Wikipedia

Muzeum Olimpijskie

Muzeum Olimpijskie (The Olimpic Museum (TOM)) – muzeum poświęcone historii sportu i Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOL). Otwarte 23 czerwca 1993 w Ouchy (Lozanna) przez ówczesnego sekretarza MKOl Juana Antonio Samarancha i Adolfa Ogi[1]. Przechowywany jest tu m.in. oryginał pierwszej flagi olimpijskiej, pomysłu francuskiego barona Pierre’a de Coubertina. Muzeum pełni funkcję centrum kongresowego. Muzeum Olimpijskie zajmuje drugie miejsce pod względem liczby odwiedzających w Szwajcarii. Tuż obok Muzeum w budynku Villa du Centenaire znajduje się Centrum Studiów Olimpijskich w Lozannie.

Muzeum Olimpijskie
Musée olympique
Ilustracja
Wejście do muzeum
Państwo

 Szwajcaria

Miejscowość

Lozanna

Adres

Lausanne, Quai d'Ouchy 1

Data założenia

1993

Zakres zbiorów

sport

Powierzchnia ekspozycji

3000 m²

Dyrektor

Francis Gabet

Położenie na mapie Szwajcarii
Mapa konturowa Szwajcarii, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Muzeum Olimpijskie”
Ziemia46°30′31″N 6°38′02″E/46,508611 6,633889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lokalizacja

edytuj

Muzeum znajduje się w Ouchy, eleganckiej dzielnicy Lozanny, nad brzegiem Jeziora Genewskiego. Gmach znajduje się około 500 metrów na wschód od stacji kolejki łączącej Ouchy z centrum Lozanny i od neogotyckiego zamku, obecnie hotelu Château d'Ouchy.

Historia

edytuj

W 1915 baron Pierre de Coubertin wybrał Lozannę na centrum administracyjne ruchu olimpijskiego. Od 1922 roku znajduje się tu Siedziba Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (IOC). Coubertin gromadził eksponaty najpierw w kasynie w Lozannie[2], a potem w Villi Mon Repos[3]. Wybrany w 1980 roku na przewodniczącego MKOL Juan Antonio Samaranch postanawia zbudować w tym mieście nowe muzeum[4] W 1982 roku otwarto tymczasowe muzeum w centrum Lozanny. Po otwarciu zauważono braki w zasobach, w tym niekompletną kolekcję medali, plakatów i pochodni. Do czasu ukończenia stałego muzeum zostały one uzupełnione[4].

Budynek Muzeum Olimpijskiego został zaprojektowany przez meksykańskiego architekta Pedro Ramíreza Vázqueza[5] i szwajcarskiego Jean-Pierre’a Cahena.

31 grudnia 2012 roku Muzeum zostało zamknięte z powodu remontu. Przeprowadziła go szwajcarska firma architektoniczna Brauen & Wälchli (BWTK)[6]. Podczas remontu została powiększona powierzchnia wystawiennicza do 3000 m². Przeniesiono restaurację, tak aby można było podziwiać panoramę Alp i jeziora Genewskiego. Podczas trwającego 23 miesiące remontu niektóre eksponaty były pokazywane na łodzi Helvétie zacumowanej przed muzeum na Jeziorze Genewskim[7]. Muzeum zostało ponownie otwarte 21 grudnia 2013 roku[8].

Zbiory

edytuj

Zbiory Muzeum Olimpijskiego obejmują przedmioty z całego świata od starożytności po dzień dzisiejszy.

Są prezentowane na 3 poziomach.

Poziom pierwszy - Świat olimpijski (The Olympic world) – znajdziemy tu m.in. pierwszą flagą olimpijską z 1913 roku i zbiór pochodni z każdych kolejnych igrzysk zaczynając od 1936 roku[9].

Poziom 0 - Igrzyska olimpijskie (The Olympic Games) – historia znanych olimpijczyków z prezentacją sprzętu, zdjęć i dokumentów wideo. Prezentowana jest tu również kolekcja związana z Igrzyskami Paraolimpijskimi i Młodzieżowymi Igrzyskami Olimpijskimi[10].

Poziom -1 Duch olimpijski (The Olympic spirit) – pokazane jest życie w wiosce olimpijskiej[9], znajduje się tu kolekcja medali olimpijskich od 1896 roku po dzień dzisiejszy[10].

Muzeum organizuje wystawy czasowe m.in. 110 lat FIFA (100 Years of FIFA) (2004)[11], Przeszłość i przyszłość stadionów(Stadiums Past and Future) (2016)[12], PyeongChang2018: Korea Południowa między tradycją a nowoczesnością(2018)[13].

