Michael Walchhofer
Michael Walchhofer (ur. 28 kwietnia 1975 w Radstadt) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny zwycięzca klasyfikacji zjazdu Pucharu Świata.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
USC Altenmarkt | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
192 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
6.01 1999, Kranjska Gora | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
6.01 1999, Kranjska Gora | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kariera
edytujPo raz pierwszy na arenie międzynarodowej Michael Walchhofer pojawił się 17 grudnia 1994 roku w Neustift im Stubaital, gdzie w zawodach FIS Race zajął szesnaste miejsce w gigancie. Nigdy nie wystąpił na mistrzostwach świata juniorów. Pierwsze sukcesy osiągnął w sezonie 1998/1999, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy oraz był najlepszy w klasyfikacji slalomu. Na początku 1999 roku, 6 stycznia w Kranjskiej Gorze zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, kończąc slalom na dziewiątej pozycji. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Wystąpił jeszcze w dwóch zawodach PŚ w tym sezonie, jednak wyniku z debiutu nie poprawił i w klasyfikacji generalnej zajął 81. miejsce. W 1999 roku wystartował także na mistrzostwach świata w Vail, gdzie rywalizacji w slalomie nie ukończył, a w kombinacji zajął szóste miejsce.
W trzech kolejnych sezonach uzyskiwał stopniowo coraz lepsze wyniki, w tym 21 stycznia 2001 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w kombinacji. Punktował jeszcze kilkukrotnie i w sezonie 1999/2000 zajął 43. miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji kombinacji, za Norwegiem Lasse Kjusem. W kombinacji wystartował także na mistrzostwach świata w St. Anton w lutym 2001 roku, jednak nie ukończył rywalizacji. W tej samej konkurencji był piąty po zjeździe podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Salt Lake City. Slalomu do kombinacji jednak nie ukończył i ostatecznie nie był klasyfikowany. W zawodach pucharowych sezonu 2001/2002 czterokrotnie stawał na podium: 8 grudnia w Val d’Isère był trzeci w zjeździe, 15 grudnia 2001 roku w Val Gardena był drugi w tej samej konkurencji, 20 stycznia w Kitzbühel zajął trzecie miejsce w kombinacji, a 2 lutego 2002 roku w Sankt Moritz był trzeci zjeździe. W efekcie w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce, w klasyfikacji zjazdu był dziewiąty, a w klasyfikacji kombinacji zajął piąte miejsce.
Pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniósł 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel, gdzie okazał się najlepszy w kombinacji. Ponadto jeszcze cztery razy stawał na podium: 7 grudnia w Beaver Creek, 21 grudnia w Val Gardena, 11 stycznia w Bormio i 18 stycznia w Wengen zajmował drugie miejsce w biegu zjazdowym. Wyniki te pozwoliły mu zająć dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, drugie w klasyfikacji kombinacji oraz trzecie w klasyfikacji zjazdu. W klasyfikacji kombinacji lepszy okazał się jedynie Bode Miller z USA, a wśród zjazdowców wyprzedzili go jego rodak, Stephan Eberharter oraz Daron Rahlves z USA. W lutym 2003 roku startował na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie wywalczył złoty medal w zjeździe. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Norwega Kjetila André Aamodta oraz Bruno Kernena ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach wystąpił także w kombinacji, jednak nie ukończył zawodów. Podobne wyniki Austriak osiągnął w kolejnym sezonie, który ukończył na siódmej pozycji. W pierwszej trójce plasował się pięć razy, w tym 29 listopada 2003 roku w Lake Louise zwyciężył w biegu zjazdowym. W klasyfikacjach zjazdu, supergiganta i kombinacji zajmował piąte miejsce.
Najlepsze wyniki w cyklu Pucharu Świata Walchhofer osiągnął w sezonie 2004/2005, kiedy zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium stawał dziesięć razy, w tym czterokrotnie na najwyższym stopniu: 17 grudnia w Val Gardena w supergigancie oraz 15 stycznia w Wengen, 18 i 19 lutego 2005 roku w Garmisch-Partenkirchen w zjeździe. W klasyfikacji supergiganta był piąty, a w klasyfikacji zjazdu zdobył Małą Kryształową Kulę, wyprzedzając Bode Millera oraz kolejnego Austriaka, Hermanna Maiera. Podczas mistrzostw świata w Bormio nie obronił tytułu mistrzowskiego z Sankt Moritz, zdobył jednak trzy medale. Najpierw wywalczył srebrny medal w supergigancie, rozdzielając na podium Millera i Benjamina Raicha. Parę dni później zajął trzecie miejsce w zjeździe, ulegając tylko Millerowi i Rahlvesowi. Ponadto wspólnie z Renate Götschl, Kathrin Zettel, Nicole Hosp, Rainerem Schönfelderem i Raichem wywalczył srebrny medal w rywalizacji drużynowej.
