Papier kredowany
Papier kredowany, papier kredowy[1], papier powlekany mieszanką pigmentowo-klejową[2] – papier powlekany cienką warstwą mieszaniny białego pigmentu mineralnego oraz kleju; charakteryzuje się śliskością i obniżoną wsiąkliwością.
Jako pigmentu używa się zazwyczaj kaolinu, węglanu wapnia, dwutlenku tytanu, bieli satynowej i siarczanu baru (blanc fixe)[3]. Natomiast jako substancje wiążące wykorzystuje się skrobię modyfikowaną, polioctan winylu, lateks, kazeinę, żelatynę[3].
Może być powlekany z jednej albo z obu stron, 6 do 30 g/m² na stronę[4]. Gramatura może wynosić od 52 g/m² (najtańszy rodzaj, tzw. papier LWC) do nawet 400 g/m² (kartony pudełkowe)[3].
Jego charakterystyczne cechy to gładka powierzchnia i staranne wykończenie[5] oraz połysk[3]. Na papierze tego typu drukuje się czasopisma ilustrowane, druki reklamowe, publikacje albumowe[3], wydawnictwa artystyczne, obwoluty, etykiety[5].
Przypisy
edytuj- ↑ kredowy – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-10-05] (pol.).
- ↑ Szwarcsztajn 1986 ↓, s. 250–251.
- ↑ a b c d e Szwarcsztajn 1986 ↓, s. 251.
- ↑ Szwarcsztajn 1986 ↓, s. 250.
- ↑ a b EWOK 1971 ↓, s. 1785.
Bibliografia
edytuj- Edward Szwarcsztajn: hasło Papier powlekany mieszanką pigmentowo-klejową. W: Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 250–251, seria: Książki o Książce.
- Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 1785.