola, która 29 czerwca 1687 roku była w Żółkwi matką chrzestną, w parze z Wiktorynem Sobieskim, nieznanego z imienia Żyda[15]. Pozostawił dzieci: Andrzeja, Michała, księdza, kanonika lwowskiego, Ludwikę zamężną 1v. za Tomaszem Dydyńskim herbu Gozdawa, 2v. za Stanisławem Rosnowskim herbu Ogończyk oraz Annę Barbarę[17]. Z drugą żoną, Eleonorą N, miał córkę o takim samym imieniu, która była ochrzczona 20 kwietnia 1695 w katedrze łacińskiej we Lwowie[18].
Wywód przodków
edytuj| 4. Jan Mrozowicki | ||||||
| 2. Jerzy Mrozowicki | ||||||
| 5. Zofia Raszowska | ||||||
| 1. Paweł Mrozowicki | ||||||
| 6. Łukasz Oleśnicki | ||||||
| 3. Jadwiga Oleśnicka | ||||||
| 7. Katarzyna Podfilipska | ||||||
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Centralne Państwowe Archiwum Historyczne we Lwowie, f. 52, op. 2, spr. 74, s. 293–295.
- ↑ a b Akta Grodzkie Lwowskie, t. 158, s. 1017.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXIV: Lauda sejmikowe halickie 1575–1695, [wyd. A. Prochaska], Lwów 1931, nr 232.
- ↑ Elektorowie Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, s. 143.
- ↑ Volumina Legum / wyd. J. Ohryzko. T. V. Petersburg – Kraków, 1859-1860, s. 154.
- ↑ Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza r. 1648, Jana III r. 1674, Augusta II r. 1697 i Stanisława Augusta r. 1764, s. 233.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. T. XXIV: Lauda sejmikowe halickie 1575–1695, [wyd. A. Prochaska]. Lwów, 1931, s. 421.
- ↑ Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich lubelskich z doby panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, 1669-1697. Lublin 2003, s. 112.
- ↑ Archiwum Grodzkie Lwowskie, t. 451, s. 875, t. 472, s. 499, t. 472, s. 1520.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 275–276.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 446–447.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 454–455.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 476–477.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXV, s. 1–2.
- ↑ a b Stanisław Gąsiorowski, Chrześcijanie i żydzi w Żółkwi w XVII i XVIII wieku, Kraków 2001, s. 23
- ↑ Akta Grodzkie Lwowskie, t. 472, s. 1520.
- ↑ Archiwum Główne Akt Dawnych, Zbiór Aleksandra Czołowskiego, Zespół nr 388, Notatki oraz wypisy Ludwika Zielińskiego z akt ziem. i grod. z XV-XVIII w. dot. Młockich, Morskich i Mrozowickich, sygn. 487.
- ↑ Iryna Jezerska. Czołowiczi ta żinoczi imena za metrykamy chreszczeń Katedralnoho kostełu Lwowa (XVII st.). „Ukrajinśkyj istorycznyj żurnał.” 2 (491), s. 211, 2010. (ukr.)