Najważniejszym punktem sezonu 2005/2006 były igrzyska olimpijskie w Turynie. Austriak zdobył tam swój jedyny medal olimpijski, zajmując drugie miejsce w biegu zjazdowym. Na podium rozdzielił tam Francuza Antoine'a Dénériaza i Szwajcara Bruno Kernena. Na tych samych igrzyskach wystartował także w kombinacji. Podobnie jak cztery lata wcześniej po zjeździe zajmował piąte miejsce, jednak slalomu do kombinacji nie ukończył i nie był klasyfikowany. W zawodach PŚ wielokrotnie plasował się w najlepszej dziesiątce, jednak na podium stawał rzadziej niż przed rokiem. W sumie w najlepszej trójce znalazł się pięć razy, w tym odniósł trzy zwycięstwa: 10 grudnia 2005 roku w Val d’Isère i 21 stycznia 2006 roku w Kitzbühel był najlepszy w zjeździe, a 11 grudnia w Val d’Isère wygrał supergiganta. W klasyfikacji generalnej dało mu to piąte miejsce, w klasyfikacji kombinacji był drugi za Raichem, a w klasyfikacji po raz drugi w karierze był najlepszy.
Przez dwa kolejne sezony plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej PŚ. W tym czasie cztery razy stanął na podium, za każdym razem odnosząc zwycięstwo w zjeździe: 28 i 29 grudnia 2006 roku w Bormio, 30 listopada 2007 roku w Beaver Creek oraz 15 grudnia 2007 roku w Val Gardena. W sezonie 2007/2008 dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, w której wyprzedzili go tylko Szwajcar Didier Cuche i Bode Miller. W lutym 2007 roku brał udział w mistrzostwach świata w Åre, zajmując piętnaste miejsce w zjeździe, a superkombinacji nie ukończył.
Trzecią w karierze Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu zdobył w sezonie 2008/2009. Na podium stanął sześć razy, pięć razy w biegu zjazdowym i raz w supergigancie. Odniósł wtedy jedno zwycięstwo, 20 grudnia 2008 roku w Val Gardena był najlepszy w zjeździe. W klasyfikacji supergiganta był szósty, a w klasyfikacji generalnej zajął tym razem ósmą pozycję. Z mistrzostw świata w Val d’Isère w lutym 2009 roku wrócił jednak bez medalu. Zajął tam dwunaste miejsce w zjeździe, a w supergigancie uplasował się jedną pozycję niżej. Podczas rywalizacji w biegu zjazdowym Walchhofer wystartował w niekorzystnych warunkach atmosferycznych (mgła na trasie), ukończył jednak zawody, uzyskując dwunasty wynik. Po proteście trenera Walchhofer po raz drugi tego samego dnia pokonał trasę, w nieco lepszych warunkach i osiągnął dziewiąty rezultat, jednak po zakończeniu zawodów jury uznało, iż to pierwszy przejazd jest ważny[1].
Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku Austriak był dziesiąty w zjeździe, a w supergigancie zajął 21. miejsce. W zawodach pucharowych na podium stanął cztery razy: 19 listopada w Lake Louise był trzeci w supergigancie, 12 grudnia w Val d’Isère w tej samej konkurencji był najlepszy, 29 grudnia w Bormio zajął trzecie miejsce w zjeździe, a 22 stycznia w Kitzbühel był drugi w supergigancie. Dało mu to drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta, za Kanadyjczykiem Erikiem Guayem, a przed Akselem Lundem Svindalem z Norwegii. Był też szósty w klasyfikacji zjazdu i dziesiąty w klasyfikacji generalnej. Ostatni sukces osiągnął w sezonie 2010/2011, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu. W najlepszej trojce plasował się pięć razy: 27 listopada w Lake Louise wygrał zjazd, 17 grudnia w Val Gardena wygrał supergiganta, 29 grudnia 2010 roku w Bormio ponownie wygrał zjazd, 11 marca 2011 roku był trzeci w zjeździe, a dzień później po raz kolejny był najlepszy w tej konkurencji. Zajął ponadto czwarte miejsce w klasyfikacji supergiganta i piąte w klasyfikacji generalnej. Brał również udział w mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując siódme miejsce w zjeździe i jedenaste w supergigancie.
W 2011 roku zakończył karierę[2].
