Pabonka
Pustelnia Pabonka (tybet. Pha bong kha) – klasztor buddyjski, najważniejsza i największa pustelnia klasztoru Sera. Znajduje się na północnych przedmieściach Lhasy, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny[1].
 Fragment pustelni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Właściciel | |
| Typ zakonu |
męski |
| Założyciel klasztoru | |
| Styl |
tybetański |
| Materiał budowlany |
drewno, cegła, kamień |
| Data budowy | |
Położenie na mapie Chin  | |
 29°43′11″N 91°07′06″E/29,719722 91,118333
| |
Jest to prawdopodobnie jeden z najstarszych klasztorów Lhasy, starszy niż Dżokhang i Ramocze. Jego fundatorem był w VII wieku król Songcen Gampo na miejscu wcześniej istniejącej twierdzy. Było to od początku miejsce medytacji i odosobnień najważniejszych osób w Tybecie (król Trisong Decen, Guru Rinpocze, twórca alfabetu tybetańskiego Thonmi Sambhota, Congkhapa oraz liczni dalajlamowie). Pabonka została zburzona przez króla Langdarmę w 841 r. i przebudowana w XI wieku. Mieściła wówczas 200 mnichów. Do 1959 r. Pabonka była niezależnym klasztorem. Po zniszczeniach rewolucji kulturalnej została odbudowana przez klasztor Sera i od tej pory mu podlega. Wyposażenie Pabonki jest w większości oryginalne, gdyż mnisi ukryli je przed zniszczeniami w 1959 r. Najważniejszy posąg kultowy w klasztorze to rzekomo samoistnie utworzona w skale figura Czenreziga. Na piętrze znajdują się pokoje dalajlamów (od V do obecnego XIV). W kaplicach można zobaczyć liczne cenne dary wotywne pielgrzymów. Niedaleko klasztoru znajduje się 108 czortenów oraz miejsce tradycyjnych pogrzebów powietrznych[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Miejsca święte. Lhasa. Warszawa: Mediaprofit, 2011, s. 217–220. ISBN 978-83-61809-52-4.