Park Olimpijski

edytuj

W 2013 roku, podczas remontu budynku Muzeum lozańska firma L'Atelier du Paysage przeprojektowała Park Olimpijski. Został on rozszerzony i udoskonalony. Znajduje się tam bieżnia lekkoatletyczna i symboliczny znicz olimpijski z wiecznym płomieniem. Park ma powierzchnię 8 tysięcy metrów kwadratowych. Znajdują się w nim dzieła sztuki i rzeźby takie jak Piłkarze Niki de Saint Phalle[14], Kolarze Gabora Mihaly’ego czy Naga Arnoldiego, Miguela Berrocala[15], Fernando Botero, Alexandra Caldera, Eduardo Chillida, Jean-Michela Folona, Roberta Grahama[16], AntoniegoTàpies i Igora Mitoraja.

Sieć Muzeów Olimpijskich

edytuj

7 września 2006 roku w Lozannie z inicjatywy Muzeum Olimpijskiego pod patronatem prezydentów MKOl Rogge i Samaranch, powołano Sieć muzeów olimpijskich (Olympic Museums Network - OMN) z 11 członkami założycielami. Od 2011 roku należy do niej polskie Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie[17]. Sieć Muzeów Olimpijskich ma służyć promocji wartości sportu i olimpizmu poprzez wymianę doświadczeń, współpracę pomiędzy członkami, wspólne realizowanie projektów i szukanie sposobów podnoszenia jakości pracy wszystkich członków[18]. Do sieci mogą przystapić muzea w których przynajmniej 25% zbiorów jest związanych z ideą olimpijską[18].

Nagrody

edytuj
  • 1995 European Museum of the Year Award (Europejskie Muzeum Roku)

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ ABOUT THE OLYMPIC MUSEUM…https://stillmed.olympic.org/AssetsDocs/importednews/documents/en_report_1028.pdf [dostęp 4-02-2018]
  2. ↑ Christopher Clarey, Where the Games Never Cease, „The New York Times”, 30 czerwca 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  3. ↑ Développement de la Ville et communication – Web & multimédia, 6. Villa «Mon-Repos», „Lausanne” [dostęp 2018-02-06] (fr.).
  4. ↑ a b Développement de la Ville et communication – Web & multimédia, Parc Olympique, „Lausanne” [dostęp 2018-02-05] (fr.).
  5. ↑ Rachel Cooke, Olympic Museum – review [online], the Guardian, 2 lutego 2014 [dostęp 2018-02-05] (ang.).
  6. ↑ Remodelled Olympic Museum sports new look [online], 11 grudnia 2013 [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  7. ↑ CGN Helvetie - a floating Olympic Museum - Review of CGN, Lausanne, Switzerland - TripAdvisor [online], tripadvisor.com [dostęp 2018-02-06].
  8. ↑ PM MYT, Refurbished Olympic Museum in Lausanne set to reopen [online], thestar.com.my [dostęp 2018-02-05].
  9. ↑ a b Renaissance très numérique pour le Musée Olympique de Lausanne, „Club Innovation & Culture CLIC France”, 9 lutego 2014 [dostęp 2018-02-05] (fr.).
  10. ↑ a b The Olympic Museum - Exhibits and Calendar of Events at TOM, „International Olympic Committee”, 8 listopada 2017 [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  11. ↑ FIFA.com, 100 Years of FIFA: Special exhibition in Olympic Museum, Lausanne, „FIFA.com”, 17 listopada 2004 [dostęp 2018-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-07] (ang.).
  12. ↑ Stadiums Past and Future: New Exhibition Opens at the Olympic Museum, „POPULOUS” [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  13. ↑ Le Musée Olympique – Expositions et calendrier des événements, „International Olympic Committee”, 31 stycznia 2018 [dostęp 2018-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-18] (ang.).
  14. ↑ Lausanne jardins musée olympique les footballeurs de Niki de Saint Phalle - Notre Histoire [online], notrehistoire.ch [dostęp 2018-02-05] (fr.).
  15. ↑ Three Olympic Puzzles by Miguel Berrocal [online], puzzlemuseum.com [dostęp 2018-02-05].
  16. ↑ The Olympic Gateway - Robert Graham - Google Arts & Culture, „Google Cultural Institute” [dostęp 2018-02-05] (ang.).
  17. ↑ Spotkanie OMN Collections Working Group, „Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie” [dostęp 2018-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-07] (pol.).
  18. ↑ a b The Olympic Museum - Exhibits and Calendar of Events at TOM, „International Olympic Committee”, 8 listopada 2017 [dostęp 2018-02-05] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_Olimpijskie&oldid=75526566”