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNS1 | 13 lutego | 2002 | Salt Lake City | Kombinacja | 3:17,56 | - | Kjetil André Aamodt |
2. | 12 lutego | 2006 | Turyn | Zjazd | 1:48,80 | +0,72 | Antoine Dénériaz |
DNF2 | 14 lutego | 2006 | Turyn | Kombinacja | 3:09,35 | - | Ted Ligety |
10. | 15 lutego | 2010 | Vancouver | Zjazd | 1:54,31 | +0,57 | Didier Défago |
21. | 19 lutego | 2010 | Vancouver | Supergigant | 1:30,34 | +1,66 | Aksel Lund Svindal |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 9 lutego | 1999 | Vail | Kombinacja | 2:43,09 | +1,89 | Kjetil André Aamodt |
DNF1 | 14 lutego | 1999 | Vail | Slalom | 1:42,12 | - | Kalle Palander |
DNF | 5 lutego | 2001 | St. Anton am Arlberg | Kombinacja | 2:58,25 | – | Kjetil André Aamodt |
DNF | 6 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Kombinacja | 3:18,41 | - | Bode Miller |
1. | 8 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:43,54 | - | - |
2. | 29 stycznia | 2005 | Bormio | Supergigant | 1:27,55 | +0,14 | Bode Miller |
4. | 3 lutego | 2005 | Bormio | Kombinacja | 3:19,10 | +1,45 | Benjamin Raich |
3. | 5 lutego | 2005 | Bormio | Zjazd | 1:56,22 | +0,87 | Bode Miller |
2. | 13 lutego | 2005 | Bormio | Drużynowo | 26 pkt | +3 pkt | Niemcy |
DNF | 8 lutego | 2007 | Åre | Superkombinacja | 2:28,99 | - | Daniel Albrecht |
15. | 11 lutego | 2007 | Åre | Zjazd | 1:44,68 | +1,88 | Aksel Lund Svindal |
13. | 4 lutego | 2009 | Val d’Isère | Supergigant | 1:19,41 | +2,46 | Didier Cuche |
12. | 7 lutego | 2009 | Val d’Isère | Zjazd | 2:07,01 | +1,84 | John Kucera |
11. | 9 lutego | 2011 | Ga-Pa | Supergigant | 1:38,31 | +2,20 | Christof Innerhofer |
7. | 12 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:58,41 | +1,87 | Erik Guay |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1998/1999: 81.
- sezon 1999/2000: 58.
- sezon 2000/2001: 43.
- sezon 2001/2002: 23.
- sezon 2002/2003: 9.
- sezon 2003/2004: 7.
- sezon 2004/2005: 4.
- sezon 2005/2006: 5.
- sezon 2006/2007: 16.
- sezon 2007/2008: 14.
- sezon 2008/2009: 8.
- sezon 2009/2010: 10.
- sezon 2010/2011: 5.
Zwycięstwa w zawodach
edytuj- Kitzbühel – 26 stycznia 2003 (kombinacja)
- Lake Louise – 29 listopada 2003 (zjazd)
- Val Gardena – 17 grudnia 2004 (supergigant)
- Wengen – 15 stycznia 2005 (zjazd)
- Garmisch-Partenkirchen – 18 lutego 2005 (zjazd)
- Garmisch-Partenkirchen – 19 lutego 2005 (zjazd)
- Val d’Isère – 10 grudnia 2005 (zjazd)
- Val d’Isère – 11 grudnia 2005 (kombinacja)
- Kitzbühel – 21 stycznia 2006 (zjazd)
- Bormio – 28 grudnia 2006 (zjazd)
- Bormio – 29 grudnia 2006 (zjazd)
- Beaver Creek – 30 listopada 2007 (zjazd)
- Val Gardena – 15 grudnia 2007 (zjazd)
- Val Gardena – 20 grudnia 2008 (zjazd)
- Val d’Isère – 12 grudnia 2009 (supergigant)
- Lake Louise – 27 listopada 2010 (zjazd)
- Val Gardena – 17 grudnia 2010 (supergigant)
- Bormio – 29 grudnia 2010 (zjazd)
- Kvitfjell – 12 marca 2011 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
edytuj- Kitzbühel – 21 stycznia 2001 (kombinacja) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 8 grudnia 2001 (zjazd) – 3. miejsce
- Val Gardena – 15 grudnia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 2002 (kombinacja) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 2 lutego 2002 (zjazd) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 7 grudnia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 21 grudnia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
- Bormio – 11 stycznia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 18 stycznia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 30 listopada 2003 (supergigant) – 2. miejsce
- Val Gardena – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
- Chamonix – 10 stycznia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 23 stycznia 2004 (supergigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 27 listopada 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 28 listopada 2004 (supergigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 3 grudnia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 11 grudnia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Chamonix – 8 stycznia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
- Val Gardena – 17 grudnia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 14 stycznia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 6 grudnia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
- Bormio – 28 grudnia 2008 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 24 stycznia 2009 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 6 marca 2009 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 7 marca 2009 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 29 listopada 2009 (supergigant) – 3. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2009 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 22 stycznia 2010 (supergigant) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 11 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
- W sumie (19 zwycięstw, 15 drugich, 15 trzecich miejsc)
Bibliografia
edytuj- Oficjalna strona (niem.)
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-12)]. (ang.)
- Profil na Alpine Ski Database (ang.)