Wikipedia

Otton Neumayer

Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

Otton Józef Marian Neumayer (Neumajer) - (ur. 30 kwietnia 1892 w miejscowości Roków[1] w okolicach Wadowic, zm. 3 października 1951 w Penley w Wielkiej Brytanii[2]) – urzędnik samorządowy[3], zawodowy oficer Wojska Polskiego[4], pracownik wywiadu wojskowego, kapitan.

Życiorys

edytuj

Był synem Karla II Josepha Neumayera, pochodzącego z Wiednia właściciela ziemskiego i producenta wyrobów spirytusowych[1][5]. Jego matką była Hermine Karolina Victoria Knesek, urodzona w morawskiej miejscowości Friedek (obecnie czeskie miasteczko Frydek-Mistek)[1].

W roku 1872 ojciec Ottona, Karl II Neumayer oraz jego brat Franz Neumayer zakupili sąsiadujące ze sobą posiadłości w okolicach Wadowic – Roków i Klecza Dolna, na terenie których założyli swoje przedsiębiorstwa – wytwórnię likierów, drożdży piwnych oraz browar[6]. W tym czasie urodziło im się łącznie 8 dzieci, między innymi Otton[1]. Z tego powodu za rządów Franciszka Neumayera w 1891 r. powstała w Kleczy Dolnej jednoklasowa szkoła, którą prowadził jeden nauczyciel. Jej powstanie było związane z akcją podjętą przez Szkolną Radą Krajową we Lwowie po uzyskaniu w II pół. XIX w. przez Galicją autonomii[6].

Edukacja

edytuj

Kariera wojskowa

edytuj

Wojsko Austriackie

  • Porucznik (leutnant) w 36 pułku strzelców (36th Imperial-Royal Landwehr Infantry Regiment) w 1914 roku[8].

Wojsko Polskie

Oficjalnie przyjęty do WP w dniu 28 listopada 1921 roku z byłej armii generała Armii Hallera, w stopniu porucznika piechoty, z zaliczeniem do rezerwy armii i równoczesnym powołaniem do służby czynnej[9].

W 1922 roku występuje w stopniu kapitana 84 pułku piechoty na „Liście starszeństwa oficerów zawodowych”[10]. Roczniki oficerskie z 1923 i 1924 roku również wymieniają go jako zawodowego oficera w stopniu kapitana, przydzielonego do 84 pułku piechoty i odznaczonego Krzyżem Walecznych[11]. 84 pułk piechoty okresowo stacjonował w Pińsku, gdzie w 1924 roku urodziła się córka kapitana – Tomira[12].

W roku 1928 przypisany był do 73 pułku piechoty (miejsce postoju jednostki – Katowice, Oświęcim)[4].

Od roku 1938 Ekspozytura nr 5 we Lwowie – Placówka Wywiadowcza Korpusu Ochrony Pogranicza nr 10 w Tarnopolu – zaangażowany jako pomocnik oficera ofensywnego, kapitana Zygmunta Kosiora[13].

W roku 1939 roku został przydzielony do Placówki nr 12 Korpusu Ochrony Pogranicza Ekspozytury nr 5 we Lwowie. Była to placówka wywiadowcza w Sanoku, do której zadań należało prowadzenie pracy wywiadowczej w kierunku Słowacji, a także szkolenie kurierów[14]. Wymieniany również jako oficer wywiadowczy Sztabu Naczelnego Wodza w Placówce KOP w Jaśle[15].

II wojna światowa

edytuj

W lipcu 1939 roku jego nazwisko pojawiło się w „Sonderfahndungsbuch Polen” – „Specjalnej Księdze Polaków poszukiwanych listem gończym”, opublikowanej przez niemiecką policję bezpieczeństwa i Sicherheitsdienst (SD) w ramach Operacji Tannenberg[16]. Nieznane są jego wojenne losy, wiadomo jedynie, że był zmuszony do ukrywania się[17].

Losy powojenne

edytuj

Od 1950 roku był mieszkańcem Polskiego Osiedla w Penrhos w Walii i członkiem Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 220.[2]

Zmarł 3 października 1951 roku w Polskim Szpitalu Wojskowym nr 3 w Penley (Walia, Wielka Brytania)[2].

Awanse

edytuj
  • 1914 - podporucznik, porucznik w Armii Austriackiej[8]
  • 1921 - porucznik rezerwy piechoty WP[9]
  • 1922 - kapitan WP[10]

Odznaczenia

edytuj

Rodzina

edytuj

Ojciec – Karl II Joseph Neumayer, matka – Hermine Karolina Victoria z d. Knesek, rodzeństwo – Karl III Ferdinand, Titus i Victor[1].

Żona – Alina z domu Pawłowicz[12]. Córka – Tomira Neumayer-Sawaryn[12].

Miejsce spoczynku

edytuj

Pochowany na Cmentarzu w Wrexham w Walii (Wielka Brytania)[19].

Od 2024 roku grób kpt. Ottona Neumayera objęty został troską Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej w Wielkiej Brytanii – Karola Kamila Peruta[20][21], oraz zarejestrowany w Ewidencji Grobów Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość Polski prowadzonej przez Instytut Pamięci Narodowej w Polsce[22].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e GEDBAS - GENEALOGY
  2. ↑ a b c Karolina Grodziska "Polskie groby na cmentarzach północnej Walii", str. 105
  3. ↑ Biuletyn Informacyjny. Śląska Akademia Medyczna, 1996, R. 6, Nr 1, s. 30
  4. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 - str. 87 i 186
  5. ↑ Österreichischer Markenanzeiger, 1893 - str. 28
  6. ↑ a b Nasza Klecza - Historia Kleczy Dolnej - Tomasz Ściężor
  7. ↑ Jahres-Bericht des k. k. Kronprinz Rudolf-Gymnasiums in Friedek, 1908/1909
  8. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie - str. 39 i 230
  9. ↑ a b Dziennik Personalny R.2, nr 42 (24 grudnia 1921) + dod. - str. 1651 (18)
  10. ↑ a b Lista starszeństwa oficerów zawodowych, 1922, str. 45
  11. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 r. - str. 367, 408
  12. ↑ a b c Muzeum Powstania Warszawskiego - Powstańcze Biogramy - Tomira Neumayer-Sawaryn
  13. ↑ Krzysztof Danielewicz, "Lwowska Ekspozytura Wywiadu - Działalność Ekspozytury nr 5 we Lwowie w latach 1921-1929", str. 153
  14. ↑ Nowiny Rzeszowskie, 1974, nr 237-261 (wrzesień), str. 4 - "Na granicy przed burzą"
  15. ↑ Wojskowy Przegląd Historyczny - 1960, tom 5, nr 1-2, str. 110
  16. ↑ "Sonderfahndungsbuch Polen", str. 111
  17. ↑ Instytut Pamięci narodowej - STRATY - Neumayer Otton
  18. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne
  19. ↑ Wrexham Cementeries
  20. ↑ Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej w Wielkiej Brytanii - Karol Kamil Peruta
  21. ↑ Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej w Wielkiej Brytanii Karol Kamil Peruta - Poszukiwani - Otton Neumayer
  22. ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Ewidencja Grobów Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość Polski

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Otton_Neumayer”