Napoleon Baniewicz (ur. 4 stycznia 1904 w Kownie, zm. 1979) – polski lekarz, neurolog i psychiatra. Jako pierwszy opisał objaw, znany obecnie jako objaw Baniewicza.

Napoleon Baniewicz
Ilustracja
Herb rodziny Baniewiczów
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1904
Kowno

Data i miejsce śmierci

1979
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

Neurolog

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr Tyszkiewiczów.

Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. Otto Pötzl, Emil Redlich, Arnold Pick, Erwin Stransky, Otto Marburg, Eduard Pernkopf i Josef Schaffer.

Od 1929 był wolontariuszem w klinice neurologicznej w Wilnie. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnauk lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez Stanisława Władyczkę. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku.

Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na szpiczaka, zmarł w 1979 roku.

Należał do Bydgoskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Żonaty z Walentyną Lachowicz. Mieli troje dzieci: Olgierda (1933), Witolda (1937) i Kazimierza (1944).

W jego dorobku naukowym Baniewicza znajdują się prace poświęcone neurologii, psychiatrii i neuropatologii. Był autorem monografii poświęconej chorobom zakaźnym układu nerwowego, wydanej jako IV tom podręcznika chorób zakaźnych pod redakcją Stanisława Wszelakiego. Rozprawę habilitacyjną poświęcił tzw. odruchom osiowym.

Wybrane prace

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. N. Baniewicz, Die Achsenreflexe (Mittelflächenreflexe), „Psychiat Neurol”, 149 (1), 1965, s. 49–59, DOI10.1159/000128802, ISSN 0014-3022.

Bibliografia

edytuj