Norbert Rustowski
Norbert Rustowski vel Norbert Bönisch[1] (ur. 22 lutego 1886 w Karkowacu, zm. 22 grudnia 1968 w Warszawie) – pułkownik saperów Wojska Polskiego.
 Norbert Rustowski (przed 1933) | |
 pułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 grudnia 1968 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 batalion pionierów |
| Stanowiska |
kierownik składu saperskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujW 1903 ukończył szkołę średnią i przez kolejne trzy lata studiował w Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu. W 1906 rozpoczął zawodową służbę cesarskiej i królewskiej Armii. Pełnił służbę w 4 batalionie pionierów w Osijeku na stanowisku oficera kompanii saperów. W 1910 r. został przeniesiony do 5 batalionu pionierów w Bośni na stanowisko dowódcy kompanii saperów.
W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim, gdzie był oficerem komendy saperów[2], a w latach 1915–1916 kierownikiem składu saperskiego nr 1. W 1918 objął stanowisko kierownika referatu technicznego 4 Generalnej Komendy Wojskowej we Lwowie[2].
Pod koniec 1918 we Lwowie został przyjęty do Wojska Polskiego[3] i przydzielony do batalionu saperów Grupy Operacyjnej gen. Jędrzejewskiego. W 1919 wziął czynny w obronie Lwowa. Dzięki jego staraniom i zabiegom przy ufortyfikowaniu Lwowa, wojska pomyślnie broniły miasta aż do nadejścia oddziałów armii gen. Hallera, z którą rozpoczęto ofensywę. 21 lutego 1920 został przeniesiony z VI batalionu saperów do V batalionu saperów na stanowisko dowódcy batalionu[4]. W drugiej połowie 1920, jako szef inżynierii i saperów 6 Armii, znakomicie zorganizował i kierował pracami saperskimi na terenie Galicji Wschodniej przy odbudowie 11 mostów kolejowych, 20 mostów drogowych, zwężaniu toru rosyjskiego i przygotowaniu go do ruchu pociągów własnych oraz rozbudowie umocnień polowych[5].
W 1921 był szefem inżynierii i saperów w Inspektoracie Armii Nr IV w Krakowie[6][7]. Z dniem 20 sierpnia 1922 został przeniesiony z 6 do 5 pułku saperów[8]. W listopadzie 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 5 pułku saperów w Krakowie[9]. W lipcu 1924 został wyznaczony na stanowisko szefa inżynierii i saperów w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[10], lecz ostatecznie objął stanowisko szefa inżynierii i saperów w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu[11]. Na tym stanowisku wniósł duże zasługi w odbudowę obiektów Twierdzy Brzeskiej. 12 marca 1929 został zwolniony ze stanowiska szefa 9 Okręgowego Szefostwa Saperów i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12]. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku ze względu na stan zdrowia[13]. Pozostaje na ewidencji PKU Warszawa Miasto III w Korpusie Oficerów Inżynierii i Saperów, przewidziany do użycia w czasie wojny[14]. Zmarł w Warszawie 22 grudnia 1968. Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, sektor AL25, rząd 1, nr 31.
Awanse
edytujOrdery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8171[19][20]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie, 1921)[20][21][22]
Opinie
edytuj- „Wybitny oficer sztabowy saperów, nadaje się wybitnie na Szefa Inżynierów i Saperów przy Armii, posiada pod tym względem dużo rutyny z czasów ostatniej wojny, pracuje dużo nad sobą. Element na najwyższe stanowiska techniczne. 1928 Inspektor Armii /-/ gen. bryg. Józef Robak -
Przypisy
edytuj- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 r., s. 737. Namiestnictwo Galicji zezwoliło kapitanowi Norbertowi Bönischowi na zmianę nazwiska rodowego „Bönisch” na „Rustowski”.
- ↑ a b Zdzisław Barszczewski: Sylwetki saperów. s. 112–113.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 54 z 27 maja 1919 r., poz.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 8 z 6 marca 1920 r., s. 177.
- ↑ Sylwetki saperów s. 140–141.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 1 z 26 stycznia 1922 r.
- ↑ Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 29 z 26 sierpnia 1922 r., s. 642.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922 r., s. 352.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 69 z 23 lipca 1924 r., s. 399.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 70 z 25 lipca 1924 r., s. 404.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 5 z 12 marca 1929 r., s. 87.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 27 kwietnia 1929 r. Nr 9
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 349, 852.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 r., s. 689.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1 czerwca 1921, s. 853.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 882, 905.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 827.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 41 z 27 października 1922 r.
- ↑ a b Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystość poświęcenia sztandaru 8 maja 1925 r. w Krakowie [online], s. 25, 27.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)
- ↑ Rozporządzenie Kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych L. 8449. G.M.I. z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)
Bibliografia
edytuj- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928.
- Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
- „Spis oficerów” na dzień 1 czerwca 1921 r.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1919, 1922, 1928, 1929.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934.